W Italica odzyskano wiele mozaik, które były używane do dekoracji podłóg i tarasów.
Nie wiemy, kto kogo podbił wcześniej: czy starożytne rzymskie miasto Italica było producentami Gra o tron , czy smoki Khaleesi do ich ruiny: chodzi o to, że w swoim siódmym sezonie – wtedy powtórzyłyby się w ósmym – udanej serii HBO (którego pory roku można podziwiać na platformie) przekształciło majestatyczny amfiteatr Italica w Smoczą Studnię, jeden ze scenariuszy Królewskiej Przystani i udało się umieścić na mapie całą planetę, jeden z najważniejszych skarbów Sewilli w historii.
Miało to bezpośrednią konsekwencję: katapultowało wizyty w rzymskich ruinach do niewyobrażalnych liczb – w szczytowym momencie ich wizyty wzrosły nawet o 43%. Chociaż oczywiście nie jest to zaskakujące: mówimy o które było pierwszym rzymskim miastem założonym w Hiszpanii.
Tyrion przeżywa ciężkie chwile w Smoczej Jamie
POCHODZENIE
Był to III wiek p.n.e. C., toczyły się II wojny punickie i generał Publio Cornelio Ecipión postanowił wysłać rannych żołnierzy na spoczynek w enklawie położonej nad rzeką Gwadalkiwir, a konkretnie w wzgórze znane dziś jako San Antonio. Pochodzenie tych wojowników było w większości włoskie, dlatego miejsce to nazwano po prostu Italica.
Z biegiem lat osada nabierała coraz większego kształtu, rozbudowując się i wyposażając w nowe przestrzenie, aż stała się całą gminą. Ten sam, który zakończyłby się ujrzeniem narodzin dwóch wielkich dziejów Imperium Rzymskiego. Italica była miejsce urodzenia Trajana – pierwszego cesarza urodzonego poza prowincją włoską – i Hadriana, nie więcej nie mniej.
Z mozaik na posadzce łatwo odgadnąć pierwotny układ domów i pałaców.
To był pierwszy z nich, który skończył poszerzanie granic Rzymu do niewyobrażalnych wymiarów. Między podbojem a podbojem, tak, nigdy nie przestał pamiętać swojego rodzinnego miasta, które obdarzył wspaniałymi budynkami i pomnikami.
Hadrian, jego następca, był nie mniej. Kiedy nadszedł czas, nie skąpił upiększania Itálicy i wypełniania jej bogactwem: w ten sposób osiągnęła swój największy moment świetności, napełniając się wspaniałe rezydencje, w których sztuka pojawiała się w każdym zakątku. Bogactwo, które wieki później można było zweryfikować podczas jego odzyskiwania.
Dzisiaj, kiedy dotrzesz do miasta Santiponce, zaledwie siedem kilometrów od Sewilli i przekroczysz bramę prowadzącą do ruin Itálica, od razu poczujesz, że dotarłeś do miejsca o wielkim znaczeniu historycznym. Nie mniej niż Przed nami 52 hektary ruin.
Teatr rzymski w Itálica do dziś jest czystym pięknem.
PODRÓŻ W CZASIE
Spacerowanie różnymi ścieżkami, wśród pozostałości po dawnych pomnikach, budynkach użyteczności publicznej, rezydencjach i willach, z których wiele należało do zamożnych patrycjuszy, nabiera szczególnego charakteru. Ale jeszcze lepiej jest odtworzyć, jak musiała wyglądać ta wspaniała Itálica, coś niezbyt skomplikowanego dzięki ogromna wartość archeologiczna ruin. Dzieje się tak pomimo faktu, że zanim w 1912 roku został uznany za Pomnik Narodowy, został splądrowany przez każdego przechodzącego mądrala.
Układ starych dróg naznaczony jest tak, jakby czas przez nie nie płynął: wystarczy założyć tunikę, aby poczuć się jak prawdziwy patrycjusz. Szczegół? Trzeba zwracać uwagę na skrzyżowania, gdzie pozostały pozostałości nowoczesnej kanalizacji który kierował ścieki.
Zwiedzanie Italiki jest jak podróż w czasie.
To, czego do dziś nie zachowały się z taką samą wiernością, to domy, choć można intuicyjnie rozłożyć ich przestrzeń wewnętrzną: niektóre zachowują nawet stare piece. Również, wiele pięknych mozaik, które były używane do dekoracji podłóg i tarasów, zostało odzyskanych: przyjemność ich podziwiania jest czymś, co można zrozumieć tylko w kontekście tej majestatycznej przestrzeni.
Niektóre uratowane okazy pochodzą nawet z I wieku p.n.e. C., chociaż większość należy do II wieku. Na przykład Mozaika Planetarium, w której kontempluje się siedem bóstw, które nadają nazwy dniom tygodnia. Jeszcze dwie: mozaika Labiryntu i mozaika Neptuna, która, jak się mówi, zajmowała dno basenu.
Ale Jeśli jest taka, która przyciąga uwagę, to bez wątpienia jest to Mozaika Ptaków –nasz ulubiony, trzeba powiedzieć – od którego pochodzi nazwa domu, w którym się znajduje: aż 33 gatunki ptaków są skrupulatnie odzwierciedlone w kolorowych tesserach, które nadają kształt temu skarbowi.
Mozaika ptaków jest najbardziej znana i ceniona we Włoszech.
Chociaż jest ich więcej, znacznie więcej! Na przykład twój gorące źródła: miasto miało nie więcej i nie mniej niż dwa, niektóre główne i niektóre drugorzędne. Pierwsze powstały za czasów Hadriana i aby zorientować się w ich monumentalności, spójrz na dane: zajmowały około 32 000 m2 i posiadały m.in. szatnie, bibliotekę, saunę i gabinet masażu . Że niczego im nie brakowało!
Traianeum było świątynia poświęcona cesarzowi Trajan która znajdowała się w pobliżu Cañada Honda, rozbudowy urbanistycznej z czasów Hadriana, która została otwarta dla publiczności na początku 2019 roku. W różnych miejscach można również zobaczyć pozostałości starożytnego muru, który wyznaczał obwód miasta.
W gorących źródłach Italica mieszkańcy dbali o swoje ciało i socjalizowali się.
MIĘDZY PRZYRODĄ A GLADIATORAMI
Jednak klejnot w koronie znajduje się bardzo blisko wejścia na stanowisko archeologiczne. To oczywiście amfiteatr (a teraz tak: gdzie smoki?), który W swoich najlepszych czasach był w stanie pomieścić do 25 tysięcy widzów: połowę tego samego Koloseum w Rzymie!
To tutaj odbywały się krwawe igrzyska, czyli: walki gladiatorów ze zwierzętami Służyły jako ogólna rozrywka. Próba wyobrażenia sobie wrażenia, jakie musiało odczuć przebywanie na środku areny przed całą publicznością, jest przytłaczająca.
Oczywiście: z trzech kondygnacji trybun, które miał, dziś zachowały się tylko dwie pierwsze, oprócz dołów i wewnętrznych korytarzy. Powód? Rzymska kamieniarka była tak ceniona, że część jego materiałów została ponownie wykorzystana na przestrzeni wieków, w innych konstrukcjach.
HBO przekształciło majestatyczny amfiteatr Italica w Smoczą Jamę na potrzeby serialu Gra o Tron.
A mówiąc o cesarskich klejnotach, oto jeszcze jeden: rzymski teatr Italica, znajdujący się poza murami, to czyste piękno. Miał jednak gorsze szczęście niż amfiteatr i nie zachował się w ten sam sposób: przez wiele stuleci był opuszczony i służył jako magazyn, zagroda, a nawet cmentarz!
Dziś magia dzieje się, gdy stara scena wraca do życia i odtwarzane są w nim prace podczas Międzynarodowego Festiwalu Tańca Itálica, Andaluzyjskiego Festiwalu Teatrów Rzymskich czy grecko-łacińskiego Festiwalu Teatralnego.
Odważ się wziąć udział w jakimkolwiek pokazie to niezapomniane przeżycie, ale także doskonała wymówka, aby zbliżyć się do tego monumentalnego cudu, który ** ciężko walczy, aby stać się i nie brakuje mu zasługi, wpisanego na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO. ** Co, skaczemy do Italiki? Czeka nas ponad dwa tysiące lat historii.
W rzymskim teatrze Itálica odtwarzane są sztuki i spektakle taneczne.