Vila Real de Santo António, pierwszy – lub ostatni – przystanek na trasie
Ci z nas po trzydziestce – a stamtąd w górę – wyraźnie pamiętają te lata wakacji samochodem, w których najbardziej doświadczeni rodzice za kółkiem odważyli się przekroczyć granicę w poszukiwaniu uroków naszych portugalskich sąsiadów.
Te wyprawy były nierozerwalnie związane przynajmniej z porannymi zakupami. Zakupy, które zakończyły się bagażnikiem pełnym ręczników, prześcieradeł, kołder. . . i tego miłego koguta, który zmienił kolor? w zależności od tego, czy miał padać deszcz, czy świeciło słońce – ha! Ty też miałeś, prawda?
Miejscem, w którym można było zaopatrzyć się we wszelkiego rodzaju tekstylia domowe, tak jakby fabryki, które je produkowały, miały zostać na zawsze zamknięte, było w wielu przypadkach ostatni przystanek przed powrotem do Hiszpanii. W przypadku południa, gdzie głównym bohaterem jest Algarve Vila Real de Santo Antonio.
Szkoda tylko, że te przelotne wizyty nie wyszły poza to miejsce: z ich sklepów. No, a może z restauracji, w której już napełnisz żołądek. Niewiele uwagi poświęcano wtedy wszystkim tym pięknym rzeczom, które ceniło jego maleńkie stare miasto.
Do wszystkich tych historii ukrytych za fasadami uroczych kamienic i pomników. Historie, które dzisiaj, jak możesz sobie wyobrazić, przychodzimy Ci opowiedzieć.
Vila Real de Santo António, znacznie więcej niż ręczniki
Z ROZKAZU MARKIZA POMBAL
I to jest, uważny: Vila Real de Santo António była pierwszym i jedynym portugalskim miastem zbudowanym od podstaw — a tak przy okazji, za dwa lata — na polecenie markiza Pombal , prawa ręka José I, odpowiedzialny za odbudowę kraju po wielkim trzęsieniu ziemi w Lizbonie w 1755 roku.
I zrobił to w miejscu bardzo zbliżonym do dawnego wymarłego miasta Santo António de Arenilha: to nowe miasto zostało nazwane idealnym miastem oświecenia.
I dlaczego w tym momencie postanowiono go podnieść? Prosta taktyka: bycie tak ważnym obszarem przygranicznym, na brzegach Guadiana i zwrócony w stronę Atlantyku był idealny do kontrolowania handlu z Hiszpanią i stosunków politycznych z sąsiednim krajem. 13 maja 1776 r. założono nowe miasto.
Samochód zostawiamy na dużej esplanadzie, która służy jako bezpłatny parking przy Rua 25 de Abril i jedziemy prosto do Praça Marqués de Pombal, epicentrum miasta oraz idealne miejsce, aby mieć świadomość dokładności siatki, która jak siatka tworzy układ urbanistyczny: geometryczny wzór to 100% marka Pombaline. W rzeczywistości mówią, że jest inspirowany układem ulic w centrum Lizbony.
Praça Marqués de Pombal, epicentrum miasta
Plac jest rozległy, a rysunek zaznaczony na ziemi dzięki tym brukom tak niezwykle portugalskim, cudowny. Pośrodku znajduje się obelisk honorujący postać Józef I i z którego można kontemplować niektóre z kluczowych zabytków miasta.
Na bok, Kościół Matki Bożej Wcielenia, zbudowany w XVIII wieku i, jak wiele innych kościołów, z przeszłością pełną strachów przed pożarami i odpowiadającymi im rekonstrukcjami. Po drugiej stronie ratusz.
Reszta przestrzeni jest usiana małe stragany sprzedające lokalne wyroby rzemieślnicze — na przekąskę lub nie, oto jest pytanie — i kilka tarasów na przekąskę pod słońcem Algarvian. I hej, to nie jest zły plan.
Od tego momentu nadejdzie czas na spacer. Nie za dużo, rzeczy takie, jakie są: historyczne centrum składa się z zaledwie kilku ulic. Ale z kontempluj fasady małych domów, wszystkie idealnie zaaranżowane i według podobnego wzoru —w żadnym wypadku nie przekraczają dwóch pięter—oraz jego piękne drzwi i płytki , przez chwilę będziemy mieć pracę domową.
Zachowało się do 190 oryginalnych budynków, które dziś w wielu przypadkach zajmowały małe sklepy, lodziarnie i bary. Wszystkie firmy, tak, są zobowiązane do zachowaj wygląd nienaruszony. I wszyscy, aby zjednoczyć formy, mają przy drzwiach znak identyfikacyjny.
Vila Real de Santo Antonio wita sąsiedni kraj
wpadliśmy na niego Centrum Kultury Antonio Aleixo I nie możemy się powstrzymać od poświęcenia na to kilku minut. Z projektem inspirowanym, w bardzo małej części, na Wschodzie, Wykorzystywany był jako koszary wojskowe, jako targ spożywczy, a obecnie jako ośrodek życia kulturalnego.
To jest obok Rua Dr. Teofilo Braga, główny deptak miasta gdzie – och, niespodzianka! – wszędzie są sklepy z kołdrami, prześcieradłami i ręcznikami.
Podczas gdy jeden z tych kogutów-czujników wilgoci wita nas z witryny sklepowej — tak, one też wytrzymały upływ lat — spacer prowadzi nas do jednej z jej pięknych bocznych uliczek, również z brukowanymi podłogami, niskimi domami i bez ruchu : Na Rua Benemérito António Capa znajdziesz D Tudo Um Pouco, raj dla miłośników portugalskiej ceramiki.
I nie będzie trudno go znaleźć, bo oprócz tego, że ulica jest bardzo mała, na pewno przed wejściem będzie kolejka ludzi czekających na wejście: środki sanitarne zastosowane przez Covid-19 oznaczają, że jednorazowo wpuszczają do środka tylko 6 osób.
Oczywiście: warto czekać. I na to zasługuje, bo mój przyjacielu talerze, miski i kubki to nowe portugalskie ręczniki: za kilka euro wrócisz do domu z kompletną zastawą stołową. Otwórz bagażnik...
Centrum Kultury Antonio Aleixo
KONSERWOWA PRZESZŁOŚĆ: SARDYNKI I TUŃCZYKI
Dokładnie: sardynki i tuńczyk. Niekwestionowani bohaterowie prawie zapomnianej epoki, w której Vila Real de Santo António odegrał fundamentalną rolę w rozwoju przemysłu rybnego i konserwowego w regionie Algarve: Był rok 1773, kiedy to właśnie tutaj powstała Companhia das Reais Pescarias prowincji.
Przeszłość, którą odważymy się odzyskać spacerować wzdłuż Avenida da República, podziwiając z jednej strony Guadiana z mariną i eleganckimi jachtami unoszącymi się na wodzie, budynek dawnego urzędu celnego i terminal, z którego odpływa prom łączący miasto z Ayamonte w Huelvie -w 15 minut!-.
Po przeciwnej stronie pojawiają się eleganckie budynki należące niegdyś do najbogatszych rodzin w mieście , a tym samym branży. Również budynki takie jak wspaniały hotel Grand House w stylu secesyjnym; siedziba Kapitana, która zajmuje dawną fabrykę konserw Victoria lub Casa dos Folques, stara fabryka konserw Ramírez.
Między sobą Miejskie Archiwum Historyczne im. Antonio Rosy Mendesa , gdzie oprócz wszelkiego rodzaju dokumentacji o mieście można zwiedzać wystawa, która oddaje hołd konserwowej przeszłości Vila Real de Santo António i wszystkim tym, którzy to umożliwili: tablice informacyjne, modele statków, pokazy technik wędkarskich, fotografie starych fabryk oraz kolorowa kolekcja etykiet i puszek produkowane w okolicy sprawiają, że wizyta jest jak najbardziej przyjemna.
Później? Cóż, nadejdzie czas, aby spróbować przysmaków, które serwują na tych ziemiach. Zaledwie kilka kroków dalej Sem Espinhas, idealne miejsce, aby cieszyć się produktem Algarvian wszystkimi pięcioma zmysłami: najświeższą rybą, ośmiornicą, dorszem i skorupiakami Mają umrzeć z przyjemności, tym bardziej, jeśli zostaną popijani jednym z win, które tworzą ich bardzo kompletne menu.
Na zakończenie wizyty w mieście Pombaline i z pełnym żołądkiem ostatni przystanek: ten, który należy zrobić Jej latarnia morska, zbudowana w 1923 roku, oferuje z 50-metrowego punktu widokowego najlepsze widoki na miasto, na Atlantyk, na otaczające miasto lasy sosnowe i na rozległe plaże z drobnym białym piaskiem, które rozciągają się zaledwie kilka metrów A może spróbujemy ich?
Latarnia morska Vila Real de Santo Antonio
ŚWIAT POZA HISTORYCZNYM PRZYPADKIEM
To szczęście, że natura wybrała ten zakątek świata, aby dokonać absolutnego pokazu swojego wielkiego piękna: Otoczenie, które otacza Vila Real de Santo António jest tak wspaniałe, że nie chcemy pozostawić żadnego szczegółu nieodkrytego.
I ma to wszystko, zaczynając od 16 kilometrów pofałdowanych plaż, w tym Santo António, Monte Gordo, Manta Rota lub te odpowiadające półwyspowi Cacela Velha , gdzie wyjątkowy pokaz Park Przyrody Ria Formosa. Najlepszy? Tak, są w nich ludzie, ale nie ma tłumów.
Wydmy, zaskakująco ciepłe i spokojne wody, gęste sosnowe lasy zamieszkane przez kameleony i dotyk koloru nadawany przez niezliczone łodzie rybackie. które, posypane tu i ówdzie, nieustannie przypominają nam, że tradycje w tej części świata pozostają.
Ale jest jeszcze więcej: flamingi i bociany czekają na nas niespodziankę w Marismas de Castro Marim i Vila Real de Santo António , gdzie ekspozycja gatunków ptaków, skorupiaków, skorupiaków i ryb jest wyjątkowa. Nic dziwnego, że składają się z ponad 2000 hektarów obszaru chronionego, część z nich stworzyła kopalnie soli, w których do dziś wydobywa się ten minerał.
A wszystko usiane starymi wiatrakami, białymi domami z algarwiańskim duchem i tysiącami idealnych enklaw. wstać i powiedzieć tak, że to prawda, że to małe miasteczko, od którego zaczyna się Algarve, jest znacznie więcej niż ręczniki.
Wow, jeśli tak jest.
Park Przyrody Ria Formosa, jeden z najbardziej fascynujących krajobrazów w Algarve