Kiedy w sierpniu 2012 miał miejsce kontrowersyjne „przywrócenie” Ecce Homo de Borja, odpowiedzialny za sąsiadkę Cecilię Giménez, świat uniósł to wydarzenie poza granice. Jednak tym, co dla wielu jest dziś ikoną popu dla innych, było przejaw konsekwencji, jakie może wywołać zabranie niektórych pozwoleń na stan majątku”.
Ecce Homo jest najbardziej znanym przykładem długa lista „szkodników” które potępiły kamienne pustelnie, zabytki czy legendarne domostwa. z lorki Dom Zakonu Brata dopóki Teatr rzymski Sagunto, in Walencja , przemierzamy ścieżkę przez Hiszpańskie dziedzictwo w stanie terminalnym.
Ecce Homo, Borja.
DZIEDZICTWO, KTÓRE WSPIERA LITERATURĘ
Obok droga łącząca miasto Níjar z San José , w ten Park przyrody Cabo de Gata westchnienia stary dom wiejski teraz zburzony i otoczona płaszczem ochry. Choć spieszny urlopowicz zazwyczaj nie zwraca uwagi na to miejsce w ruinach, to prawda jest taka, że w Cortijo del Fraile miało to miejsce 22 lipca 1928 r. słynna „zbrodnia Nijara” , w którym Francisca Cañadas uciekła ze swoim kuzynem Francisco Montesem w dniu swojego ślubu z Casimiro Pérezem.
Zbrodnia nabrała wówczas nie tylko wielkich reperkusji społecznych, ale także zainspiruje powieść sztylet goździków z Carmen de Burgos, Y Wesele krwiautor: Federico García Lorca . Jednak niewielu zdaje się mieć na uwadze znaczenie tego starego andaluzyjskiego domu jako części tożsamości Almerii. Od 2012 Cortijo del Fraile wchodzi w skład Czerwona lista dziedzictwa biorąc pod uwagę jego zły stan pomimo ciągłej mobilizacji grup aktywistów, takich jak stowarzyszenie Amigos del Parque de Cabo de Gata-Níjar.
„Od czasu ogłoszenia parku przyrodniczego w 1987 r. instytucjonalne plany dowartościowania tego dziedzictwa są liczne i ambitne, ale prawda jest taka, że odwiedzając ten obszar można to zweryfikować żaden z planów nie został zrealizowany w minimalnym stopniu ", rachunek geolog i inżynier Francisco Hernández Ortiz dla Condé Nast Traveler. “Cortijo del Fraile jest w ruinie, wszystkie jego dachy zwalone, a kościół splądrowany. Teraz jest ogrodzony, aby uniknąć nieszczęść”.
Rodalquilar, Almeria.
Sprawa Cortijo del Fraile nawiązuje do drugiego (i bliskiego) dziedzictwa Almerii na Czerwonej Liście: zestaw Kopalnie Rodalquilar kompleks powstały po rozkwicie górnictwa ałunu w XVI wieku, a przede wszystkim odkrycie złota w okolicy w 1864 roku. Żywe odzwierciedlenie historii ten suchy i magiczny obszar gdzie sam Francisco przeżył swoje dzieciństwo.
„Zamek absolwentów, zakład Dorr, zakład w Denver itp. Duża część kopalń Rodalquilar jest w postępującej ruinie i nikt nie zajmuje się problemem ”, mówi Francisco, który oprócz porzucania zwraca uwagę na inny poważny problem ochrony dziedzictwa: „krówki” na służbie. „W okresie Rodalquilar budynki nie były respektowane, zostały rozebrane i zbudowano nowe, które nie miały nic wspólnego z oryginałami, choć później bronią, że były to „restauracje”. To jest problem, bo mówimy o miejscach z wielką wartość geologiczną, mineralogiczną, a nawet literacką”.
Os Ancares, Galicja.
OS ANCARES: NOWE ERMITAŻE
The Kościół parafialny Tortes to jest pełna świątynia piła do metalu Ty Ancares, w Lugo. XVII-wieczna budowla zbudowana z kamienia, której stan domagał się pilna reforma. Kiedy jednak zakończyła się długo oczekiwana interwencja, eksperci zdali sobie sprawę, że: oryginalny kamień został pokryty cementem i pomalowany na biało.
„W tym przypadku przyczyną tej reformy jest proboszcz i sąsiedzi, ponieważ nie poprosili o zgodę Patrimonio że równie dobrze i pomimo informacji, które mu przesłaliśmy, nie podjął żadnych działań”, mówi Condé Nast Traveler. historyk Xabier Moure Salgado . „Czy ktoś może sobie wyobrazić, że zrobili to w katedrze w Santiago? Jest dziedzictwo pierwszej i drugiej klasy”.
Inna pobliska sprawa w Os Ancares znajduje się w typowe domy palloza gdzie sąsiedzi umieścili talerze na dachu zamiast tradycyjnej słomy lub słomy. W tym przypadku Moure zapewnia, że problem nie jest winą sąsiadów, ponieważ domy dachowe z colmem to inwestycja rzędu tysięcy euro, ale i tak to jest zaporowe dla większości.
"Widocznie, to administracje muszą regulować ten i inne rodzaje działań – dodaje Xavier. „W rzeczywistości mamy Lei do Dziedzictwa Kulturowego Galicji od maja 2016 r., ale już to zweryfikowaliśmy nie zawsze ma zastosowanie a administracje są pierwszymi, które powinny uświadomić sąsiadom jeśli chodzi o ochronę i zachowanie dziedzictwa”.
Teatr rzymski, Sagunto.
TEATR RZYMSKI W SAGUNTO: PAMIĘĆ CEMENTU
Miasto Sagunto jest jednym z najbardziej historycznych w Wspólnota Walencji , ponieważ był kwestionowany przez Rzymian i Kartagińczyków w III wiek p.n.e. powodując II wojnę punicką. Historyczny właz obciążony wyraźny przykład katastrofalnej interwencji dziedzictwa kulturowego Walencji tak kultowy jak rzymski teatr Sagunto.
„Rehabilitacja została przeprowadzona w latach 1990-1994 i od początku była bardzo kontrowersyjna, jeśli chodzi o jej rozważanie budowa nowego teatru po zniszczeniu pierwotnego teatru rzymskiego ”, mówi Condé Nast Traveler César Guardeño Gil, prezes Stowarzyszenia Koło Obrony i Upowszechniania Dziedzictwa Kulturowego.
Wysoki Trybunał Sprawiedliwości Wspólnoty Walencji uznał tę interwencję za nielegalną, ponieważ naruszała hiszpańską ustawę o dziedzictwie historycznym z 1985 r. W latach 2000, 2003 i 2008 Sąd Najwyższy potwierdził decyzję TSJCV i wyznaczył termin 18 miesięcy na przystąpienie do rozbiórka trybun i sceny. Ostatecznie od tego orzeczenia odwołały się Generalitat Valenciana i Rada Miasta Sagunto, twierdząc, że: niemożność egzekucji ze względów prawnych oraz zasada efektywności w wydatkach publicznych ze względu na związane z tym koszty zwrócić pomnik do poprzedniego stanu.
Kościół Castronuño, Valladolid.
"Niestety, w naszym dziedzictwie kulturowym wciąż są interwencje i renowacje, które są przeprowadzane bez kryteriów i interwencji zespołu multidyscyplinarnego w którym oprócz postaci architekta są obecni historycy, archeolodzy i profesjonalni konserwatorzy”, dodaje César. „Problem, który dotyczy również administracji publicznej” że czasami nie mają niektórych z tych liczb do kontrolowania i nadzorować tego typu działalność co może w końcu stać się w spartaczeniu bardzo mało lub wcale z szacunkiem z dobrami kultury. Kiedy szkoda jest już wyrządzona, bardzo trudno jest ją odwrócić oraz uszkodzenia i zniszczenia w końcu są trwałe”.
Zgłoszony problem we wspomnianych scenariuszach Cabo de Gata, Os Ancares i rzymskiego teatru Sagunto To tylko kilka przykładów obecnego i nieprzyjemnego stanu niektórych próbek naszego dziedzictwa. Kolejna ważna sprawa miała miejsce w listopadzie ubiegłego roku, kiedy burmistrz miasta Castronuño (Valladolid) doniósł o betonowej żyłie w łuku kościoła romańskiego miasta, jak dobrze zebrał New York Times.
DZIEDZICTWO I PEPE GOTERA
Hispania Nostra to stowarzyszenie non-profit ogłoszone użyteczności publicznej, którego celem jest obrona, ochrona i wzmocnienie Dziedzictwa od momentu jego powstania w 1976 roku . Obecnie Czerwona Lista Dziedzictwa Hiszpańskiego (znajdujemy również Czarna lista) i Zielona lista odebrane przez Hispania Nostra od 2007 roku obejmuje do tysiąca aktywów w złym stanie i zagrożonych zaginięciem, zniszczenie lub zmiana jego wartości. Ale gdzie szukać źródła tego problemu?
„Hiszpańska ustawa o dziedzictwie historycznym Została zatwierdzona w 1985 roku i od tego czasu otrzymaliśmy bardzo cenne narzędzia gwarantujące zachowanie naszego dziedzictwa”, mówi Condé Nast Traveler. Wiktoria Vivancos , profesor Wydziału Konserwacji i Restauracji Dóbr Kultury na Politechnice w Walencji oraz dyrektor Katedry Uniwersytetu i Dziedzictwa Kulturowego UNESCO Forum. „Nie sądzę, że jest poważny problem z zachowaniem naszego dziedzictwa, ale tak, od czasu do czasu zdarzają się różne sytuacje, na przykład osoby odpowiedzialne za te towary nie chcą inwestować w ich konserwację.”
Klasztor Sandoval, Leon.
Victoria wiąże problem również z innymi przyczynami, takimi jak: ingerencja pracownicza, brak regulacji zawodu i zasobów ekonomicznych lub odpowiedzialność właścicieli tego dziedzictwa: „Profesjonalna ingerencja należy do branży” społeczeństwa, które nie do końca rozumie, że o to dziedzictwo należy dbać i przywracać, że ta dyscyplina Jest nauczany na uniwersytetach od ponad pięćdziesięciu lat i niedopuszczalne jest, aby te interwencje dokonywał dyżurny „Pepe Gotera”.”
Victoria potwierdza, że rzeczywiście kontrolowanie wszystkich tych aspektów to trudna sprawa ponieważ w grę wchodzi wiele czynników, od niewystarczające środki finansowe do regulacji zawodu konserwatora. Na szczęście od czasu do czasu z listy znikają nowe osiedla, kwitnąca lekcja wyciągnięta: dziedzictwo kulturowe odzwierciedla naszą tożsamość i przyszłe pokolenia muszą o tym pamiętać. Tożsamość utworzona przez nas wszystkich.