Obelisk Flaminio na Piazza del Popolo
Mamy kilka opcji: 1) Poczekaj. 2) Wyostrz dowcip i podążaj śladami faraonów poza granicami Egiptu . Mówimy nie tylko o muzeach, ale o starożytnych pozostałościach (m.in. nie pozbawionych kontrowersji grabieży, prośby o repatriację itp.) tej cywilizacji, które zachowały się w niektórych miastach w postaci sfinksy, obeliski, a nawet całe świątynie. Niektóre znacznie bliższe, niż sobie wyobrażasz.
MADRYT
Oczywiście zaczynamy od Madrytu. Miejsce, w którym większość mieszkańców Madrytu doświadczyło zachodu słońca w dobrym towarzystwie: Świątynia Debod, pomiędzy Plaza de España i Paseo de Pintor Rosales. Rzecz nie za mniej, nadruk jest godny pozazdroszczenia: niebo Madrytu (co nie jest niczym) i świątynia nubijska licząca ponad 2000 lat do którego można dojechać metrem. Historia jest córką czasów, kiedy władze egipskie za sprawą starożytnych darów zawiązały dyplomatyczne przyjaźnie. Ten w szczególności został podarowany przez prezydenta Gamala Abdela Nassera w latach 60. XX wieku, aby podziękować Hiszpanii za pół miliona dolarów, które przeznaczyła na ratowanie sanktuariów w regionie nubijskim zagrożonym przez wody jeziora Nasera po wybudowaniu tamy w Asuanie. Kolejne 50 krajów odpowiedziało na wezwanie Egipcjan, a te odpowiadały najbardziej hojnym „kamienie”, powód, dla którego obecnie Świątynia Tafty Znajduje się w Narodowym Muzeum Starożytności Lejda (Holandia) , z Ellesiya w Muzeum Egipskim Turyn i jeden z Dendur w Metropolitan Museum of Art Nowy Jork.
Aby ocalić jaskiniową świątynię Abu Simbel, wzniesioną przez Ramzesa II w 1284 r. dla upamiętnienia jego zwycięstwa w bitwie pod Kadesz (ok. 1274 r. p.n.e.), wraz z budową Wysokiej Tamy Asuańskiej w 1964 r., musiał przenosić kamień po kamieniu kilka metrów. Coś podobnego, ale na mniejszą skalę i w znacznie bardziej przenośnym formacie, to właśnie zrobił Egipski rzemieślnik Hany Mostafa kto zbudował? prawie dokładna replika sanktuarium , który jest obecnie wystawiany w Jerez . Reprodukcja będzie obecna w Kadyksie do 25 sierpnia, a następnie pojedzie do Granady, Francji i Wielkiej Brytanii.
Zachód słońca w świątyni Debod
Jeśli Abu Simbel jest autentyczną ikoną egipskiej cywilizacji, **Kamień z Rosetty, oprócz tego, że jest gwiazdą Muzeum Brytyjskiego (co dużo mówi)**, jest kluczem do zrozumienia kultury faraońskiej. Stela, z inskrypcjami hieroglifami, pismem demotycznym i starożytną greką, została odszyfrowana przez Jean-François Champolliona w 1822 roku, ale była wystawiona w muzeum od dwudziestu lat. Temat wielkich kontrowersji dyplomatycznych, wielokrotnie władze egipskie domagały się jego repatriacji, ale na razie Brytyjczycy zdają się nie chcieć rezygnować z takich cukierków.
Kamień z Rosetty, jeden z największych atutów Brytyjczyków
Poza muzeum, które przechowuje jedną z najlepszych kolekcji na świecie, w Londynie można zobaczyć inne ciekawe egipskie eksponaty. Być może najbardziej dziwaczny jest mały czarny bazaltowy posąg bogini Sechmet że przewodniczy drzwiom Sotheby's (34-35 New Bond Street), która jest najstarszą rzeźbą plenerową w mieście. Drugi, znacznie bardziej monumentalny, to obelisk z uszczelka , wzniesiony z granitu asuańskiego w Heliopolis przez Totmesa III ok. 1500 pne (według napisu regza na jego wschodniej ścianie). W swojej podróży z Aleksandrii przeżył wielkie przygody – w tym rozbicie się statku w Zatoce Biskajskiej – zanim został tu zainstalowany w 1878 roku.
Dwa sfinksy strzegą Igły Kleopatry, najstarszego zabytku w mieście
Pierwotnie obeliski były ustawione parami. Bliźniaczka Londyńczyka, druga igła Kleopatry, również znajduje się poza swoim pierwotnym położeniem. W szczególności w Nowym Jorku, a po więcej szczegółów w Central Parku (na wysokości 73 mniej więcej). Był to prezent od Khedive Ismail z Egiptu w 1869 roku, w podziękowaniu za pomoc Ameryki w budowie Kanału Sueskiego.
Nowojorska para Igły Kleopatry
Są również rozdzielone dwa obeliski świątyni w Luksorze. Jeden (ten po lewej stronie od strony skroni) można zobaczyć na miejscu; drugi jest w Paryżu , w najbardziej znanym ze wszystkich jego kwadratów: La Concorde. Mehemet Ali, Wali z Egiptu, pod naciskiem Jean-François Champollion, podarował go Francji na początku lat 30. XIX wieku. ma 3300 lat waży ponad 200 ton i mierzy prawie 25 metrów (nie licząc cokołu).
Place de la Concorde w Paryżu
Kolejnym miastem, które może pochwalić się posiadaniem nie jednego, a kilku obelisków, jest Rzym , gdzie cesarze sprowadzili ich, by chwalili się swoją potęgą i podbojami: Flaminio na Piazza del Popolo , pochodzący z Heliopolis, ten z San giovanni in laterano; Macuteo, na rondzie Piazza della , Y ten na Placu Świętego Piotra Wschód (25 metrów i ponad 331 ton). Kaligulę sprowadzono tu w 37 roku n.e., aby umieścić go w centrum swojego cyrku, a później ustawiono go na środku placu wymyślonego przez Berniniego. Mówi się, że kiedy został umieszczony, Sykstus V zabronił mówienia pod karą ekskomuniki, ale to marynarz uratował go przed katastrofą, ostrzegając, że trzeba zmoczyć liny, aby go podnieść. Oczywiście papież wybaczył mu.
Najmniejszy, a zarazem najbardziej oryginalny z rzymskich obelisków znajduje się przed drzwiami kościoła Santa Maria sopra minerva, jednej z mniejszych bazylik w Rzymie, bardzo blisko Panteonu. Jest umieszczony na małym słoniku zaprojektowanym przez Berniniego , inspirowany powieścią Francesco Colonny: Sen Polífilo w sporze o miłość. Posąg znany jest jako El pulcino della minerva.
Nie możesz zakończyć tej wycieczki po Egipcie bez wejścia do Muzeum Egipskie w Neues Museum w Berlinie , gdzie zachowana jest wspaniała kolekcja, od starożytnego Egiptu po czasy rzymskie. W 2012 roku minęła setna rocznica jej najbardziej emblematycznego utworu, popiersie Nefertari (1340 pne), żony Echnatona : słynie z olśniewającego piękna 50 centymetrów posągu, który czyni to muzeum najczęściej odwiedzanym w mieście.
W Hiszpanii można również zobaczyć eksponaty egipskie w Narodowym Muzeum Archeologicznym. Madryt, Muzeum Egipskie w Barcelonie, Museu de l'Orient Bíblic de Montserrat. Montserrat (Barcelona), Biblioteka-Muzeum Víctora Balaguera (Vilanova i la Geltrú), Muzeum Biblijne Palma de Mallorca; Miejskie Muzeum Archeologiczne Almuñécar, Muzeum Kultury Wina. Briones (Logrono).
Nefertiti, berlińska gwiazda