Gori w Gruzji
Znasz to ze słyszenia, choć nie za dużo. Może to brzmi jak ktoś, kto był ostatnio. Trudno nawet stwierdzić, która jest stolicą. Zapamiętaj to, odkąd poznałeś nazwy wszystkich nowych krajów, które nagle zaludniły atlas.
Republik byłego Związku Radzieckiego, które były rozproszone w różnych kolorach i które trudno było poprawnie zlokalizować. Nagle spadasz: Gruzja! Brzmi sugestywnie, choć nieznany. Właściwie wiele z tego, co myślisz, nie powiedzie się: ten niepodległy naród w 1991 roku to ukryta perełka.
Nieoszlifowany diament, który przedstawia górę, świątynie i miasto (teraz tak: Tbilisi) wibrujący. Bezkonkurencyjny koktajl na stosunkowo skoncentrowanym terytorium, około 70 000 kilometrów kwadratowych (mniej niż w całej Andaluzji), który nie tylko szczyci się opatrznościową naturą, ale także atrakcje historyczne i kulturalne lub gastronomia uważana za najlepszą w Imperium, gdy ZSRR jeszcze istniał.
Między dwoma terytoriami o nieczytelnej sytuacji politycznej (Abchazją i Osetią Południową) a trójkątem utworzonym przez Armenia i Azerbejdżan , ta trasa przez pięć istotnych punktów gasi pragnienie podróżnika, który z pewnością nigdy nie zapomni.
Nagle spadasz: Gruzja!
Tbilisi
Z nieco ponad milionem mieszkańców, Tbilisi to miasto, w którym pragnienie nowości jest namacalne . Młodzi ludzie wędrują swobodnie bez harmonogramów: targi w południe, przekąski po południu lub nocne bary z muzyką na żywo lub bardziej natarczywe otoczenie. Do historycznego centrum można dotrzeć pieszo , zwłaszcza jeśli chcesz chłonąć rytm i kontrasty tego miasta powstałego w XIX wieku.
Po obu stronach rzeki Kurá Tbilisi oferuje wycieczki, które wznoszą się do twierdzy Narikala, z klasycznym pomnikiem Ojczyzny z czasów sowieckich, czy prowadzącymi do urokliwych zaułków. Najbardziej turystyczne centrum znajduje się na prawym brzegu, obok Most Pokoju (skąd bierze się pod uwagę dobrą panoramę) .
Tam bruk alejek idzie do słynna Wieża Zegarowa , do bazyliki Anchiskhati lub do katedry Sion. Wygodnie jest cieszyć się tu cyganerią i swobodną atmosferą tarasów i restauracji zatopionych w ziemi: później przyjdzie czas na objazd do najnowocześniejszego obszaru, omijając Plaza de la Independencia lub Maidán . Otrzymują tam tętniące życiem centra handlowe z dostępem do metra, parlamentu czy opery wybudowanej w 1896 roku w stylu rokoko.
Tbilisi nie należy ufać: jego mieszance stylów, jego sposobowi przeplatania przeszłości i teraźniejszości lub jego zwodniczy rozmiar zachęca do szybkiego przyjęcia wszystkiego za pewnik , podczas gdy w rzeczywistości otulenie się jego atmosferą zajmuje kilka dni.
Tbilisi, miasto z mieszanką stylów, w którym przeszłość i teraźniejszość przenikają się
DAWIT GAREJA
Widząc stolicę, wydaje się, że nigdy nie pozbędzie się ona stoków czy zieleni. Podróbka. Ciągnąc na skrajne południe, w kierunku Armenii , krajobraz zanika i pojawia się podłoga w kolorze ochry. Nagle wyściełane naturą szczyty stają się jedynie błotnistymi falami, a horyzont się rozmywa. Za jednym z tych mirażów i bardzo blisko granicy sąsiedniego kraju Pojawia się Davit Gareja.
Davit Gareja to zespół 15 klasztorów . Są rozsiani po bliżej nieokreślonym terenie, gdzie od czasu do czasu można natknąć się na młodych żołnierzy, których zadaniem jest strzeżenie granic narodu. Dwa, które są zwykle odwiedzane, to Ławra, gdzie nadal mieszkają mnisi, i Udabno . Lavra jest najtańsza. Wchodząc po schodach, zderzasz się z dziurą wyrzeźbionych pokoi i korytarzy.
Jego historia sięga VI wieku i sięga współczesności wraz z wojnami lub przebudową przez ZSRR. Udabno ma bardziej skomplikowany dostęp : należy wejść na zbocze góry i obejść go wąską ścieżką. Na jednym z jego podnóży wytyczono jaskinie z refektarzem i salami modlitewnymi. Freski fragmentów biblijnych zadziwiają dokładnością i konserwacją . Więcej, jeśli zobaczysz je z wodą i odetchniesz.
Bardzo blisko granicy pojawia się Davit Gareja
KRWAWY
Powrót do ruchu miasta ma postać dyktatora. Gori, 70 km od Tbilisi Jest to ciekawy przystanek jako płukanie nostalgii. Jego układ nie daje wiele więcej, niż świadczy o trwałości sowieckiego racjonalizmu, ale wisienką na torcie jest forma muzeum: ten poświęcony, na środku rynku, byłemu prezydentowi Józefowi Stalinowi . Otwarty w 1957 roku hołd dla najsłynniejszego sąsiada jest celem lokalnych turystów i pielgrzymek ciekawskich, głównie z Rosji lub Chin.
Urodzony w 1878 r., zmarły w 1953 r. ten, który przez 30 lat był sekretarzem generalnym ZSRR (od 1922 do 1952), cieszy się hołdem w miejscu swojego pochodzenia. Schody zwieńczone jego postacią ustępują pokojom z tysiącami zdjęcia, odzież, dokumenty osobiste , popiersia lub replika jego twarzy na łożu śmierci. O „gułagach”, tych obozach pracy przymusowej, ani śladu, tylko mały, na wpół ukryty korytarz na parterze.
Brak krytyki błyszczy, podobnie jak brak barów lub interesujących miejsc w pozostałej części miasta, które uzupełnia tę świątynię dla przywódcy repliką jego domu i wagon, który był używany na konferencji w Jałcie w 1945 roku. Podróż, która określiła początek zimnej wojny i która ustanowiła ZSRR jako wielkie mocarstwo światowe.
Muzeum poświęcone byłemu prezydentowi Józefowi Stalinowi
POTI
Jeśli chcemy zostawić danie główne na koniec, Poti jest przystankiem odtłuszczającym. W tym punkcie wybrzeża brakuje świetnego „seksapilu”, jeśli myślimy o niesamowitych zatokach lub urokliwych przejściach. Właściwie jego wdzięk tkwi w jego tandetności, a jego wzmianka na liście wynika z uroku drogi. Według części: samo Poti jest ulica straganów, tarasy z muzyką i plaża z leżakami zastawionymi lśniącymi oparciami.
Oglądanie go latem to ingerencja w lokalny wypoczynek. Oczywiście: dotarcie do Poti to dar. Przechodzisz przez skaliste doliny, miasteczka, w których życie jest w bezruchu i jedną z mocnych stron Gruzji: uzdrowiska. Najbardziej znana to Borjomi, znana z wody mineralnej , które zobaczymy zapakowane na terenie całego kraju.
Borjomi nie kłamie: jego główna arteria jest przeznaczona na podstawowe usługi (supermarkety, banki) i wszystko wskazuje na naturalne baseny z esencją tej doliny . Kiedy w 1810 r. odkryto jego majątki, służył jako kurort dla carów i wyższej burżuazji.
Borjomi, znane z wody mineralnej
MESTIA
Uwaga: wielkie słowa. Mestia zakłada sublimację Gruzji. Droga nie jest łatwa: godziny na oponie są wymagane na krętych zboczach. Nagroda jest nieobliczalna. Zygzakiem przez obszar Swanetii, pośrodku Kaukazu, oznacza odkrywanie szczytów Europy , gdyby rzeczywiście była częścią kontynentu. Agresywne, dzikie, tajemnicze pasmo górskie z urokami pór roku bez podróżnych na wysokości ponad 4000 metrów.
Musisz wydostać się z kłopotów. Mestia, centrum nerwowe regionu, jest rajem między kolosalnymi szczytami. Stąd możesz przejść do Lodowiec Chalaadi, Mount Ushba 4700 metrów lub Elbrus 5642: najwyższy . Wycieczki mogą trwać kilka dni lub zamieniać się w kilkugodzinne spacery. Wykorzystywana od 2000 roku jako ośrodek narciarski lub alpinistyczny, Mestia mieści bary lub pokoje w cichej miejskiej tkance.
Nie ruszając się stąd, można już rozprostować nogi na dowolnym tarasie lub punkcie widokowym z widokiem na rzekę Mulkhra i dać się zahipnotyzować jej visviseo. Jak to możliwe z typowe „kinkhalis” (ciasto nadziewane mięsem), a chaczapuri (chleb z jajkiem i kilkoma innymi składnikami, takimi jak bekon lub ser) lub różne mieszanki roślin strączkowych z orzechami.
Ale to już wchodzi w gastronomię, co dałoby za kolejny tekst poza tym imponującym i nieznanym kierunkiem.
Zygzakiem przez obszar Swanetii, pośrodku Kaukazu, oznacza odkrywanie szczytów Europy