Pico Tres Mares, którego szczyt góruje nad Polaciones, swoją nazwą pokazuje potrójną orientację doliny
Dolina Polaciones od czasów starożytnych była jedną z najbardziej odizolowanych i trudno dostępnych enklaw wśród niezliczonych dolin, które wyznaczają Góry Kantabryjskie. Chociaż rzeka Nansa, władca doliny, biegnie, by umrzeć do Zatoki Biskajskiej, naturalne schody prowadzące do Polaciones łączą go z Kastylia i wyżyny Palencia.
To właśnie Pico Tres Mares (2171 m), którego szczyt góruje nad Polaciones, wskazuje swoim imieniem potrójną orientację doliny: u podnóża Tres Mares rodzi się Hijar , który nawadnia Ebro; również powstaje pisuerga , który zasila Duero; i wreszcie kiełkuje Nansa , rzeka, której biegiem musimy podążać, aby dotrzeć do ostatniej ukrytej doliny Kantabrii.
Polaciones: dolina kantabryjska ukryta między górami
BRAÑA SEJOSA
José María de Pereda (1833-1906), wybitny pisarz górski, który uwiecznił swoją ziemię w słynnych powieściach, takich jak Peñas Arriba , wytrwale podróżował ścieżkami prowadzącymi do Polaciones.
We fragmencie wspomnianej powieści bohater czuje się zniechęcony, gdy jego przewodnik, niegrzeczny alpinista, mówi mu, że droga do Nansa musi przebiegać przez bardzo wysokie pasmo górskie, które przyprawia o zawrót głowy. „Nad tymi wzgórzami nie widać nic prócz nieba!” Zmartwiony charakter Peredy krzyknął przed górami.
Rzeczywiście, wyżyny La Concilla i Helguera wydają się dotykać chmur swoimi szczytami, jakby była siedzibą starożytnego boga. Pomiędzy obydwoma kijami, idąc po szerokim wzgórzu żółtawych łąk, mija najstarsza droga z tych, które prowadzą do Polaciones.
W braña de Sejos występuje ważny kompleks megalityczny, w którym wyróżniają się menhiry rozrzucone po ogromnej łące, z widokiem na odległe szczyty Picos de Europa. U jego stóp Polaciones oddycha, świadom, że starożytne szczątki tych, którzy kiedyś go zamieszkiwali, strzegą jego odpoczynku.
Podejście do Sejos to połączenie z przeszłością Polaciones, ale także z jej teraźniejszością
Podejście na Sejos braña zaczyna się w miejscowości Uznayo, już w Polaciones i można go ukończyć w dwie i pół godziny. Podejście do Sejos oznacza połączenie się z przeszłością Polaciones, ale także z jej teraźniejszością.
Wśród menhirów pasą się stada krów Tudanca, z jednej i drugiej strony kamieni, które od średniowiecza, a kto wie, czy nie wcześniej, wyznaczają linię podziału między należącymi do Cabuérniga (Saja) i Polaciones (Nansa).
Tutaj Ricardo Gómez wypełnił swoją misję, ostatni „sarruján”, najmłodszy z dzieci w mieście, który latem musiał opiekować się bydłem na wyżynach. A tutaj, w pobliżu najczystszego nieba, jakie można znaleźć w Kantabrii, Kantabrianie, którzy niegdyś zamieszkiwali te góry, czcili słońce i księżyc i grzebali swoich zmarłych.
Warto zwrócić uwagę na wyrytą na jednej ze skał antropomorficzną postać przedstawiającą wojownika. Miłośnicy archeologii dostrzegą podobieństwo z Idol Peña Tú , na wschodnim wybrzeżu Asturii. Czy to wojownik, którego imię stało się legendą wśród mieszkańców gór?
W braña de Sejos występuje ważny kompleks megalityczny
WSPANIALI LUDZIE I SĄSIEDZI
Wśród wszystkich mieszkańców Polaciones jest jeden, który jest szczególnie znany: Miguel Ángel Revilla, obecny prezydent Kantabrii. jego rodzinne miasto, Salceda , łączy cechy, które znajdziemy w każdym skupisku ludności obecnym w Polaciones: dwupiętrowe kamienne domy, pierwsze dla bydła, które ogrzewały górne pomieszczenia podczas ostrej zimy.
Nad drzwiami balkon drewniany, nasłoneczniona, najlepiej od strony południowej, wszechobecny w okazałych rezydencjach, których zdobione tarcze czuwają nad alejkami, po których spacerują krowy.
Polaciones ciągnie tradycję przywódców purriego, gdyż Miguel Ángel Revilla nie jest unicum wśród tych, którzy opuścili dolinę i zdobyli fortunę i sławę poza swoimi górami.
Maleńkie miasteczko Trójka babcia, w cieniu Peña Labra, Ma dwie bogate rezydencje hidalgo pełne starożytnej mocy, w których dziś prawie nie mieszkają sąsiedzi. nadal należę do rodzina Rábago, której wybitnym przodkiem był ksiądz Francisco Rábago y Noriega, spowiednik króla Ferdynanda VI, przyjaciel markiza Ensenady i decydująca postać w uczynieniu Santander miastem i portem Kastylii.
Odwiedź miasto Revilla i przejdź się wśród rezydencji Tresabuela: a być może w otoczeniu gór zrozumiesz dlaczego ci, którzy urodzili się w Polaciones, zawsze marzyli o śledzeniu ścieżek łączących morze i góry.
Maleńkie miasteczko Tresabuela, w cieniu Peña Labra
GDZIE ZJEŚĆ
Dolina Polaciones słynie z polowań. Jej krajobraz, ledwie zmieniony ręką człowieka, pozwala spacerować wśród wiekowych lasów bukowych, które są domem dla bardzo zróżnicowanej fauny.
Wilk jest obecny w dolinie, a na wyżynach można zobaczyć kilka watah, zwłaszcza zimą. Nierzadko można również znaleźć, spacerując po wielu ścieżkach, które biegną po zboczach Peña Labra, ślady niedźwiedzia grizzly
A dla tych, którzy lubią świt na górze, jest on zarezerwowany dla nich widowisko ryku, kiedy samiec jelenia zderza się z rogami, próbując zaimponować jelonkowi.
Wilk, niedźwiedź i jeleń zamieszkują te ziemie
Dla tych, którzy lubią dziki smak dziczyzny, restauracja Polaciones, niedaleko Puente Pumar, serwuje dziczyznę i dzika w wielu formach, takie jak fasola, gulasze, kiełbaski i picadillos.
Atmosfera to polowanie i często można zobaczyć załogi dzielące lunch ze strażnikami i ranczerami, ponieważ łowiectwo i hodowla, a także rozwijająca się turystyka wiejska są głównymi motorami doliny liczącej mniej niż trzysta mieszkańców.
Górski gulasz z restauracji Polaciones
Przed Polaciones jest słynna Casa Enrique, gdzie serwują klopsiki z krów Tudanca i gulasz górski, który należy spożyć spokojnie.
Droga powrotna, która biegnie wzdłuż Nansa w kierunku wybrzeża i opuszcza Polaciones przez wąski wąwóz, przetestuje najbardziej odporne żołądki. Ostre zakręty, tunele wykopane bezpośrednio w klifach, i szereg buntów, które nie tak dawno temu pozwoliły po raz pierwszy połączyć Polaciones z wybrzeżem Kantabrii.
Ukryta dolina została pokazana światu, ale świat nigdy nie był w stanie zmienić życia purriegos.