Jeśli zamierzasz podróżować jesienią, niech to będzie do doliny Liébana.
Jesień, dzięki słonecznemu i długiemu latu, którym cieszyliśmy się w tym nietypowym roku, nadeszła z większą mocą niż kiedykolwiek północ Hiszpanii . Liście drzew pokazują swoje najlepsze ubrania, zanim opadną, podczas gdy kasztany przytyją, wiedząc, że będą następne. To naturalne widowisko, które choć powtarzane co roku, nie traci na urodzie i atrakcyjności; **a jeśli jest miejsce na kontemplację siły jesieni, to jest to Liébana**.
Ukryta **pomiędzy szczytami Gór Kantabryjskich i Picos de Europa **, do odległej doliny Kantabryjskiej można dotrzeć tylko przez trzy wejścia . **Z León** N-621 przecina pierwotne jądro Rekonkwisty, ziemie, w których schronili się ci, którzy uciekli przed muzułmanami: wysokie łąki nawadniane przez wijące się rzeki, które giną w Zbiornik Riaño , strzeżone przez smukłe szczyty, które zamykają wszelkie wyjścia na zewnątrz i które wydają się nie mieć końca aż do port san glorio (1599 m).
Dolina Liébana jest pokazem piękna dla wszystkich odwiedzających.
To samo wrażenie mają ci, którzy zbliżają się **z Palencii**, podążając śladem **młodego Pisuergi, który kąpie romańskie klejnoty z Palencji, takie jak San Salvador de Cantamuda** (XII w.) i podlewa gaje bukowe i dębowe, które rozsławić to Park Przyrody Fuentes Carrionas . Złote, szkarłatne, brązowe i piżmowe odcienie podążają za sobą wzdłuż ścieżki, jako prolog do tego, co będzie widoczne z wysokiego punktu widzenia port Piedrasluengas (1402m).
Trzecią opcją jest wjazd do Liébany **drogą Devy z Kantabrii**, gdzie ta krótka, ale dzielna rzeka Lebaniego kończy się w ujście Tiny Mayor . Przed dotarciem do Zatoki Biskajskiej Deva musiała zmierzyć się z szorstkim wapieniem Picos de Europa, trudnym do przebicia, co dało początek jednej z najbardziej emblematycznych dróg w naszym kraju: Wąwóz Hermidy . Rzeka, wezbrana przez jesienne deszcze, swoim hukiem zalewa otaczające ją pionowe ściany, podobnie jak kolce łoża fakira, strzeżonego przez sępy, sokoły i linoskoczków, które znajdują dom i schronienie na stromych wzgórzach.
Spośród różnych opcji dostępu do Liébany, wysoce zalecane jest przejście przez San Salvador de Cantamuda.
Potrzebujący świeżego powietrza, ponieważ wąska droga zadziwia, **zaleca się podróżnemu udać się na punkt widokowy Santa Catalina (Piñeres, Kantabria)**, aby podziwiać wąwóz i jesienne kolory z góry , tak jak orły. Przed wejściem do Liébana poznajemy jego młodszego brata, mała i urocza dolina Lebeña , pod przewodnictwem jego kościół w stylu mozarabskim lub, jak wolą uczeni rewizjonistyczni, „sztukę repopulacji” (X wiek). Odosobnienie doliny, otoczonej na wszystkich jej zboczach wysokimi na prawie tysiąc metrów górami, przyciągało tych, którzy szukali spokoju daleko od granicy z Ál-Ándalus.
Dziś jest obowiązkowy cel dla miłośników wspinaczki , ponieważ Lebeña ma w swojej okolicy **liczne trasy i via ferraty**, które rozpoczynają się w sąsiedniej miejscowości La Hermida, bardzo polecana dla każdego, kto ma dobrą kondycję fizyczną i nie ma lęku wysokości. Ostateczną nagrodą, oprócz zwykłego piwa, które podąża każdą górską trasą, jest ochłodzić się w ciepłych wodach rzeki Deva, która przepływa przez Balneario de la Hermida , pochodzące z głębin Picos de Europa, które ogrzewają koryto rzeki, umożliwiając kąpiele nawet w zimie.
Po wyjściu z wąwozu piękno Liébany ukazuje się przed nami , otoczony szczytami wschodniego masywu Picos de Europa. Z drogi nie możesz nic poradzić na to, że nadwyrężasz szyję, próbując mieć oko na lasy spływające po zboczach , do samych drzwi miast, liżąc domy, stajnie i pobocze drogi.
Punkt widokowy Santa Catalina sprawia, że czujesz się, jakbyś leciał nad górami Kantabrii.
Stoki skierowane na południe tętnią życiem: to czas żniw , a Liébana, korzystająca z własnego mikroklimatu, który zbliża ją do temperatur śródziemnomorskich niż do atlantyckiego klimatu pobliskiego wybrzeża, jest renomowana enklawa winiarzy . Oni są sławni orujos, brandy stworzona ze skórek, nasion i odpadów winogron po ich zdeptaniu , która nadal jest produkowana w tradycyjny sposób przy użyciu ogromnych alembików.
Droga, która prowadzi do Potes, stolica doliny , to sukcesja firm oferujących te cenne trunki, a także sery kozie, takie jak te produkowane w Baró , Y grube steki wołowe tudanca , rodzimy gatunek Picos de Europa i gór Kantabryjskich, wysoko ceniony za odporność na surowy klimat szczytów.
Najlepszym miejscem na delektowanie się szczyptą Liébany przed wejściem do jednego z jej lasów jest z pewnością Kluczowy dom (Potes, Calle Cántabra, 6), ale jeśli zdecydowaliśmy się zostawić Potes na boku, aby cieszyć się jego żywym popołudniem, innym miejscem, które zaoferuje nam posiłek, który będzie pasował do piękna Liébany, jest Mezon Los Llanos (w miejscowości o tej samej nazwie, przy drodze CA-185). Prawie obowiązkowe jest wypróbowanie libański gulasz , różniące się od sąsiedniej góry zarówno wykorzystaniem ciecierzycy, jak i sposobem jej smaku: jak ta z Madrytu, najpierw jesz zupę, potem rośliny strączkowe, a na końcu mięso z kompango.
Potes emanuje urokiem na ulicach.
Tak obfity posiłek może pozostawić nas bez sił do dalszej kontynuacji, dlatego zaleca się położyć się i zasnąć pod jeden z dużych dębów otaczających malowniczą wioskę Mogrovejo uważaj, aby nie obudzić się w otoczeniu stada krów. Jeśli nogi nadal działają, czas się udać Święty Piotr z Bedoyi i zmierz się z ścieżką, która prowadzi przez liczne „zetas” wyrzeźbione w ścianach Sierra de Peña Sagra, do Braña de los Tejos (1273m).
Z tej szerokiej łąki, nazwanej tak ze względu na czuwające nad nią wiekowe drzewa, można się cieszyć jeden z najlepszych widoków na Picos de Europa i rozległe lasy które wypełniają jego południową fasadę. Miejsce, w pobliżu którego znajduje się **kantabryjski fort (Los Cantones)**, krążą legendy, święte miejsce , gdzie miasta przed przybyciem Rzymian odbywały ceremonie przy świetle pełni księżyca, jak ma to miejsce w wielu innych miejscach w Kantabrii.
Jeśli nie można wejść na Braña de los Tejos, można uzyskać bardziej niż porównywalny panoramiczny widok na libańską jesień z miejscowości Cahecho, wiszącej na wysokości ponad 800 metrów n.p.m. . Przestroga dla romantyków: wieś oferuje atrakcyjną różnorodność ** kwater na wsi dla tych, którzy zakochali się w Liébanie ** i chcą ją jeszcze lepiej poznać.
Zgubienie się w dowolnym zakątku Liébany to uczta dla oczu.
Są jeszcze zakątki do odkrycia, gdzie cienie zachodzącego słońca mogą nas zaskoczyć na ścieżce niedźwiedzia, coraz częstszego spacerowicza po szlakach doliny. Jeden z nich jest Piasca, której romański kościół jest jednym z najsłynniejszych w Kantabrii : miasto nadal zachowuje tradycyjny styl życia, oparty na wypas, uprawa małych ogrodów i rzemiosło w drewnie.
Liébana, aż do przybycia turystyki, była odosobnione terytorium w okresie zimowym , który musiał być samowystarczalny we wszystkich aspektach, stąd Lebaniegos i lebaniegas wiedzieli, jak rozwijać się w wielu umiejętnościach, których wymaga praca w terenie. Dobry przykład można znaleźć w Aniezo, gdzie sąsiedzi , korzystając z ruin starej sieci kanałów, młynów i zapór, które jeszcze nie tak dawno pozwalały ludziom zmielić ziarno, Zbudowali park wodny które zachwycą najmłodszych.
Starsi ze swojej strony nie mogą oderwać oczu dęby, kasztanowce i buki rosnące na stromych zboczach otaczających miasto , łącząc swoje jesienne kolory z pomarańczowym światłem zachodu słońca, dając życie wersety, które Matilde Camus, wielki poeta kantabryjski XX wieku, poświęcił złotej dolinie.
strażnica miłości czysta liébana
Wyląduj, gdzie głos żyje w ciszy,
litość się spełniła, czułość pielgrzyma,
z głębokim powodem uczucia.
Tylko ty, wiosna światła i mrozu,
ugasisz pragnienie pielgrzymów,
to pragnienie tak stare jak człowiek
i pełen kurzu jak czas
Gdziekolwiek spojrzysz, Liébana zaoferuje Ci nieskończony krajobraz pomalowany na zielono.