Tysiące szpaków latających o zachodzie słońca między Świątynią Debod a Pałacem Królewskim w Madrycie
Nigdy nie wyglądaliśmy tak bardzo przez okna . Aby dać nam powietrze, rozciągnąć oczy, pozdrowić sąsiada, dać nam ten promień słońca i witaminę D, klaskać... No i oczywiście od tak długiego patrzenia na zewnątrz, od spędzania tyle czasu w chmurach, **obserwujemy rzeczy, których wcześniej ledwo zauważaliśmy. **
Dlatego, co to za ptaki latające w formacji V? Może jakaś kaczka? Bociany? „To mewy. Jeśli teraz je widzisz, to muszą to być te, które są najdalej w tyle lub te, które nie są jeszcze w wieku rozrodczym. O tej porze roku właśnie wyemigrowały do północnej Europy, na Wyspy Brytyjskie i na Morze Bałtyckie, gdzie udają się na rozmnażanie – wyjaśnia. Eduardo de Juana Aranzana , ekspert ornitolog i były prezes SEO/BirdLife , Hiszpańskie Towarzystwo Ornitologiczne. Ale czy w Madrycie, tak daleko od morza, są mewy? „Są, są i wiele! Ale zimą, szczególnie w grudniu i styczniu: około 128 000 mew popielatych (dość duży, z białym i ciemnoszarym upierzeniem oraz żółtymi nogami i dziobem) i dookoła 55 000 roześmianych mew (mniejszy iz czekoladowobrązową czapką), według najnowszych danych SEO/BirdLife z 2018 roku”. Oprócz innych gatunków, takich jak żółte nogi a nawet mewa polarna z których zaobserwowano pewną odosobnioną osobę.
W Madrycie zarejestrowano do dziesięciu różnych gatunków mew, jedno z twoich ulubionych zimowych miejsc do spędzenia od końca sierpnia do marca lub kwietnia. „Te zwierzęta są ludzkimi jadłodajniami, to znaczy żyją z generowanych przez nas śmieci, a mewy w Madrycie podążają bardzo charakterystycznym wzorcem ruchu: śpią w zbiornikach wodnych, w żwirowniach na południowym wschodzie Madrytu lub w lagunach u podnóża Sierra de Guadarrama i stamtąd przenoszą się na wysypiska śmieci, jak ten w Valdemingómez, który jest największy, przy zjeździe z autostrady w Walencji”. Można je zobaczyć codziennie lecących ze zbiornika Santillana, w Manzanares el Real, w dół rzeki Manzanares i przez Pardo do Valdemingómez. Czasami zatrzymują się i kąpią w rzece. Od czasu renaturyzacji rzeki łatwo je tam zobaczyć, na brzegu czy na latarniach – podsumowuje ornitolog.
Mewy w Manzanares, rzeka Madryt
Inne ptaki, które przebijają dzioby przez miejski odcinek rzeki Manzanares w wyniku otwarcia śluz i swobodnej cyrkulacji wody występują np czaple siwe, niegdyś niezwykły w mieście, a teraz można go zobaczyć śpiącego w cedrach Campo del Moro i schodzącego rano na ryby w rzece, na wysokości Puente del Rey i Puenten de Segovia; albo kormorany, którego kolonia jest już liczna, choć podobnie jak mewy zatrzymują się tu tylko zimą.
stodoła jaskółka
Mewy, kormorany, żurawie już odeszły... "Ale teraz jesteśmy w pełnym sezonie przelotów, zwłaszcza małych ptaków. Oczywiście trudno je dostrzec, chyba że mieszka się na terenie parków lub lasów” – wyjaśnia Eduardo i wymienia gatunki, które odwiedzają nas wiosną: „Jaskółki, pszenica, żołny, kukułki, niektóre gajówki, czarodziej... Do połowy maja nadal przybywają ptaki, które rozmnażają się na północy, takie jak świerotki drzewne, ten muchołówka żałobna, ten prawdziwe Kopciuszek…”.
Oni też zaczynają przybywać słowiki , którego można już usłyszeć śpiewając nocą w Retiro i Casa de Campo. A za kilka dni kolorowe i nieuchwytne będą wilgi. Swoją prostą i osobliwą pieśnią fletu, słyszalną w oddali –tiri-oliuuu–, o wiele łatwiej je usłyszeć niż je zobaczyć.
„Umiejętność identyfikowania ptaków według śpiewu jest niezbędna, jeśli chcesz rozwijać swoje hobby; jest najbardziej dochodowy”, radzi Eduardo, który jest z tego dumny Aplikacja Ptaki Hiszpanii stworzony dla SEO/BirdLife i uważany za najbardziej kompletny przewodnik ornitologiczny w naszym kraju, zawierający pieśni 363 najpospolitszych gatunków. Oczywiście ptaki wydobywają swój najlepszy ton tylko wtedy, gdy flirtują, zaręczając się z samicą. „Kiedy nie są w okresie godowym, ptaki wydają inne głosy. Są tym, co nazywamy roszczenia. Mogą budzić niepokój, kontaktować się, trzymać stado razem… Są to dźwięki krótsze i przypominają te jednych i drugich, więc trudniej je rozróżnić – tłumaczy.
szczygieł
Wcześnie rano słychać seryny, szczygły Tak dzwońce, gatunki, które zimują na polach, a wiosną osiedlają się w parkach miejskich. A przede wszystkim słychać kosy. Głośno i wyraźnie. „Są ludzie, którzy narzekają” – śmieje się Eduardo. „Ma całkiem fajną piosenkę, bardzo wolną, ale bardzo mocną. Ich roszczenie o zaloty może rozpocząć się w lutym, jeśli jest ładnie i słonecznie, a teraz są w ogniu, dając z siebie wszystko. Śpiewają, aby zaznaczyć terytorium, zabezpieczenie terenu do rozmnażania, a ta sama piosenka jest próba uwiedzenia kobiet. Śpiewanie dobrze, głośno i przez długi czas to oznaka dobrych genów i chęć współpracy w rodzicielstwie. Powoli kosy wkraczają do parków i teraz są ich liczne przez cały rok. **Jak tylko trochę zieleni, to na pewno jest kos”. **
Kopciuszek w rejonie Madrid Río
Ale jeśli istnieje pieśń, która utożsamiana jest z długimi wiosennymi dniami w naszych miastach, to jest to pieśń jerzyków. Rano, gdy budzimy się, a zwłaszcza o zachodzie słońca, można je zobaczyć niestrudzenie lecące, poruszając niebo swoim charakterystycznym gwarem. ** „Sriií”, powiedz samce; „Suiií”, odpowiadają kobiety. **
„Pierwsi zagraniczni ornitolodzy, którzy przybyli do Hiszpanii w połowie XIX wieku, byli już zaskoczeni liczbą jerzyków skoncentrowanych w Madrycie. Szczególnie lubią miasta z historią i tradycją, z dużymi i starymi budynkami, w których można schronić się w dziurach i luźne płytki, aby zrobić gniazda”, wyjaśnia Eduardo. Szacuje się, że w Hiszpanii żyje od 28 do 38 milionów jerzyków, z czego prawie 900 000 wybiera do rozmnażania Wspólnotę Madrytu. Zostaną do lipca, kiedy po raz kolejny wypłyną do Afryki w podróż o długości ponad 20 000 kilometrów, która dotrze do dżungli Ugandy, sawann oraz wybrzeży Kenii i Tanzanii. Odkryliśmy tę epicką trasę zaledwie pięć lat temu dzięki zdalnemu znakowaniu i śledzeniu osobników prowadzonemu w obrębie Program SEO/BirdLife Migra, we współpracy z Fundación Iberdrola España.
Mapa epickich wędrówek dokonywanych co roku przez jerzyki rozmnażające się w Hiszpanii
Chociaż jego sylwetka kuszy i jego krótki, rozwidlony ogon jest rozpoznawalny nawet przez najbardziej niepiśmienne u ptaków, niewiele wiadomo o jerzykach. Niewiele, ale dość zaskakujące. Większość życia spędzają w powietrzu, nawet podczas snu, przysiadając tylko do corocznego składania jaj oraz do wejścia i wyjścia z gniazda. Zwierzę o niewielkich wymaganiach i łatwej adaptacji do środowiska, pisklęta mają zdolność: wejść w stan podobny do hibernacji co pozwala im przetrwać burze lub niekorzystne sytuacje bez potrzeby jedzenia.
wspólny martin
Innym popularnym ptakiem na ulicach Madrytu jest wspólny samolot, którego wiszące gniazda błotne, budowane pod balkonami i płytki są łatwe do rozpoznania. „Wiele osób myli je z jaskółki, nawet Becker się mylił, ale jaskółki są rzadsze. Do rozmnażania potrzebują otwartego strychu lub werandy, gdzie nie będą przeszkadzać i przebywają tylko w cichych dzielnicach lub na obrzeżach. Również oni wróble stają się coraz rzadsze w centrach miast; i szpaki są, ale nie wiele”, mówi nam ze smutkiem Eduardo. Dzięki Program SEO/BirdLife Spring Common Bird Tracking (Sacre) wiemy, że od 2008 do 2018 roku wróble ucierpiały w Hiszpanii spadek populacji o 21% , co w przeliczeniu na osobniki oznacza, że w ciągu zaledwie dekady może być** 30 milionów mniej wróbli.**
Latające szpaki to nie lada widok
Dawniej w Madrycie był też pustułka mała, rodzaj małego sokoła, który już zniknął; bociany… „Wcześniej wszystkie dzwonnice miały swoje bocianie gniazda, nawet w Madrycie. Ale, w miarę rozwoju ośrodków miejskich ptaki zmuszone są do pozostawania na obrzeżach. Nie kompensuje ich przemieszczenia. We współczesnych miastach cementowych i szklanych wież pozostały tylko ptaki żyjące w parkach, ** ptaki związane ze starymi ulicami, z dzwonnicami, z dachówkami są coraz rzadsze.**
Ale tak jak są gatunki, które straciły miejsce w miastach z powodu nowych rodzajów konstrukcji, inni osiedlali się, korzystając z miejskich drzew. Tak dzieje się z, poza wspomnianym już i śpiewającym kosem, sroki, turkawki i gołębie leśne, ściśle związane z proliferacją urbanizacji . „Wcześniej widywano je tylko w terenie, ale teraz wolą parki, w których prawie nie ma drapieżników. Uważaj, aby nie pomylić go z gołębiem domowym: gołąb ma białe znaczenia na pysku i na krawędziach skrzydeł”.
Ciekawym przypadkiem jest przypadek pliszka siwa, rozpoznawalny dzięki bardzo długiemu ogonowi, który porusza się w górę i w dół, bardzo powszechnym w miastach na północy, a zimą często widuje się go w centrum Madrytu. „Śpij w parkach, na zadrzewionych alejach, nawet na Castellana. Ale kiedy nadchodzi wiosna, znika”.
Szpak
W ogólnych warunkach, gatunki ptaków, które widzimy (lub słyszymy) na niebie i na ulicach miasta na północy, południu lub w centrum Hiszpanii są takie same (i nie za dużo). To samo, oczywiście z drobnymi niuansami. „W Madrycie jest ich niewiele jerzyki blade, w kolorze czekoladowym, które są bardziej zwykle w miastach śródziemnomorskich, takich jak Malaga czy Sewilla. A kaszel czerwonodzioby to wiejski ptak, który** kocha Segowię,** gdzie rozmnaża się w starych budynkach i pomnikach, ale tak jest praktycznie niemożliwe do zobaczenia w żadnym innym mieście na świecie.”
Jeśli mówimy o ptakach rozmnażających się w parkach, uwydatnia się różnica między miastami i rośnie liczba gatunków. A potem są oczywiście egzotyczne gatunki które stały się integralną częścią naszej awifauny, takie jak papuga argentyńska i papuga kramera, Pochodzi z Indii, z czerwonym dziobem i bardzo efektownym, intensywnie zielonym upierzeniem. „Są to zwierzęta, które uciekły lub zostały wypuszczone przez ich właścicieli” Eduardo nam wyjaśnia. Argentyńskie papugi, które były plagą w miejscu swojego pochodzenia, były sprzedawane tanio w sklepach zoologicznych, a ludzie, którzy chcieli papugi gadającej, która jest bardzo droga, kupowali je, a potem, gdy przestali krzyczeć, stali się koszmarem w domy". A) Tak, w latach 80. zaczęły się rozmnażać w okolicach jeziora Casa de Campo, rozprzestrzenili się po całym Manzanares, a teraz są w całym mieście. „Coś podobnego wydarzyło się wcześniej w Barcelonie, a potem historia powtórzyła się w innych miastach. Teraz mówią, że można je kontrolować, ale bez względu na to, ile pieniędzy zostanie wydanych, bardzo trudno je usunąć”.
Sceny z maratonu ornitologicznego, w tym roku z domu, organizowanego przez SEO/BirdLife
Hobby polegające na obserwowaniu ptaków nie przestało w ostatnich latach rosnąć w naszym kraju. Wyraźnym tego przykładem jest rekord uczestnictwa, który został pobity w XX Maraton Ornitologiczny zorganizowaną przez SEO/BirdLife w weekend 18 i 19 kwietnia i która w tym roku była realizowana z dala od domu. The 1251 uczestników, rozproszeni po całej hiszpańskiej geografii, wyostrzyli swoje zmysły do maksimum i zdołali obserwować z okien, balkonów, tarasów i dachów 216 różnych gatunków ptaków. Prowincje z największą liczbą wykrytych gatunków to Madryt ze 149 gatunkami, Walencja ze 120, Barcelona ze 118, Navarra ze 101 i Girona ze 100. A najczęstsze? Wróbel, kos i gołąb domowy.