Nawigacja do Cíes, kempingi i szlaki turystyczne z tymi widokami to… plan.
"Chcesz wyruszyć na przygodę?" To pytanie, którym Piotruś Pan gani dzieci w powieści J.M. Barrie wydaje się przebiegać przez nasze umysły, kiedy po raz pierwszy widzimy Wyspa Cies, Wschód archipelag utworzony przez trzy wyspy (Północ lub Monteagudo, Del Medio lub do Faro i Południe lub San Martiño) i zakotwiczony na skraju Atlantyku. Zniknęli Rias Baixas, niezależnie od tego Port dokąd zabierasz łódź? (Vigo, Cangas lub Baiona) że połączyć prowincję Pontevedra z tym schronieniem W naturze.
Symulując Nibylandię, przekraczamy 14 kilometrów, które dzielą stały ląd po obu stronach ujścia Vigo z nitką czosnku na maszcie, aby uchronić nas przed złymi wróżbami, które mogą zagrozić jego wodom.
Musisz poprosić o pozwolenie na wjazd na Wyspy Cíes, także na swoją łódź, jeśli jest prywatna.
Te same wody, które w epoce nowożytnej przemierzali korsarze, którzy używali wyspy jako głowy najazdu, portu i miejsca spoczynku. Literacki Kapitan Hak lub piraci z krwi i kości, tacy jak Francis Drake, tłoczą się w wyimaginowanym miejscu, które pomimo ludzkiego zgiełku – teraz tłumionego przez sytuację wywołaną przez Covid-19 – wydaje się, że zatrzymało zegar.
Róg Witrasytu, Ten czuły przezwisko, którym robotnicy ochrzcili ciężarówkę przewożącą rury acetylenowe do latarni morskich w latach siedemdziesiątych, wciąż odbija się echem wśród fal, które każdego lata ściągają na wybrzeże ponad 200 000 odwiedzających.
Nigdy nie znudzi Ci się kontemplacja krystalicznie czystej wody i koloru kamienia tego naturalnego raju.
Ogłoszony parkiem przyrodniczym w 1980 po gwałtownym pogorszeniu spowodowanym działalnością turystyczną dzielą ze swoimi dalekimi kuzynami w tym samym rezerwacie atlantyckich wysp Galicji (Ons, Sálvora i Cortegada) tę niezłomną fasadę, pomimo nieodwracalnych szkód wyrządzonych przez tankowiec Prestige w jego ekosystemie.
Cierpliwy i królewski czeka na Alto das Cíes, najwyższy szczyt wysoko na archipelagu wieńczącym północną wyspę o mądrze nazwanej Monteagudo. dołączone do Wyspa Faro dla sławnych Półksiężyc piaskowy Rodos, ostatni szlif na południu kładzie najmniejszy ze wszystkich, San Martino. Kiedy przypływ się podnosi, naturalny sznur między dwoma największymi zostaje przecięty, powiększając lagunę, która tworzy się między piaskiem a skałami.
Każdy z zakątków tych wysp jest instagramowy.
Stroma ściana archipelagu ujawnia przeszłość jako szczyt gór przybrzeżnych, które zostały pogrzebane pod morzem, porysowane przez klify pełne małży i pąkli. Na płaskim terenie warstwa drobnego piasku i lodowatej wody rzuca wyzwanie najodważniejszym, by wydostali się na zewnątrz.
Aspekt twardziela potęgują lasy zakotwiczone na samych wydmach, których drzewa dają się złapać w pnącza i naturalny dywan paproci, który powstrzymuje zaciekłe wiatry Atlantyku. **
Paleta niekończących się zieleni który pachniał eukaliptusem po jego ponownym zaludnieniu w latach osiemdziesiątych i który przerywa nieustanne toksyna, roślina z tysiącami nasion, która czeka na kiełkowanie nawet 70 lat.
Jej kwiaty barwią góry na wyspach obok xesty na żółto, krzak, któremu przypisuje się magiczne właściwości. Legenda głosi, że zapalając gałązkę jej kwiatów na oknie, gdy co roku 30 kwietnia zachodzi słońce, można przyciągnąć szczęście lub uniknąć złego oka.
Obudzić się z tymi widokami każdego dnia to wszystko, czego chcemy.
Brak deszczu (jeśli porównamy to z resztą ziem galicyjskich) i wiosenne temperatury, jakich doświadczają latem Zapraszają nas, abyśmy zabrali tego turystę, którego nosimy w środku i zbadaj je dokładnie na piechotę. Niektóre są szlaki przemierzane przez carabineiros do Reino w latach dwudziestych do kontrolowania przemytu morskiego, a teraz gromadzi entuzjastów ornitologii, aby je wykryć kolonia mew żółtonogich największy na świecie.
Szlak Alto del Principe, Mając około trzech kilometrów łatwej podróży, jest to dobre miejsce, aby je podziwiać i być częścią ich skrzeków. Ta droga na szczyt Góra Ostra prezenty od naturalny punkt widokowy znany jako Krzesło Królowej z panoramicznym widokiem na wyspy, który zapiera dech w piersiach.
Ścieżki prowadzące na szczyt Monte Agudo nie zawodzą.
Święto świateł, jakie przeżywa Pedra da Campá o zachodzie słońca warte wspinaczki Monte do Faro, dłuższa trasa, która przecina większe wyspy, aby obserwować, jak promienie słoneczne przebijają tę erodowaną przez wiatr i morską skałę. Jeże, salamandry i chrząszcze pełnią rolę improwizowanych towarzyszy na ścieżkach w dół, które prowadzą nas do ich plaże, na których można nurkować i pływać wśród ośmiornic i lasów brunatnic. Lub po prostu opalaj się i ratuj muszle, obfite i o uderzających kolorach na piasku do gry w kręgle.
Oprócz medialna i wszechobecna plaża Rodas, w którym znajduje się molo i stara fabryka soli, przekształcona w jedną z niewielu restauracji obsługujących ten obszar, jest wiele do odkrycia. w plaża Figueiras, Wybrany jako drugi najpiękniejszy w Hiszpanii przez czytelników Travellera, ma wszystkie zalety: możesz się rozebrać na szarawym piasku, jeśli chcesz, i ma zacienione miejsca, które dają ci schronienie, gdy świeci słońce. Jeśli wolimy tę samotność, która daje tylko jeden? bezludna plaża, Warto trochę pospacerować i podejść do zatoczki Cantareira lub Margaridas, ten ostatni chroniony przez skały morskie.
Jakiś lepszy sposób na zabicie czasu?
Wyobraźnia nabiera prędkości, gdy wędrujemy po historycznym śladzie wysp. Nieliczne ślady kamieniarzy i dawnych szybów Klasztor św. Szczepana z XI wieku Nadal stoją, wraz z zaledwie kilkoma ashlarami, na których zbudowano magazyn artyleryjski i obecne centrum dla zwiedzających.
niedawno odrestaurowany, miejscowy cmentarz jest utrzymywany od 1927 roku, zbudowany, aby pochować na cmentarzu sąsiadów i rozbitków, którzy wcześniej zostali pochowani pod wydmami.
W drodze do latarni morskiej Monte del Faro, najstarszej z Cíes.
Pozostałości młyna hydraulicznego i świątyni z 1930 roku w San Martiño pokazują ślady swojej przeszłości jako miejsca zamieszkanego. Nie zapominając oczywiście o reflektorach, które są niezbędne w każdej przygodzie. Mały plecak, wygodne buty i przekąska od Bocatería Begoña wystarczą, by wyruszyć w tę podróż. między zakrętami pod górę do Latarnia Cies, najstarszy ze wszystkich.
Od 1853 roku oświetla zbliżające się statki, najpierw lampą oliwną, a później wykorzystując jako paliwo acetylen. Śnieżna i mniejsza, Faro do Peito, które prowadzi od 1904 roku na wyspie Monteagudo, w towarzystwie obserwatorium ptaków i gdzie można zobaczyć dziką przyrodę Żeglarskie Wybrzeże na półwyspie Morrazo.
Tutaj możesz spróbować wspaniałych klasyków kuchni galicyjskiej.
Stare cetárea w lagunie dostarczały ostrygi i homary do początku XX wieku, teraz pokryte trzcinowymi płaszczami. Jej wody są schronieniem dla krabów pająkowatych, dorady i dorady, widocznych w biały dzień, jeśli zatrzymasz się cierpliwie, aby je poobserwować. Ale wyspy nie milczą, gdy nadchodzi noc.
Jeśli zdecydujesz się zostać na noc (we własnym namiocie lub w namiotach oferowanych przez kemping parku) zobaczysz, że cisza nocy jest utrudniona przez muszla gwiazd i zachodów księżyca, której możemy doświadczyć tylko dzięki niskiemu zanieczyszczeniu światłem takiego nieba. Już w śpiworze, z tym wygaszaczem w tle i lornetką w bezpiecznym miejscu, przyznajemy, że zostaliśmy zarażeni syndromem Piotrusia Pana, który wydaje się wstrząsać całą wyspą.