Cudillero, uznane przez naszych czytelników za najpiękniejsze nadmorskie miasto w Hiszpanii
Cudillero , a ich domy wspinają się po zboczu wzgórza, to pocztówka . Do tego stopnia, że jego estetyka, tak idealna, że prawie wygląda jak komplet, sprawia, że niejednokrotnie nie jesteśmy w stanie spojrzeć poza siebie i pozostajemy na powierzchni. Ale wy, czytelnicy, swoimi głosami zdecydowaliście, że zasługuje na głębszą podróż, dogłębne badanie tego piękna, które jest tak fotogeniczne, ale także tak genetyczne. Cudillero zostało uznane przez czytelników Condé Nast Traveler za najpiękniejsze nadmorskie miasto w Hiszpanii. Pełna lista zabiera nas w podróż nieskończonego piękna wzdłuż całego naszego wybrzeża, ale och, Cudillero!
Do miasta zwabionych jego sławą przybywa wielu podróżników, którzy spacerują po porcie, robią zdjęcia, piją drinka na jednym z tarasów La Marina i kontynuują podróż. Ale Cudillero domaga się odkrycia innego rytmu.
Za kartką pocztową zdumienie na każdym zakręcie? w dół drogi z Villademar. Poza zachodami słońca z Punkt widokowy La Garita Cudillero utrzymuje spokojna, morska atmosfera i posiadać to musi być stopniowo odnajdywane.
Musisz wędrować pod górę, mijaj Kościół św. Piotra , wejdź w to wyjdź z alejki, jeśli możesz , wyjrzyj ponad dachami z punkt widokowy na szczyt a następnie zejdź w dół Ulicą Riofrío i przez Sol de La Blanca do La Ribera zrozumieć, że miasto jest labiryntem, że nie można go zrozumieć na pierwszy rzut oka. Ani on, ani jego charakter. Wymaga wysiłku, by spojrzeć poza to, co oczywiste.
I w tej osobowości wróżka , Nazwa wariant Biblii, którą zachowało się miasto a jednocześnie nazwa mieszkańców obszaru portowego, gastronomia ma fundamentalne znaczenie. Ponieważ to jest Asturia i, jak w całej Asturii, kuchnia i produkty są jednym z kamieni węgielnych codziennego życia.
Cudillero, osobowość „pixueta”
Ale to też Cudillero. I tu wszystko jest szczególne, pozornie takie samo, jak w innych miejscowościach na wybrzeżu, ale jednocześnie o niepowtarzalnym charakterze.
Cudillero jest turystyczne, szczególnie w sezonie? . I jak każdy port turystyczny w Asturii, ma tawerny, jadłodajnie i tarasy w którym można spróbować lokalnej tradycji i dobrze zjeść. Ponad 20 restauracji w mieście liczącym zaledwie 5000 mieszkańców w którym spróbować piękne w sezonie fasola, wicekról czy bocartes.
Ale poza klasyką Asturii Cudillero wciąż ma swoją własną książkę kucharską . Książka kucharska, którą, podobnie jak miasto, trzeba odkryć, dania, które idą o krok dalej i których należy szukać. Książka kucharska z unikalnymi produktami, takimi jak: uzdrowiciel , mały rekin, który jest suszony bez soli na wietrze kantabryjskim, a następnie duszony z ziemniakami lub fasolą.
W Cudillero króluje morze
A jeśli wiele miast zadowoli się lokalnym produktem, Cudillero podnosi stawkę i ma ich kilka. Wszystkie stare dźwięczności i smaki . Podobnie jak buchos, flaczki z morszczuka , które już prawie nie są oferowane, ponieważ są daniem wymagającym wielu godzin pracy, ale które nadal można spróbować, duszone z cebulą i papryką oraz podawane z frytkami w miejscach takich jak Sidrería El Remo.
pąkle, andaryki (smażone kraby) lub klifowa ośmiornica które otaczają miasto, morszczuk na szpikulcu, Lampy (limpets), jeśli mamy szczęście znaleźć je w liście. Caldereta, tylko ziemniaki i owoce morza. Kto bardziej potrzebuje szczęścia przed talerzem.
gulasze rybne, przycisk (maragota) lub tiñosu (scorpionfish), urodzony na łodziach przez najskromniejsze gatunki, chociaż opracowanie przyjmuje ryby o większej liczbie nazw, takich jak pixin (tabaka). Fajny gulasz z ziemniakami w El Pescador, kalmary dżigowe, smażone lub w atramencie. cefal, błędy (homary). Całe bogactwo Zatoki Biskajskiej pojawia się w restauracjach tego miasta, które jest prawie bardziej morzem niż lądem.
Wszystko w tej malutkiej plątaninie zaułków i zaułków, zboczy i dachów, fasad, które wspinają się przez jedyną lukę, jaką dało im wybrzeże. Lokalne smaki, które wiedzą, że nie muszą się chwalić, aby być wyjątkowymi.
Musisz celowo jechać do Cudillero . To samo dotyczy jego kuchni, do której nie trafia przypadkiem. Smaki, które nabierały kształtów na przestrzeni wieków, które są asturyjskie, ale zasadniczo są pixuetos . Smaki, do których musisz chcieć dotrzeć, które musisz odkryć i które, jak to bywa z przysiółkiem miasta, są czymś znacznie więcej niż to, co można znaleźć w pierwszym szokującym spojrzeniu.
*GRATULUJEMY Manuelowi Ruiz Galiano, zwycięzcy weekendowego doświadczenia wiejskiego (dzięki uprzejmości Ruralki)