Badania nad szympansami Jane Goodall zmieniły naukę.
Jane Goodall w wieku 85 lat zdarza się to do dziś 300 dni w roku w podróży. W swojej podróży, przekazując całą swoją naukową i istotną wiedzę o naczelnych i środowisku, trafił do Hiszpanii. Jej odejście zostało zarejestrowane w jednym z wykładów „Uczmy się razem” w BBVA, gdzie wyjaśniła, jak narodziła się jej miłość do zwierząt i inne bardzo ciekawe rzeczy – bo słuchanie jej nie może się zmęczyć.
Żywa mała Jane, która mieszkała z matką na farmie, była zafascynowana jak kurczaki składają jajka , a ponieważ miał wiele pytań dotyczących tego wydarzenia, postanowił je obserwować.
„Było sześć kurników. Więc wszedłem do jednego, który był pusty i czekałem. I czekałem… I w końcu zostałem nagrodzony. Wszedł kurczak… Jeśli zamknę oczy, mogę zobaczcie, jak uniosło się trochę na nogach, a jajko spadło na słomę. Nie wiem, kto był bardziej podekscytowany, ja czy kurczak. Moja biedna matka nie miała pojęcia, gdzie jest. Zaginąłem na cztery godziny. Zadzwonił nawet na policję. Ale mimo to, gdy zobaczył tę podekscytowaną dziewczynę biegnącą w stronę domu, zamiast złościć się na mnie i powiedzieć: „Jak śmiesz odejść, nie mówiąc nam?”, co zabiłoby moje podniecenie, usiadł i wysłuchałem mojej cudownej historii o tym, jak kura składa jajko ", zaznacza w rozmowie.
Jane Goodall na jednej ze swoich licznych konferencji w towarzystwie swojego nieodłącznego szympansa.
Tą historią chciałem zachęcić wszystkich tych mali naukowcy, biolodzy i przyrodnicy na całym świecie i tym spostrzegawczym matkom, które będą zachęcać je do wystartowania w przyszłości. „Bycie ciekawym, ciekawskim, nie mając właściwej odpowiedzi, zaproponuj, aby dowiedzieć się samemu popełnij błąd, ale nie poddawaj się i naucz się być cierpliwym” – powiedział.
**Historia Jane Goodall** przyrodnik (zawsze chciała być) zaczyna się w wieku 23 kiedy postanawia wyjechać do Kenii. Od Park Narodowy Gombe zaczął zbliżać się do społeczności szympansów, aż… udało się z nimi żyć ; Nadał każdemu z nich imiona i cierpliwie ich obserwował, aż zdobył ich zaufanie.
Tam, zachęcona przez swojego mentora, brytyjską archeolog Louis Leakey, Postanowił specjalizować się w nauce – po tym, jak wielu brytyjskich naukowców obwiniało go, że nie ma niezbędnych studiów do prowadzenia badań. Studiuj i uratował życie wielu zagrożonych szympansom.
I to właśnie tam fotograf Hugo van Lawick również robił zdjęcia National Geographic pierwsze chwile w karierze Goodall w 1962 roku. I choć zaczęła już zmieniać świat, to właśnie wtedy zaczęła tworzyć historię.
Teraz, mając ponad 100 wyróżnień w swojej karierze, jest w pełni oddany podnoszeniu świadomości na temat gatunków chronionych, zmian klimatycznych, promowaniu **Instytutu Jane Goodall** oraz programu edukacyjnego dla dzieci i młodzieży **Korzenie i pędy**.
Dian Fossey, amerykański zoolog zakochany w gorylach Virunga.
Współczesny Goodallowi był także Dian Fossey (1932-1985), którego życie zostało udokumentowane w filmie „Goryle we mgle” , ale niestety musimy o tym mówić w czasie przeszłym. Gdyby nie została zamordowana, z pewnością dzisiaj cieszylibyśmy się jej doświadczeniem.
The amerykański zoolog , ponownie animowany, louis leley i inni naukowcy postanowili udać się do Afryki. I nie poszedł do żadnego miejsca, Fossey zakochał się w gorylach z gór Wirunga , w Rwanda , które w latach 60. były na skraju wyginięcia z powodu kłusownictwo . Była wojownicza z tymi, którzy ją krytykowali, a co więcej, z tymi, którzy próbowali ich zabić.
Ona, Jane Goodall i Birutė Galdika są pierwszymi trzema uznanymi prymatologami na świecie . Praca Fosseya wyróżniała się znacznie bardziej w dziedzinie konserwacji niż w badaniach, choć w tych ostatnich była również genialna.
Niebezpieczeństwo w parkach Rwandy a skorumpowany rząd zakończył jego życie (jego morderstwo nie zostało jeszcze rozwiązane); i zmuszony do spędzenia o wiele więcej godzin na obronie i badaniu śmierci goryli niż na ich badaniu.
Jakie dziedzictwo po niej zbieramy? Kiedy zmarł, w górach Wirunga pozostało 280 goryli, dziś jest ich ponad 800.
Rwanda jest teraz znacznie bogatszym krajem niż wtedy, dzięki turystom, którzy odwiedzają społeczności goryli, nad których ochroną ciężko pracowała, oraz jej fundacji Fundacja goryla Dian Fossey .
Rachel Carson, niestrudzony biolog morski.
WYTRZYMALI ŚRODOWISKOWNICY
Jeśli dzisiaj porozmawiamy o ruch ekologiczny to będzie ponieważ Rachel Carson (1907-1964) położył pierwszy kamień, aby to się stało. Twoja książka 'cicha wiosna', opublikowany w 1962 roku, oznaczony przed i po walce o środowisko.
Amerykański biolog morski i ekolog potępił w tej książce (lub odważył się to zrobić, ponieważ dlatego stwierdzili, że fantazjowała), że użycie pestycydy Szkodziło to zwłaszcza środowisku i ptakom.
Branża chemiczna oczywiście nie radziła sobie dobrze, ale jego książka stała się precedensem. Dziś jest uważany za pierwszy pod względem wpływu na środowisko. Jego wielkie osiągnięcie? Dzięki niej stosowanie pestycydu DDT zostało zakazane. Za to pośmiertnie otrzymał Prezydencki Medal Wolności.
Przed 'cicha wiosna', Rachel Carson napisała trylogię o obserwacja oceanów oraz wiele bardzo istotnych artykułów na temat zasięgu naturalistycznego.
Florence Merriam Bailey, przyrodnik ponad wszystko.
PIERWSI PRZYRODNICY
Przyrodnicy odnosi się do wszystkich kobiet i mężczyzn, którzy w XVII i XX wieku uważał naturę za jedyną zasadę . Został wymieniony jako nurt filozoficzny i wszyscy, którzy studiowali nauki przyrodnicze, byli w nim ujęci.
Dlatego możemy rozważyć Florencja Augusta Merriam Bailey (1863-1948) jako jeden z pierwszych na świecie przyrodników. Ten ornitolog był pierwszym Amerykaninem, który bez pseudonimu opublikował książkę badawczą o ptakach.
W wieku 26 lat podpisał swoje pierwsze studium „Ptaki przez operę” , a także pierwsza kobieta członkini Amerykańskiej Unii Ornitologicznej.
Co jesteśmy mu winni? Jej książki są szczególnie istotne, ponieważ priorytetowo traktowała w nich komunikację, czyli: ich celem jest uczynienie ich czytelnymi i zrozumiałymi dla wszystkich , nawet dla tych, którzy nie rozumieli ptaków.
Zabrał ptaki z laboratoriów, aby badać je w ich naturalnym środowisku, nigdy na nie nie polował i kierował ruchem obrony ptaków w Nowym Jorku , zmuszając ich do zakazu używania ich piór w ówczesnych kapeluszach.
Twoje jest zdanie „chcą opuścić lepszy świat do życia”.
Nowe wydanie książki Susan Fenimore.
Kto by wiedział, czy Florence nie zainspirowała się „Diario rural” z Susan FenimoreCooper (1813-1894) za pisma o ptakach. Nowojorska przyrodniczka i pisarka, córka Johna Fenimore'a Coopera, autora książki „Ostatni Mohikanin” , był również jednym z tych branych pod uwagę pierwsze kobiety przyrodniki
Jego pamiętnik jest spokojną i przyjazną relacją z upływu czterech pór roku, między 1848 a 1849 rokiem, w Nowa Anglia . Kontemplacja natury przez Susan zainspirowała wielu, w tym Karol Darwin lub Thoreau.
„Wydaje się, że jest wśród pierwsi ludzie, którzy zatrzymają się i napiszą o tym, co dzieje się ze środowiskiem, w którym żyją i jakie mogą być przyszłe reperkusje tego wszystkiego, z globalną wizją i wieloma lekturami w kontekście kontekstualizacji problemu”, Esther Cruz, tłumaczka najnowszego hiszpańskiego wydania „Diario rural”, opublikowanego w marcu tego roku przez wydawnictwo Pepitas de. Calabaza.
Marianne North, najbardziej podróżująca przyrodniczka.
Marianna Północna (1830-1890) miał wiele wspólnego z Susan Fenimore , chociaż nigdy się nie dowiemy, czy się spotkali, bo rozdzielił ich Atlantyk, bo Północ była z Anglii.
Obaj byli zafascynowani roślinnością i obaj należeli do zamożnych klas . To pozwoliło im, nie mniej niż innym kobietom, publikować swoje ujawnienia i poświęcać się temu, co im się podobało.
Ale Marianne North nie została pokonana przez nikogo jako poszukiwacz przygód; podróżowała po świecie rysując gatunki roślin . W tamtych czasach naukowcy lub przyrodnicy często przyprowadzali rysowników, aby zilustrować swoje badania, ale Marianne miała wszystko.
Jego ojciec Frederick North przekazał mu miłość do roślin, więc kiedy umarł, zainwestowała swoją fortunę w podróże, aby przyciągnąć wszystkie gatunki, które znalazła na swojej drodze.
Odwiedził Jamajkę, Teneryfę, Brazylię, Japonię... a na ostatnim etapie pojechał do Chile. Dzięki niej i jej książce „Wizja Edenu” Liczne malowidła z badań roślin zachowały się do dziś dostępne w Ogrody Kew , Londyn .
Maria Sibylla Merian, artystka-naukowiec.
PRZYRODNICY I ARTYŚCI
Nauka prześladowała uznaną za pierwszą kobietę specjalizującą się w entomologia (badanie owadów), ale też sztuka i zamiłowanie do rysowania, jak to mu się przydarzyło Marianna Północ.
Niemiecki przyrodnik, malarz i odkrywca Maria Sybilla Merian (1647-1717) otrzymał od ojca talent malarski, ale miłość do owadów była wrodzona. W ten sposób zamienił chrząszcze i motyle w sztukę.
W wieku 13 lat zaczął obserwować gąsienice. Kto by mu powiedział, że dwie dekady później napisze jedną ze swoich najbardziej chwalonych książek, „Cudowna przemiana gąsienic” ? Książka, która szła pod prąd z ówczesnymi teoriami naukowymi i odbiciem siebie.
Ożenił się, rozwiódł i uwolnił z niemieckich kajdan społecznych. Wyjechała z dwiema córkami do Amsterdamu, a następnie, w wieku 52 lat, do Surinam w Gujanie Francuskiej gdzie malował i odkrywał nieznane dotąd gatunki owadów.
Twoja książka „Metamorfoza owadów Surinamu” poświęcił to jako pierwszy entomolog empiryczny.