Co jeśli wrócimy do źródła?
W Hiszpanii jest 8124 gmin, z czego 1360 ma mniej niż 101 mieszkańców. Sumują się wśród wszystkich 78 080 osób z ** 46 722 980 mieszkających w Hiszpanii,** według danych z Rejestru Miejskiego na dzień 1 stycznia 2018 r.
„Środowisko wiejskie jest wyludniane przez przymusowe marsze. Od połowy ubiegłego wieku przechodzimy przez ciągłe procesy porzucania”, wyjaśnia Traveller.es Juan Manuel Polentinos Castellanos, dyrektor zarządzający **COCEDER** (Konfederacja Centrów Rozwoju Obszarów Wiejskich).
„Wszystkie obszary wiejskie mają problemy, ale głównie w północnej części Hiszpanii, ponieważ są to zwykle mniejsze jądra z mniejszą liczbą mieszkańców, a zatem utrzymanie populacji kosztuje więcej. Od Madrytu na północ to miejsce, gdzie zwykle jest pusta Hiszpania. Nie oznacza to, że miasta południa nie mają poważnych problemów, jak np. Estremadura czy Kastylia-La Mancha”, mówi Polentinos.
Złożona z 23 Ośrodków Rozwoju Obszarów Wiejskich (CDR) i Federacji należącej do dziewięciu wspólnot autonomicznych, COCEDER od ponad 40 lat walczy o zapobiegać wyludnianiu się obszarów wiejskich i utrzymywać poziom dobrostanu wciąż zamieszkującej je ludności.
Teraz, w celu uwidocznienia tego zadania i faworyzowania przeciwnej ścieżki, powrotu do miasta, **uruchamia, jako bank domów, gruntów i firm, platformę cyfrową Volveralpueblo.org **, która ma być punkt spotkania między tymi osobami, które chcą opuścić miasto a gminami, w których mogliby znaleźć opcje.
Aby zmiana Twojego życia zaczęła być bardziej realna niż sen, wystarczy zapoznać się z sekcją Wyludnienie sieci i Rozpocznij poszukiwania w jednej z prowincji, w których dostępne są domy, grunty lub firmy. Dotychczasowe prace terenowe prowadzone w celu stworzenia tego banku zasobów przyniosły rezultaty w: Sewilla, Malaga, Huesca, Saragossa, Asturia, Kantabria, Avila, León, Palencia, Valladolid, Badajoz, Ourense, Castellón i Walencja.
W Hiszpanii jest 1360 miast poniżej 101 mieszkańców
„Pracujemy w miejscach, w których mamy zaplecze społeczne, ponieważ dla nas to nie przestaje być projektem społecznym. Nikt nie wykazywał zainteresowania opieką nad nim lub jego utrzymaniem” – mówi Polentinos.
„Do tej pory mieliśmy 407 mieszkań, większość z nich w małych i odizolowanych miasteczkach, bardzo słabo zaludnionych; a niektóre 102 działki. Z drugiej strony nie około 10 lub 12 firm które normalnie pochodzą od ludzi, którzy kiedy je zamykają, zwykle nikt z nimi nie kontynuuje i że działalność gospodarcza zanika. To, co staramy się zrobić z osobami bliskimi emerytury, to to, że jeśli są zainteresowani przeniesieniem firmy, może to być kontynuowane w przyszłości”, wyjaśnia Polentinos.
Zgromadzili te zasoby, jeżdżąc „miasto po mieście, ponieważ nasi pracownicy, nasi wolontariusze, są na obszarach wiejskich. Nasze miasta są małe i wszyscy się znają, a my mamy dostęp do tych informacji z pierwszej ręki. Osiąga się to również rozmawiając z sąsiadami, ponieważ w większych miejscowościach jest to zawsze bardziej skomplikowane. Wykonaliśmy prace terenowe w celu wykrycia domów, działek i ewentualnych firm”.
Podczas wyszukiwania **domy, traktory (ziemia) i sklepy (biznesy) pojawiają się na interaktywnej mapie ** i na tej samej stronie Dane CDR które pomogłyby ci w procedurach. I tak jest, ponieważ COCEDER ogranicza się do kontaktu i pozostaje na uboczu tego, co zostanie uzgodnione między przyszłymi osadnikami a obecnymi właścicielami, którzy będą tymi, którzy będą musieli uzgodnić domy, firmy i grunty.
Życie na asfalcie wygląda bardzo podobnie
“ Jeśli ktoś ma potrzebę mieszkaniową, a my jesteśmy tego świadomi, możemy pokierować. W końcu pomagamy i towarzyszymy w nawiązaniu kontaktu, ale nic więcej” – zapewnia Dyrektor Zarządzający COCEDER.
Czas ukończenia tego procesu będzie zależał od każdej osoby i jej rzeczywistego zainteresowania. A Fran , na przykład, zajęło mu dwa lata wędrówki po miasteczkach w Galicji, aby dotrzeć Lodoselo, wieś Ourense, w której mieszka przez kolejne dwa lata.
„Chciałem gdzieś wrócić, aby być spokojnym i spokojnym, znaleźć pracę i żyć spokojnie, nie w mieście; siedzieć na ławce, na słońcu i o niczym nie myśleć” – mówi Traveller.es.
Urodzona w Pontevedra Fran ma 36 lat, z czego dziesięć spędziła w Barcelonie, gdzie miała problemy z narkomanią. Kiedy zdał sobie sprawę, że musi zmienić swoje życie, Postanowił wrócić do swojej ziemi.
„Po wielu krążeniu zobaczyłem, że jest ośrodek seniora i lubię pomagać starszym ludziom, więc postanowiłem tu po nich przyjść i pomóc. Jestem wolontariuszem w ośrodku, w domu ośrodka i w hostelu. Jestem wolontariuszem wszystkich usług, które posiada O Viso”, mówi, odnosząc się do CDR, za pomocą którego dokonał wszystkich ustaleń.
plusy? Oddychaj czystym powietrzem
„Kiedy spotkałem ludzi z tej organizacji, mieszkałem w innym mieście i opowiedzieli mi o domu. Patrzyli i znaleźli dom chłopca, który nie będzie tu mieszkał i przez tę osobę zawarli umowę najmu na własność” Fran pamięta.
Fran, która otrzymuje pomoc, pracuje przy sprzątaniu krzaków lub odpowiada na zadania od sąsiadów, chociaż większość czasu poświęca na wolontariat. „Zgłaszam się na ochotnika i odzyskuję swoje życie i normalne nawyki życiowe. Bycie wolontariuszem nie zmusza mnie do pracy i powoli wracam do zdrowia. Dlatego uwielbiam miasta, ponieważ To jest inne życie niż miasto i naprawdę żyjesz. Nie znałem szczęścia, dopóki nie dotarłem tutaj.
„Żałuję, że nie wiedziałem o tym 30 lat wcześniej, ponieważ nie odszedłbym i to, co mi się przydarzyło, nie przydarzyłoby mi się; i więcej dla ludzi, którzy tu mieszkają niż Zostałem przyjęty jak nigdzie. W żadnym mieście nie czułam się tak mile widziana jak w tym mieście”, mówi Fran.
W tym procesie utrzymywania środowiska wiejskiego przy życiu, COCEDER zapewnia, że Profil osób zaangażowanych w płynięcie pod prąd wiejskiego exodusu jest bardzo zróżnicowany.
Profil osób wybierających się do miasta jest bardzo zróżnicowany
„Wykryliśmy ludzi, którzy: problemy mieszkaniowe i niskie dochody które muszą znajdować się w miejscach o mniejszych kosztach. Również możliwość zatrudnienia jest przedmiotem zainteresowania. Mamy też osób znajdujących się w sytuacji społeczno-zawodowej integracji i wykluczenia społecznego oraz osób zmęczonych życiem w wielkim mieście”.
Zakładają jednak, że jest to proces i uznają, że nie ma przesadnego ruchu. „Chociaż są sprawy, które zostały rozwiązane, nie było ich wiele. Widzimy, jak to może działać i musimy ocenić wskaźnikiem, czy osoby, które przyjeżdżają, zostają, czy odchodzą po trzech miesiącach bo nie mogą tego znieść, jak to się zdarza niektórym rodzinom”.
Stąd stworzenie tej strony internetowej, jako jeszcze jednej formuły mającej na celu utrzymanie przy życiu środowiska wiejskiego. „Nikt nic nie płaci, to program społeczny. Na jej uruchomienie wspierało nas Ministerstwo Zdrowia. Gdyby został naładowany, to nie zadziałałoby, ponieważ Ani środowisko wiejskie, ani ludzie, którzy mają do niego dostęp, nie są w odpowiednich warunkach. Jest to kwestia interesu społecznego i utrzymania przy życiu środowiska wiejskiego”.
Polentinos nalega również na konieczność uzupełnienia tego typu inicjatyw: „Inne formuły i polityki publiczne wobec środowiska wiejskiego” to pozwoliłoby ludziom osiedlić się”, ponieważ uważa, że „nie było zainteresowania planowaniem adekwatnym do środowiska wiejskiego, a same miasta się nie angażowały, robiono to z urzędów. Polityka publiczna była katastrofalna, nie było polityki przemysłowej, ale zabierano ludzi do pracy w przemyśle” , opisuje.
„Konieczne byłoby promowanie małych poligonów, małych branż, które są promowane w sposób zróżnicowany w stosunku do tego, co można zrobić w środowisku miejskim, pozytywna dyskryminacja w inwestycjach na obszarach wiejskich, podobnie jak w przypadku innych grup. Ułatwienie lokalizacji nowych podmiotów na obszarach wiejskich. Jeśli będą możliwości, będzie biznes i będzie życie”.
I nie zapominajmy o tym „w środowisku wiejskim znajdują się zasoby naturalne, z których korzysta całe społeczeństwo” a środowisko wiejskie zachowało go dla całego społeczeństwa. Wszystko wymaga konserwacji i do tej pory robili to mieszkańcy wsi”.
Poświęć się oglądaniu życia