Jeden z wodospadów Fervenzas de Segade na rzece Umia.
Kiedy myślimy o Pontevedra, zawsze przychodzą na myśl jej podstawowe krajobrazy: upragnione wyspy atlantyckie i Pięćdziesiąt wspaniałych plaż rozsianych wokół trzech ujść rzek, te z Arousa, Pontevedra i Vigo.
Idylliczne pocztówki dla marzyć o prowincji skąpanej w Atlantyku: Cíes i jej wyjątkowo biały i chroniony piasek, wysadzane drzewami Bamio, Area da Secada i jej dzikie wydmy, (gastro)sekretne Bueu, kilometrowa i zawsze tętniąca życiem Lanzada lub Sanxenxo i jej żeglarski styl życia.
Ale jeśli wypłyniemy w morze i zanurzymy się w sercu Rías Baixas, znajdziemy terytorium pełne dziedzictwa przyrodniczego i historycznego, w którym rzeki zasilają ziemię, ale także duszę (podróżnik i poszukiwacz przygód).
Nekropolia i pustelnia na A Lanzadzie, Rías Baixas.
PONTEVEDRA JEST MORSKA, ALE RÓWNIEŻ FLUVIAL
Najdłuższa rzeka w Galicji wpada do Pontevedry i robi to w dużym stopniu, tworząc tak zwany Ujście rzeki Miño, naturalna granica między Hiszpanią a Portugalią, która szanuje przestrzenie o największej różnorodności biologicznej we Wspólnocie Autonomicznej. 15 kilometrów krajobrazów o dużej wartości przyrodniczej (skatalogowanych jako Czerwona Natura 2000), które można zwiedzać pieszo po oznaczonych szlakach lub łodzią, między wyspami rzecznymi, takimi jak Goián lub Canosa.
Miño przebył prawie 350 kilometrów od Serra de Meira, dzielnie przekraczając Lugo i Ourense, i to właśnie w Rías Baixas zatrzymuje się, by odpocząć, na samym końcu, w wielkie ujście o szerokości 2000 metrów, w którym utworzyła się rozległa ławica piaskowa z kilkoma plażami rzecznymi: O Muíño, A Lamiña, Armona i O Codesal.
Obszar, ogłoszony Specjalną Ochroną Ptaków, zapełnia się w okresie umiarkowanym czaplami, mewami, błotniakami, kormoranami, brodźcami i innymi gatunkami, które przylatują na tereny podmokłe, by żerować, więc jego wartość ornitologiczna jest nieobliczalna” (Ma dwa obserwatoria i stację ornitologiczną).
Obserwacja ptaków w ujściu rzeki Miño w Rías Baixas.
Ci, którzy wolą obserwować znacznie bardziej dziki żywioł, mają szczęście, ponieważ zarówno z Pico de San Francisco, jak i z O Facho – naturalnych punktów widokowych na górę Santa Tecla – ocean ukazuje się naszym oczom nieposkromiony i nieskończony.
Ale uwaga: Ci, którzy pragną trochę więcej adrenaliny, oprócz paralotniarstwa w O Baixo Miño, mogą również udać się na poszukiwanie jej w górę rzeki, w jej wzburzonych wodach schodzić po kanionach lub spływać raftingiem wzdłuż jej brzegu wśród eukaliptusów, wierzb i dębów.
Na rzekach Umia można również uprawiać wszelkiego rodzaju sporty przygodowe, takie jak kajakarstwo lub kajakarstwo (zwróć uwagę na ich wodospady i baseny) oraz Ulla, ta ostatnia najbardziej znana z mostu wiszącego O Xirimbao, który łączy prowincje Pontevedra i A Coruña. Został zbudowany w latach 60-tych, aby dołączyć do rezerwatów Xirimbao i Ximonde, ale teraz, gdy łowienie jest zabronione i robi się wszystko, co możliwe, aby odzyskać łososia w rzece (przekraczają się drabiny), co w tym przypadku zmierza do „łowienia ryb”. teren rekreacyjny jest spokojny dzień na łonie natury i zdjęcie przecinające wiszącą metalową konstrukcję znany również jako Mariola.
Łowiska na rzece Miño, Rías Baixas.
KAMIENNI STRAŻNICY
Galicja jest synonimem klasztorów, a Pontevedra ma z tym wiele wspólnego. z San Lourenzo de Carboeiro, który od X wieku obejmuje meander rzeki Dezy i ogłoszono pomnikiem narodowym w 1931 roku, pomnikiem Santa María de Armenteira, związanym z legendą o Ero z jednej z pieśni króla Alfonsa X lub San Salvador de Camanzo, benedyktyński, również z X wieku i z trzema półokrągłymi absydami które nadal zachowują swoje pierwotne piękno, podobnie jak oryginały, chociaż z XVI wieku malowidła ścienne znalezione w kościele podczas usuwania barokowego ołtarza.
To nie jedyne kamienne pomniki i nie są to jedyne legendy, które przyciągną nas do Rías Baixas, ponieważ podążając śladem Pedro Madruga, istotna postać w XV-wiecznej Galicji, która obecnie ma własną trasę, zwiedzimy fortece, baszty, miasta i zamki, takie jak zmuzekowany Zamek Soutomaior – na wpół średniowieczna twierdza, na wpół neogotycki pałac – z ujściem rzeki Vigo w tle i ogrodem kamelii idealnym do zgubienia, czy Sobroso, który wznosi się imponująco na wzgórzu w Vilasobroso, w Mondariz i ma piękny szlak botaniczny do spacerowania.
Zamek Soutomaior z lotu ptaka, Rías Baixas.
kto to był? sławny i wpływowy szlachcic że trzymał biskupa Tui w więzieniu w wieży Fornelos, miasta, którego był wicehrabią, i że uzyskał od Enrique IV odsetki od dochodów Vigo, Redondela i Pontevedra? Cóż, zgodnie z teorią, która nabiera coraz większej siły, Pedro Madruga byłby, ni mniej, ni więcej, samym Krzysztofem Kolumbem, który przyjąłby ten przydomek po udawaniu martwego, aby uzyskać korzyści od monarchów katolickich, z którymi był wrogiem.
Imponujący zamek Sobroso, Rías Baixas.
PONTEVEDRA JEST LITERACKA
rozumiemy dlaczego O Salnés, ze swoją atlantycką naturą, podbił wielką literaturę, ponieważ region obejmuje Sanxenxo, O Grove, Illa da Toxa i plażę A Lanzada, skąpaną w Atlantyku (i przez tych albariños o smaku soli). Również to Ramón María del Valle-Inclán, który oświecił odnowę literatury na początku XX wieku, znalazł inspirację w Vila Nova de Arousa, miasto, w którym się urodził i wychował jako „wiejski dżentelmen”, jak stwierdza José Rubia Barcia w swojej książce *Mascarón de proa. *
Aby dowiedzieć się nieco więcej o życiu i twórczości tego wybitnego dramaturga, powieściopisarza i poety pokolenia '98, wystarczy, że udasz się do jego Dom-Muzeum, które zajmuje to, co znane jest jako Casa do Cuadrante, w Radzie Vilanova de Arousa. Tam, pomiędzy pierwodrukami, zbiorami dokumentalnymi i innymi powiązanymi z nim książkami, będzie nam znacznie łatwiej odgadnąć wewnętrzny świat, który skłonił autora Luces de Bohemia do wymyślenia groteskowy, gatunek literacki, którym Valle-Inclán krytykował świat i społeczeństwo które go otaczały.
„Poeta de Raza” za promowanie tworzenia współczesnego galicyjskiego imaginarium literackiego, Ramón Cabanillas (Moncho dla swoich przyjaciół) urodził się i zmarł w Cambados, tak jak przypomina nam rzeźba siedzącego na ławce w mieście poety, dzięki której możemy podążać jego śladami (dosłownymi i literackimi) od skromnego domu nadmorskiego, w którym urodził się na rua Novedades, do Dom Furruxa (lub dom Fragi), obecnie przekształcony w bibliotekę miejską.
Bo chociaż Rías Baixas to ocean, plaże, wyspy… także To natura, sztuka i kultura.
Historyczno-artystyczny zespół Cambados, Rías Baixas.