Widok na wybrzeże Baiona
1. W łóżku: „Zwrotnik Raka” , Henry Miller (Anagram). Rozczarowany portret Paryża i jego samego; autobiografia, która obserwuje człowieka i definiuje go z surowością i surowością, jaką czasami niesie za sobą szczerość.
2.**W barze: La Gustava**, (Calle Noviciado, 2, Madryt). Lubimy ich krokiety z krewetkami, hummus, wyszukane tapas, ładny pokój z tyłu... ale przede wszystkim uwielbiamy to, że Olga sprawia, że czujemy się jak w domu.
3.**Między ramkami: 'Hump' **w muzeum Thyssen-Bornemisza Jest to najbardziej ambitna i kompleksowa wystawa prac Edwarda Hoppera w Europie.
Cztery. W klubie: ** Fabryka Czekolady ** (Calle Rogelio Abalde, 22, Vigo). Produkowane są tutaj non-stop harmonogramy koncertów i eklektyczne sesje, w których surowiec jest dobry, a selekcja i miks przez Lagartija DJ jest optymalny.
5. Przy stole: Achuri, w Lavapiés (ul. Argumosa 21). Najlepsze miejsce do dzielenia się domowymi potrawami. Będziesz śnił o bakłażanach neapolitańskich. I wiesz, tarasy Argumosy to lato Madrytu.
6. Na drodze: dobra trasa wzdłuż wybrzeża Rías Baixas: Muros, Rianxo, Vilagarcía, Cambados, Sanxenxo, Marín, Bueu, Cangas, Moaña, Vigo, Nigrán, Baiona...
7. Na stadionie: w następny poniedziałek o 20:45 Chorwacja-Hiszpania . Choć mimochodem marzymy o wspaniałych derbach następnego sezonu: Real Club Celta de Vigo – Deportivo de La Coruña.
8. W kinie (wejście lub wyjście): „To musi być miejsce” (Paolo Sorrentino, 2012), to efekt połączenia w jednej osobie Roberta Smitha z Ozzym Osbournem i Seanem Pennem. Film drogi na emeryturze gotyckiej gwiazdy rocka, który musi wyrwać się ze swojej nieskończonej nudy... rozdmuchując przeszłość.
9. Na walkmanie: Clover, „Lato w twojej sypialni”, „Skradzione rytmy” . Spiralne melodie wokalne, elektryczne akordy, które w każdym utworze ewoluują w ekstazę… Akustyczny album i kolejny podłączony przez grupę z Vigo, która wydycha psychodelię i przenosi nas do jakiegoś zagubionego miejsca (lub nie tak bardzo) w mieście Olívica.
10. Sąsiedztwo: Stopniowo zreformowany **Casco Vello de Vigo** odzyskuje morską esencję miasta rozsianego po krętych ulicach, które pachną morzem.
jedenaście. W rozmowie: Nie chcemy być wspaniali... ale widzimy, jak opuszczamy kraj z zawiniątkiem na ramionach. Ty, gdzie byś uciekł?
Pokój hotelowy, Edward Hopper (1931)