Niedziela Matki to czwarta niedziela Wielkiego Postu. Święto, w którym obchodzony jest Dzień Matki w Zjednoczone Królestwo . Tradycyjnie w brytyjskim kraju tego dnia nazywano Matczyna niedziela, był to dzień, w którym pokojówki dworskie mogły dołączyć do swoich rodzin. W tym dniu historia Wiosna w Beechwood (premiera kinowa 18 lutego), adaptacja powieści Graham Swift 2016 roku, który nosił tytuł Matka niedziela.
O swojej powieści Swift, jeden z wielkich współczesnych pisarzy, wyjaśnił kilka lat temu: „Są dni, które zawierają całe życie”. Dni, w których twoje życie zmienia się na zawsze. Opowieść dotyczy tego dnia.
„Wszyscy mamy dzień, który nas naznaczy, który będzie związany z naszym życiem, to, co jest ziarnem naszej przyszłości... Jedna z tajemnic życia, sama jego istota. Rzadko możesz pokazać wnętrze jednego, ponieważ prawie zawsze zostajesz uwięziony w środku; rolą fikcji jest odkrycie tych ukrytych żyć”.
Chcesz, żeby byli twoimi rodzicami.
Bohaterem Wiosny w Beechwood jest nazwany Jane (Odessa Młoda) młoda służąca w dobrym domu w angielskim kraju, Nivenowie (Colin Firth Tak Olivii Coleman, trudno dziś wyobrazić sobie lepszą parę, z nią możesz zrobić świetną podwójną sesję z La córka ciemny).
Jesteśmy w 1924 roku. I wojna światowa opuściła rodziny tego Anglia wiejski rozbity, wielu młodych ludzi straciło, jak to się dzieje z Nivenami, którzy stracili dwoje dzieci. Wśród ich najlepszych przyjaciół, Sheringhamów i Hobdayów, przy życiu pozostało tylko dwóch: Paul (Josh O'Connor) Tak Emma (Emma D'Arcy), których zawarli w swego rodzaju przyjazne małżeństwo z rozsądku.
Paul zgadza się spełnić swój obowiązek, choć naciąga zobowiązania, bo w rzeczywistości jest zakochany w Jane, z którą od lat ma namiętny romans. W tę niedzielę kochankowie spotykają się w jego domu, wyzwoleni, nadzy. To twoje pożegnanie. Ciepły i dramatyczny.
Miłośnicy bukowego drewna.
Tego dnia Jane umieszcza swoją „Pewnego razu”. Pochodzenie jej życia jako pisarki, co jest prawdziwym centrum historii. Widzimy jeszcze dwa etapy jej życia: w latach 40., kiedy zaczęła pisać, oraz w latach 80. (w tej roli Glenda Jackson) kiedy już odniosła sukces jako pisarka i wspomina swoje życie.
Film jest refleksją nad pamięcią (i utraconą miłością, stratą w ogóle). To pęknięte i sielankowe wspomnienie, za pomocą którego przepisujemy swoje życie. Dlatego kamera reżysera Ewa Husson jest ciepły i intymny. I musieli żonglować deszczową, szarą jesienią 2020 roku, w której kręcili zdjęcia, żeby przejść dalej gorące i jasne źródło.
Wiosna w bukowym.
Akcja powieści została osadzona w Henley nad Tamizą, przyjemne miasteczko w hrabstwie Oxfordshire, znane z letnich regat. Jednak film został nakręcony niedaleko stamtąd w Hambleden, małe miasteczko w Buckinhamshire, o bardzo arystokratycznej przeszłości, co ułatwiało im znalezienie pięknych kamiennych wiejskich domów i czerwonych dachów dla swoich dostojnych rodzin. Miasto, które wypełnili kwiatami, aby wiosną umieścić je i nadać mu kolor tej pierwszej miłości, która nigdy nie zostanie zapomniana. Ten dzień, który podsumowuje i zmienia całe życie.