Czy myślisz, że jesteś gotowy, aby wspiąć się na via ferrata?
Oficjalnie via ferrata to górska trasa wyposażona w stopnie, poręcze, rampy i kable przylegające do powierzchni skały aby pomóc w rozwoju w pionie i zapewnić bezpieczeństwo tym, którzy odważą się na nią wspiąć. Nieoficjalnie jest to szybki sposób na rzucenie sobie wyzwania i zastrzyk adrenaliny.
Moglibyśmy również dodać (z wieloma niuansami), że jest to a doświadczenie w połowie drogi między alpinizmem a wspinaczką, drabina między wchodzeniem na górę a wspinaniem się rękami i nogami na szczyt własnymi środkami.
Kiedy nie jesteś profesjonalistą, idealnym, oprócz wypożyczenia niezbędnego materiału, jest jego promocja w towarzystwie doświadczonego przewodnika, do którego zostaniesz przywiązany i zadba o podwojenie bezpieczeństwa podczas progresji.
Przed wyborem via ferraty lub innej musisz ocenić swoje zdolności fizyczne (również umysłowe, nie zapominaj o tym), aby osiągnąć poziom trudności, który będziesz w stanie pokonać. Dobrą rzeczą jest to, że istnieje system klasyfikacji, który rządzi się nową skalą Hüslera, która pomoże Ci się nie pomylić: K1 (łatwe) , K2 (trochę trudne) , K3 (trochę trudne) , K4(trudne) , K5 (bardzo trudna) i K6 (ekstremalnie trudna).
Przez cały czas będziesz podłączony do kabla za pomocą pochłaniacza energii.
MATERIAŁ
Do wygodnego ubioru i obuwia – odpowiedniego do pory roku, w której się znajdujesz – powinieneś dodać kask i skórzane rękawiczki bez palców, aby lepiej trzymać się skały i schodów.
Więc musisz umieścić uprząż, dzięki której będziesz cały czas podłączony do „kabla życia” biegnącego przez via ferratę, Odbywa się to za pomocą rozpraszacza energii przygotowanego do pochłaniania siły uderzenia w przypadku upadku (większość przystosowana jest dla osób o wadze od 45 do 100 kg).
W kształcie litery Y jeden koniec radiatora będzie przymocowany do uprzęży za pomocą węzła skowronkowego, a pozostałe dwa końce (dwa paski zakończone dwoma specjalnymi karabińczykami) muszą być zawsze przymocowane do linki zabezpieczającej. Niektóre mają „trzecią baga” lub linię hamowania, której można użyć do Zakotwicz się na stopniu lub zszywce, aby znaleźć wygodną pozycję i rozluźnić mięśnie.
Wejście po schodach via ferraty w Dolomitach.
DROGA DO POSTĘPU
Jak już wspomnieliśmy, trasie via ferrat (podejścia) towarzyszy „kabel życia” – do którego zawsze musimy być zaczepieni i w miarę możliwości nie chwytać się go rękami – podzielony na sekcje. Z tego powodu, co kilka metrów będą pojawiać się stałe kotwice (przytrzymujące linkę do skały), które będziemy musieli pokonywać jeden po drugim aby iść naprzód.
Mechanika jest bardzo prosta, ale konieczne jest ich uwewnętrznienie, aby niepotrzebnie się nie bać: musimy uwolnić jeden z karabinków rozpraszacza z odcinka kabla, który zostawiliśmy i zakotwiczyć go do następnego odcinka, aby następnie zwolnić drugi karabińczyk i zrób dokładnie to samo. Nigdy, powtarzamy, nigdy nie musisz wypuszczać dwóch karabinków jednocześnie.
Spusty karabinków powinny być skierowane w naszą stronę, a nie w stronę ściany (co najwyżej jeden można patrzeć do wewnątrz, a drugi na zewnątrz) oraz w tej samej sekcji nigdy nie może być więcej niż dwie osoby drutu. Ta sama akcja będzie towarzyszyć nam przez całą via ferratę, zarówno schodami w górę, jak i równolegle, chodnikami, schodami lub mostami.
Choć może wydawać się inaczej, siła nie będzie miała decydującego znaczenia, jeśli chodzi o posuwanie się naprzód, W rzeczywistości powinniśmy nie tylko z niego korzystać, ale także równowagę (psychiczną i fizyczną), zręczność, koordynację i koncentrację. W przypadku, gdy popełniliśmy błąd i zmarnowaliśmy energię, trzecia lina może nam pomóc wytrzymać i odpocząć przez chwilę. Pamiętaj: w górach nigdy nie ma pośpiechu!
oh! A jeśli żałujesz tego w połowie drogi lub czujesz się zmęczony lub wyczerpany, istnieją drogi ucieczki, aby móc zejść z góry i wrócić do miejsca pochodzenia na piechotę.
Tybetański most via ferrata.
NIEKTÓRE WYJĄTKOWE PRZEZ FERRATY
W Aragonii nie brakuje via ferrat typu K1, takich jak Santa Elena de Biescas, która jest idealna dla początkujących w tej dyscyplinie, ponieważ jest bardzo krótka (trwa około 20 minut) i Obejmuje inne dodatki, takie jak okopy z czasów wojny secesyjnej, bunkier a na końcu trasy mała pustelnia Santa Elena i jej słynne wody lecznicze.
Schody Santamera do nieba via ferrata (w północnych górach Guadalajary) może nie są najbardziej ekscytujące, ale nieskończona drabina, która sprawia, że docieramy na szczyt szczytowego wzgórza jest co najmniej unikatowe.
Jeśli nie dla mała katastrofa w połowie drogi w górę i nad nowym mostem tybetańskim? Vía Ferrata Flores y Lagunas Valle de Arbas w León można powiedzieć, że ta trasa – obejmująca trawersy, ostrogi powietrzne i prostą wspinaczkę – jest typu K2. Jednak czekając, aby dodać jeszcze więcej emocji podczas budowy drugiego mostu, Guillermo, doświadczony wspinacz i właściciel firmy Naturocio Valle de Arbas (która oferuje wynajem sprzętu za 15 euro i wycieczki z przewodnikiem po via ferrata z 39 euro), potwierdza, że jest sklasyfikowany jako K3.
Via ferrata Cala del Molí biegnie nad morzem, na klifach Costa Brava.
Niewątpliwie osobliwa jest też via ferrata Cala del Molí (od 25 euro), w Sant Feliu de Guíxols (Girona). jedyny w Europie, który biegnie nad morzem, konkretnie między klifami Costa Brava. Poziom średni (K3), ma dwie różne sekcje: jedną (K2), w której wspina się w trawersie poziomym, a drugą, która nabiera wysokości i będzie wymagała większej techniki i siły fizycznej. Dodatkiem jest pięć mostów wiszących: trzy tybetańskie, jeden nepalski i jeden pnia.
Na wybrzeżu Kantabrii wyróżnia się via ferrata Valdeón, skatalogowana jako K4 i **położona na terenie Parku Narodowego Picos de Europa. ** A z widokiem na wschodni masyw z terytorium Kantabrii znajdujemy Camaleño via ferrata, w miejscowości Los Llanos (między Potes i Fuente Dé): widoki są najlepsze; najgorsze, jego skomplikowane zwisy (które wychodzą poza pion, 90º), które sprawiają, że jest to ostatni odcinek na K5. PicosXtreme oferuje wycieczkę od 29 €.
Jeśli dotarłeś do tego punktu, to dlatego, że jesteś już doświadczonym wspinaczem i wiesz, że jeśli mówimy Wesołych Świąt, nie gratulujemy Ci świąt z opóźnieniem, ale raczej mówimy o mówią, że jest to najtrudniejsza sportowa via ferrata w naszym kraju. Inni natomiast wolą nadać ten tytuł via ferrata Cágate Lorito (ahem), również znajdującej się w Lleidzie.
Są via ferraty, takie jak ta w Kolorado, które nie są odpowiednie dla wszystkich odbiorców.
POZA NASZYMI GRANICAMI
Mówiliśmy już kiedyś o via ferratach, które trzeba pokonać, aby dotrzeć do wiszących kabin na wysokości 400 metrów w Skylodge Aventures Suites, w Świętej Dolinie Peru, ale równie malownicze i odległe są ferraty Chang Kongu – najstarszy w Chinach, jak widać po drewnianych chodnikach noszonych od setek lat – oraz Low's Peak Circuit na górze Kinabalu w Malezji, który szczyci się tym, że jest Najwyższa via ferrata na świecie, która kończy swoją podróż na wysokości 3776 metrów nad poziomem morza.
Low's Peak Circuit w Malezji to najwyższa via ferrata na świecie.
Z drugiej strony najbardziej klasyczni będą preferować niektóre z najpopularniejszych europejskich dróg wśród wspinaczy, takie jak długi (prawie 1500 metrów kabla) i skomplikowany (trzeba zejść po lodowcu a nawet używaj raków) Super Ferrata Dachstein w Austrii lub którakolwiek z via ferrat otaczających Dolomity w północnych Włoszech: od nieskomplikowanej Via Ferrata Santner po zastraszającą i historyczną Scala del Minighel.
Widoki z Paternkofel via ferrata na Monte Paterno we Włoszech.