Myhtos, najnowsza kampania firmy
Giselle MacDonald mieszkał w Montrealu przez prawie dekadę, dodając kilka lat w Barcelonie. Mariano Vadillo , tymczasem osiadł w Madrycie, by później spróbować szczęścia w Berlinie. Ale korzenie były silniejsze i oboje postanowili wrócić do kraju urodzenia, Gwatemala , aby zapuścić korzenie i, w 2019 r., znalazł Nada Duele, – z fizyczną przestrzenią w Jocotenango – projekt znaleziony w rzemieślnicy kraju to najlepsza siła robocza, która może konkurować z międzynarodowym wzornictwem.
„Kiedy zaczynaliśmy w listopadzie tego roku, naszym głównym produktem był (i jest) pohaku , niektóre wazony wykonane przez stopienie szkło na kamieniu”, wyjaśniają nam jego początki. „To był pierwszy element, który wykonaliśmy wspólnie z warsztatem z recyklingu dmuchanego szkła w Quetzaltenango”.
Dzięki tej pierwszej kolekcji zaczęły przyciągać uwagę i przyspieszyły pomysłowość, aby wypuścić nowe edycje. Nie są pierwszymi, którzy polegali na siła robocza Gwatemalski za jego produkcję, ale tak, robiąc to z inny widok pod względem estetyki, formy i stylu. I w zrównoważony rozwój , coś, co w kraju Ameryki Środkowej jeszcze nie przeniknęło, jak w reszcie pierwszego świata.
„Do czasu naszego przyjazdu nie było marek, których priorytetem było środowisko. To był podstawowy aspekt naszych pomysłów. że wraz z projekt , ożywić elementy bezodpadowe lub elementy zdolne do współistnienia w zgodzie ze środowiskiem”. Jego imię mówi wszystko: nic nie boli . „Co mnie nie boli, nie szkodzi tobie ani środowisku. Nic nie boli”, opisuje Giselle o projekcie, który zaczął sprzedawać się online, a teraz znajduje swoją fizyczną formę w: Posiadłość na dachu , dzieląc przestrzeń z lis księżycowy , studio tekstylno-rzemieślnicze założone przez Molly Berry.
wazon pohaku
W Gwatemali jest doskonała siła robocza i artyści z dużym potencjałem, ale z jakiegoś powodu ich kultura zawsze wolała szukać dalej na północ, dostrzeganie dobra i piękna tylko wtedy, gdy pojawia się na zewnątrz.
„Norma jest taka, że jeśli coś jest zrobione w Guate, to nie jest dobre lub jest złej jakości. Tutaj jest wielu ludzi robiących wspaniałe i nowoczesne rzeczy, których nie trzeba nikomu zazdrościć. Tym bardziej, gdy są wykonane z ręce, materiały i zasoby stąd Akcje Giselle.
„To jeden z powodów, dla których zdecydowaliśmy się tu wrócić, bo to nasz kraj i wszystko, czego się nauczyliśmy, pomogło nam poznać jak katapultować talent stąd za pomocą narzędzi, które są tam używane”.
Dzbanki wykonane w Quetzaltenango z dmuchanego szkła
W kraju, w którym tradycja rzemieślnicza To szef, wyjście z normy nie jest łatwe, ale nie niemożliwe. „Często zdarza się, że rzemieślnicy są bardzo przyzwyczajeni do projektów, które wykonali i których uczyli się przez całe życie, więc czasami to co proponujemy jest wyzwaniem”, wyjaśniają.
Na przykład kowale z Antigua Gwatemala muszą przestrzegać zasad, które zmuszają ich do wykonywania końcówek styl kolonialny w domach i budynkach, aby zachować estetykę miasta, więc czasami jest im trudno, gdy przedstawiamy nasze pomysły, ale w końcu większość z nich jest bardzo otwarta i chce eksperymentować. Zwłaszcza młodsi”, kontynuują.
„Bardziej doświadczeni prawdopodobnie powiedzą nam, że tego, czego chcemy, nie można zrobić, ale kiedy ich zachęcamy lub wspólnie szukamy sposobów na osiągnięcie końcowego rezultatu, zaczynają czuć się bardziej komfortowo z wynikami. nowe wyzwania, a nawet są zaskoczeni tym, co mogą stworzyć”.
Taca Plithos
plasterek Jest jednym z tych, kowalem z „La Antigua”, którego zachęca wszystko, co mu proponuje. „Uwielbia współpracę z nami i rzuca się we wszystko. Jest artystą, bo ma cudowne oko, a cenna wizja i świetny sposób na kształtowanie”, dzielą się.
To z nim tworzą swoje hostessy (tace) Plitos , wykonane z kamieni wydobytych z kamieniołomów marmur , resztki ze zbiorów glebowych i które Loncho oprawi z kute żelazo.
Po kawałkach dekoracji przyszedł tekstylia z Czerwiec Batz , zespół młodych artystów z Momostenango –kolebka tkanin w kraju–, w dywaniki i pledy , wyszukane materiały, takie jak owcza wełna.
„Natknęliśmy się na tę grupę młodych rzemieślników, których celem jest ożywienie sztuki utraconego obszaru. Jesteśmy w czasie, kiedy wielu woli chodzić do USA znaleźć przyszłość i nie zawracać sobie głowy nauką tego rzemiosła. Są artystami i jedyne, czego próbujemy, to to, aby mogli dalej pracować, płacąc im to, na co zasługują za swoją pracę, ze wsparciem i wyzwaniami na miarę ich standardów.
dywan „scribble”, inspirowany liniami, które zwykle rysujemy, aby „zabić czas”.
The mitologia grecka fala kobieca sylwetka to niektóre z linii – z ilustracjami Giselle – które ją zdobią limitowane kolekcje , z których produkują tylko kilkanaście sztuk i które regularnie się obracają.
„Tkaniny naszych ubrań to pozostałości po najlepszych produkcjach tutejszych maquili. Isabel MarantZgadnij ... to niektóre z marek, które produkują w Gwatemali i razem z naszym projektantem produktów, moją prawą ręką, idziemy do fabryk, aby zbierać resztki. Dlatego nasze kolekcje są ograniczone, ponieważ po powrocie bardzo trudno jest znaleźć te same lub podobne tkaniny” – mówi Giselle.
„Robimy to również z chęcią, aby ekskluzywne kawałki , aby wszystko było jak najbardziej wyjątkowe. W Gwatemali wszyscy się znają i bardzo łatwo jest zobaczyć ludzi ubranych w te same rzeczy i to jest naszą intencją, aby oferować oryginalne ubrania publiczności, która ich szuka”.
Kilka miesięcy temu para rozpoczęła nową przygodę, cyrk –jak czarodziejka – projekt kulinarny w efemerycznym formacie, w którym kuchnia kieruje się prostą i etyczną filozofią, łącząc się z ruchem kulinarnym, który zaczyna na siłę hałasować. „Ci, którzy to wymyślają, próbują stworzyć kuchnię, która wcale nie jest elitarna”.
Anti Fine Dining Dining Club to jedna z nich, platforma, za pomocą której lokalni szefowie kuchni starają się wyrwać z „haute cuisine”, postrzeganej jako luksus zarezerwowany dla najbogatszych.
“Pablo Diaz Rynek 24 i Dora Opiekacz Jest kolejną postacią, która robi rzeczy bardzo dobrze; zarówno Juan Luis , z Obżarstwo , najlepszy burger w Gwatemali. Również Andrés Descamps, który wprowadził naturalne wino w Gwatemali, a teraz zajmuje się pieczeniem chleba z pszenicy przodków – większość gwatemalskiej pszenicy, wysoko przetworzonej i bogatej w gluten, pochodzi z USA – dodaje para.
Wina naturalne spod ręki Andrés Descamps
Giselle i Mariano, a także wszyscy szefowie kuchni, którzy proponują nowe inicjatywy, tworzą grupę – która miejmy nadzieję w krótkim czasie się rozrośnie – która chce robić kreatywne rzeczy, baw się dobrze po drodze i nie musieć czekać na przyjście innych i ich urzeczywistnienie.
„Jesteśmy zmęczeni myśleniem najgorszego o Gwatemali. Życie tutaj jest bardzo trudne pod względem ekonomicznym, pracowniczym i społecznym, ale w ramach tego nieszczęście chcemy robić różne rzeczy i pomagać sobie nawzajem, tworzyć wspólnota ”, mówią nam.
„Trudno rozwijać się jako firma, ale podjąć to jest najprostsze. Ewolucja będzie nas kosztować, ponieważ nie mamy usług pocztowych dotowanych przez państwo, aby móc eksportować, ale już pracujemy z ludźmi, którzy uścisnęli nam dłonie, aby móc to osiągnąć. To jest właśnie nasz cel: stworzyć grupę, która wspiera się nawzajem i pomaga sobie nawzajem wyprzedzać”.