Dziewczyna Julia będzie zajmować piedestał żeglarza genueńskiego na Plaza de Colón do 20 grudnia 2019 roku.
Zaktualizowany w dniu: 11.12.20. Julia przybyła na Plaza de Colón w Madrycie w 2018 roku, aby tymczasowo zatrzymać się na piedestale, na którym stał stary posąg genueńskiego żeglarza, a teraz Rada Miasta ogłosiła, że zostanie trochę dłużej. Konkretnie jeszcze jeden rok, do 20 grudnia 2021 r.
Liverpool miał swoje marzenie w 2009 roku, Nowy Jork miał swoje Echo w 2011 roku, Alberta miała swoją Krainę Czarów w 2012 roku, Wenecja miała swoje Rui Rui w 2013 roku, a w 2018 roku Love osiedlił się w mieście Leeuwarden dla przyjemności Holendrów. Madryt potrzebował jednej z rozpoznawalnych i znanych **gigantycznych twarzy katalońskiego artysty Jaume Plensa**, aby zająć jedną z naszych przestrzeni publicznych.
Julia wykonana jest z kawałków żywicy poliestrowej i proszku białego marmuru.
Rzeźba o wysokości 12 metrów przedstawia wygląd dziewczyny by, jak mówi artysta, wprowadzić w to miejsce „trochę czułości”. Wykonana z żywicy poliestrowej i białego marmurowego proszku, Julia, która „skierowana jest do serca naszego bytu”, ma zamknięte oczy, ponieważ zgodnie z Nagrodą Velázqueza w dziedzinie sztuki w 2013 r. „Stara się, aby każda z nich wyrażała swoje ukryte wnętrze. świat ”.
Ten wyjątkowy kawałek, Jest już częścią wyglądu placu - w rzeczywistości został zbudowany specjalnie dla niego - jest częścią programu artystycznego organizowanego przez Radę Miasta Madrytu, który pod patronatem Fundacji María Cristina Masaveu Peterson (FMCMP) podczas pierwszych trzech naborów, polega na pokazaniu w tym samym miejscu pracy artystycznej (wyłonionej w publicznym konkursie) podczas cały rok.
W rzeczywistości rozszerzenie obecności Julii na Plaza de Colón było możliwe dzięki porozumieniu między tą fundacją a Konsystorzem, za pośrednictwem Departamentu Kultury, Turystyki i Sportu.
Artysta plastyk Jaume Plensa uważa się przede wszystkim za rzeźbiarza.
Artysta plastyk Jaume Plensa uważa się głównie za rzeźbiarza, ale wyróżnia się także w innych dziedzinach artystycznych, takich jak poezja, dlatego chcieliśmy odtworzyć piękne słowa, którymi opisujesz projekt to ukształtowało Julię:
„Nikt nigdy nie widział bezpośrednio własnej twarzy.
Wydaje nam się, że wiemy to dzięki niepewnemu obrazowi, który oddają nam lustra.
Nasza twarz to wątpliwość, która zawsze będzie nam towarzyszyć.
Wątpliwość, którą hojnie ofiarujemy innym jako najwierniejszy dokument tego, kim jesteśmy… tego, w co wierzymy.
Każda twarz reprezentuje nas wszystkich.
Tysiące twarzy splecionych jak słowa, jak krajobrazy.
Jak sny.
Ja, ty, on, ona... Twarz należy do nas wszystkich. To wspólne miejsce czyni nas wspólnotą, w której mówimy wszystkimi językami, w których czujemy się kochani.
Julia jest skierowana do serca naszej istoty.
To poetyckie i wirtualne lustro, w którym każdy z nas może zobaczyć siebie odbitego w swoich najbardziej intymnych pytaniach:
W czym i jak możemy poprawić życie otaczających nas ludzi? Jak możemy pomóc tym, którzy tracą domy lub pracę?
Jak być użytecznym dla tych, którzy szukają nowego domu uciekając ze swojego kraju?
Czy byłby sposób na powstrzymanie głodu, wojny lub jakiejkolwiek przemocy?
W jakim stopniu należy edukować dzieci, aby tworzyły bardziej sprawiedliwe i tolerancyjne społeczeństwo?
itd. itd. itd.
Tyle twarzy, tyle pytań...!”
James Plensa
Julia na Teatrze Fernána Gómeza. Villa Centrum Kultury i przed Biblioteką Narodową.