Odyseusz nigdy nie spodziewał się, że na Morzu Śródziemnym znajdzie pożeraczy lotosu lub syreny śpiewające diaboliczne pieśni. Iberos , podczas swoich długich podróży wzdłuż afrykańskich wybrzeży bali się morza, a filozofowie kojarzyli wielki błękit z samym piekłem. Wieki później Wielka fala z Kanagawy ”, kultowa rycina Katsushiki Hokusai miała przypominać światu o potędze natury, podczas gdy po drugiej stronie świata hordy egzotycznych zwierząt zdumiewały Darwin na plaży w Wyspy galapagos . Korsarze, butelki rumu, krakeny i inne bestie, ognie San Telmo lub pociski zaszyfrowanych wiadomości jako część wyobraźni przodków.
I to na długo przed przybiciem parasola na plażach Benidormu, morze było sceną lęków, rytuałów i strategicznych sił, zupełnie niezwiązanych z turystycznym boomem . Wspomnienia, które wciąż unoszą się u naszych brzegów, co potwierdzają poniższe plaże, które zapraszają do zamknięcia obecnego bestsellera i przeczytania nowych historii, które zaczynają się pod matą.
Baelo Claudii.
PLAŻA BOLONIA (KADYZ)
Bolonia to jeden z wielu powodów, dla których zawsze lubimy wracać do Costa de la Luz . Uważany za jeden z najbardziej kultowe plaże Kadyks , ten piaszczysty obszar znajduje się 15 minut jazdy samochodem od Tarify i jest kontynuacją na południe od Zahara z Tuńczyka. Niebieski kolor rysuje wieczną paletę, podczas gdy złoty piasek jest zakamuflowany wśród ruin miejsca Baelo Claudia, starożytna rzymska willa pomyślana jako rozszerzenie zbioru hodowli ryb między VI a VII wiekiem naszej ery. Kuria, drogi lub forum, typowe elementy starożytnych miast rzymskich, wzdychają dziś w tym miejscu uwięzionym między wydmami i nierównym terenem.
Illeta del Banyets.
KĄPIELE KRÓLOWEJ (EL CAMPELLO, ALICANTE)
Wzdłuż wybrzeża Alicante znajdujemy wiele śladów historii: Wieża Gerro , obserwując przybycie piratów na Cap de Sant Antoni, in Denia ; stare domy carabinieri z Cala Llebeig lub rzymsko-islamska strona Moncayo , w Guardamar. Jednak jedno z najbardziej fascynujących miejsc znajduje się w Illeta del Banyets , język rzymskich ruin w El Campello, który odkrywa nad Morzem Śródziemnym zestaw starych hodowli ryb. Idealny dla praktyka rurka do nurkowania i miłośnicy zachodu słońca, Łaźnie królowej Nadal krążą wokół legendy muzułmańskiej księżniczki, która nakazała aklimatyzację starożytnego rzymskiego basenu jako prywatnego basenu nad morzem.
Cala Jovera lub Zamek Tamarit, Tamarit.
CALA JOVERA (TARRAGONA)
Wiele plaż w Hiszpanii jest monitorowanych przez zamki (witaj Peñíscola!), ale niewielu przyjmuje historię w tak oczywisty sposób, jak Cala Jovera. Uważany za jeden z najbardziej malownicze zatoczki Tarragona , Jovera to oaza złotego piasku, pozbawiona usług i dostępna na piechotę z N-340.
Jednak poza wodami Morza Śródziemnego wielką nagrodę można znaleźć w Zamek Tamarit , zbudowany w XI wieku, a dziś otoczony chmurą sosen. Ta budowa miasta Tamarit został całkowicie opróżniony w XIX wieku z powodu malarii tak typowe dla pobliskich bagnistych obszarów. Ekskluzywna łazienka, godna letniej bajki, która powielana jest w innych miejscach na katalońskim wybrzeżu, m.in. Cala del Castell lub Playa Gran, pieszcząc Vila Vella de Tossa de Mar, obie w Gironie.
Plaża Arnao de Figueras (Castropol, Asturia).
PLAŻA ARNAO DE FIGUERAS (ASTURIAS)
Na niektórych plażach pojawiły się rozległe imperia i epickie lądowania, ale także samo piekło. Asturyjski Plaża Arnao de Figueras, parafia asturyjskiej rady Castropol , to piaszczysty teren u ujścia ujście Eo gdzie powstała strona rebeliantów obóz koncentracyjny dla jeńców republikańskich podczas wojny domowej.
Niesławny obóz działał od 1937 do lutego 1943 i składał się z dwóch etapów: jeńców wojennych i kolaborantów antyfrancuskich partyzantów, zwłaszcza kobiet i dzieci. Wspomnienie grozy ledwo wyczuwalne na tej plaży, ale wciąż unoszące się w innych nadmorskich rejonach Hiszpanii: tam mamy kazamaty (lub stanowiska obserwacyjne) na plaży Santa Pola (Alicante); lub bunkier na plaży Las Delicias w Águilas (Murcia).
Atlantis znajduje się na terenie rezerwatu przyrody Cala d'Hort.
ATLANTYDA (IBIZA)
Wzdłuż naszych wybrzeży znajdują się miejsca, w których natura i działalność człowieka są w stanie wyrzeźbić najbardziej senne scenariusze. Sa Pedrera z Cala d'Hort, na południowym wschodzie Ibizy , jest dobrym przykładem tych synergii. Znana również jako Atlantyda ze względu na jej status utraconego raju, ta zatoczka była stary kamieniołom w XVI wieku z którego został wydobyty kamień budować mury Dalt Vila i Zamku na Ibizie , oba obiekty światowego dziedzictwa.
Ta przystań z rzeźbionych skał przyciągnie uwagę hippisów, na które przychodzą Ibiza w latach 60. a dzisiaj znajdujemy od rysunków po rzeźby symboli, Buddów lub Apaczetów, te małe kopce kamieni, które nie pasują do natury.
wystartować
PLAŻA LANZADY (PONTEVEDRA)
Dźwięk fal uderzających o klify Galicji zanurza nas w starożytnych opowieściach i rytuałach. Plaża Lanzada, na półwyspie Lub Grove , mówi o boginiach lub legendach, takich jak kąpiel dziewięciu fal, która pchała bezpłodne kobiety do kołysania się w rytm dziewięciu fal Atlantyku.
A poza tym znajdujemy Virgen de A Lanzada, czyniąca cuda z pustelni na wyspie; lub Nekropolia Lanzada , miejsce castreño, którego historia odzwierciedla echa epoki brązu i zaawansowanej romanizacji. Idealna definicja muzeum-morza była w Galicji.
Teresity.
TERESITAS (TENERYFA)
Na niektórych plażach nie ma miejsc ani rytuałów dla szarlatanów, ale są tam historie, które mówią strona B boomu turystycznego . Plaża Teresitas, in Teneryfa, niegdyś była dziką zatoczką dzieloną przez rybaków, Marokańczyków, a nawet członków rodziny królewskiej, takich jak księżna Diana z Orleanu, czuwająca ze swojej prywatnej rezydencji.
Potem przyszedł zestaw instalacji hydraulicznych promujących rolnictwo; lub powojenna infrastruktura wojskowa, która powoli pochłaniała czarny piasek tej plaży. Na początku lat 70. jedyna „blond” plaża na Teneryfie pokryta była złotym piaskiem co doprowadziło do upadku starych gospodarstw wiejskich, w których uprawiano pomidory i awokado.
Las Teresitas to plaża, która nadal dzieli miejscową ludność, ale uczy nas, czego nie robić, jeśli chodzi o napisać na nowo historię urbanistyki i naszych obszarów przybrzeżnych.