Naturalny basen na plaży Saint-Malo podczas odpływu?
Bretania To ciekawa kraina: tutaj łowisz traktorami, a ostrygi są tańsze niż sardynki. Położony na końcu, gdzie Francja kładzie kres Europie, ten region w kształcie głowy ryczącego smoka jest magicznym kotłem, w którym legendy Mag Merlin i przygody Asterixa i Obelixa.
Duchowy i heretycki, elegancki i wiejski, dziki i wykształcony, celtycki i gaelicki, Starożytna Zbroja, kraj morza, była obiektem pożądania malarzy i filozofów, którzy chcieli zobaczyć, co kryje mgła i zastanowić się nad przypływami i ich wpływem na niektórych ciągle zmieniające się krajobrazy.
Nic nie jest trwałe, nic nie jest prawdziwe. Bretania to przestrzeń, w której niebo zlewa się z morzem i tworzy miraże na horyzoncie i w którym, jeśli zwrócisz uwagę, poczujesz pulsacje wszechświata.
Ostrygi Cancale
Ale Bretania to także namacalne miejsce z ponadczasowymi plażami i dramatycznymi klifami, bujnymi lasami i średniowiecznymi zamkami; z ciasteczka maślane, naleśniki i zapiekanki z małży jako jedno danie ; marynarskich koszul w paski i kaloszy na plażę.
Reprezentuje idealne lato dla osób uciekających z przepełnionego Morza Śródziemnego i pocieszające uczucie gorąca czekolada w deszczowe popołudnie. Brittany to akordeon Yanna Tiersena i letnia miłość Erica Rohmera.
Cała ta Bretania – a niektóre inne, każdy ma swoje – znajdują się na ścieżce celników: ponad 1800 kilometrów graniczących z Linia brzegowa Breton na całej długości, od Mont St-Michel, już w Normandii, do La Roche-Bernard. Został narysowany w s. XVIII w celu kontrolowania przemytu, a po wiekach opuszczony został odzyskany dokładnie 50 lat temu pod nomenklaturą GR-34, dla przyjemności spacerowiczów.
Przejście przez nią w całości to wyczyn zarezerwowane dla których musisz mieć dużo czasu (i bardzo dobre nogi). Ale to działa dla nas pretekst, aby z pomocą samochodu połączyć spacery ze zwiedzaniem interesujących miejsc.
Proponujemy zatem wyjazd, który skoncentruje się na pierwszych etapach ścieżki, na szmaragdowe wybrzeże i różowego granitu, skąd, zwabieni błyskami reflektorów, zabierzemy wskoczyć na małą wyspę Ouessant, ostatnia zamieszkana kraina przed wejściem na dalekie krańce Atlantyku.
Plantacja ostryg w Cancale
Punktem wyjścia jest Cancale, spokojne miasteczko w cieniu swoich najsłynniejszych sąsiadów, Mont St-Michel i Saint-Malo . Dopóki nie przyjeżdżają turyści Cancale, są to goście, głównie miejscowi, którzy przyjeżdżają, aby cieszyć się małymi przyjemnościami życia, co tutaj oznacza ucztę na bazie ostryg.
W alejkach w pobliżu centralnego placu w Cancale pachnie wanilią i cynamonem, kardamonem i gałką muszkatołową, orientalnymi przyprawami, które opowiadają o przygodach bretońskich korsarzy i żeglarzy, którzy przywieźli egzotykę z odległych krain i przypominają, że to wybrzeże było wejściem do Europy dla skarbów zdobytych przez Kompanię indie.
Część charakterystycznego mille-feuille Grain De Vanille w Cancale
Mocny zapach pochodzi z małego sklepu obok pięknej XVIII-wiecznej rezydencji. Sklep był przez dwie dekady punktem sprzedaży sosów, które rozsławiły na całym świecie kuchnię szefa kuchni Oliviera Rollingera, a rezydencja, typowy dom marynarzy Cancale – wyjaśnienie: w Bretanii marynarze nie są biednymi rybakami, ale dobrze prosperującymi armatorami i armatorami – tu dzieciństwo spędził szef kuchni (również korsarz) Robert Surcouf, dwa wieki wcześniej) oraz siedzibę, z której obecnie prowadzi rodzinną firmę, która oprócz sklepu obejmuje restaurację Le Coquillage, kilka schronisk przyrodniczych, centrum refleksologii i łaźnie celtyckie oraz szkołę gastronomiczną.
Idąc ulicą, zmysłowo korzenny aromat jest świadkiem tego, co wypieki francuskie prosto z pieca autorstwa Yannicka Gauthiera, Partner Rollingera w deserach i właściciel cukierni i herbaciarni Grain de Vanille. **
Ciasta z jabłkiem lub brzoskwinią zimą, z czerwonymi owocami latem , czego nigdy nie brakuje – właściwie tak, szybko się kończą – to są strudel. Gauthier są nie do pomylenia i tak delikatne, że Jak tylko zjesz jeden, będziesz chciał następny.
Odcinek GR-34, historyczna ścieżka celników
Ale serce Cancale znajduje się na plaży, za latarnią morską, gdzie odpływ ukazuje rzędy grządek ostryg, która jest motorem napędowym miasta, niczym winnice w błocie. Traktory krzątają się między porzuconymi łodziami a „morskimi winoroślami”. Mają mało czasu, za kilka godzin morze znów wszystko zalać.
Tymczasem linia horyzontu cofającego się morza łączy się z linią nieba, a w tle, poprzez mgłę, można dostrzec ostry profil opactwa St-Michel. Z portu Calcane do Saint-Malo dojście do Saint-Malo zajmuje pięć godzin.
Plaża przy murach obronnych Saint-Malo
Ścieżka wiedzie wzdłuż „prowansalskiego wybrzeża Bretanii”, wśród śródziemnomorskich sosen, kwiatów typowych dla bardziej południowych szerokości geograficznych i naturalnych punktów widokowych, takich jak La Pointe du Groin.
Do XVIII wieku otoczone murami miasto Saint-Malo to była wyspa podczas przypływu i półwysep z odpływem. Podobieństwo do Mont St-Michel jest oczywiste, z wyjątkiem tego, że poza jego pocztówkowym wizerunkiem i grubymi średniowiecznymi murami, w Saint-Malo kryje się prawdziwe życie.
Zbudowane między XII a XVIII wiekiem i zbombardowane podczas II wojny światowej Saint-Malo jest kolebką wybitnych intelektualistów, bogatych armatorów i miastem o reputacji buntownika, który nigdy nie przyjął z zadowoleniem faktu, że księżna Klaudia, córka Anny Bretania Wyszła za mąż za króla Francji Franciszka I.
**Tu urodził się Chateaubriand (1768) ** i tutaj poprosił o pochowanie, in Le Grande Be, jedna z wysp w zatoce, aby „kontynuować dialog z morzem”. Tu też urodziło się dwóch słynnych korsarzy: Robert Surcouf (tak, ten sam, który grał w domu szefa Rollingera) i René Duguay-Trouin; i Jacques Cartier, żeglarz, który odkrył Kanadę, próbując dotrzeć do Chin przez Przejście Północno-Zachodnie.
Plaża poza murami Saint-Malo
Ale oprócz zanurzenia się w historii, spacerując po dwóch kilometrach murów obronnych, Saint-Malo jest dobrym miejscem na wycieczkę gastronomiczną po bretońskich specjałach, od naleśników (na przykład w Comptoir Breizh Café) po masło (o wiele więcej niż masło, jeśli nosi etykietę mistrza Jean-Yves Bordiera) do przetworów (dobrą marką jest Le Belle-Iloise).
Również na safari na plaży, w towarzystwie przyrodnika (rezerwacje w biurze turystycznym). I oczywiście, wziąć porządną kąpiel , w samą porę.
Jeśli morze jest w odwrocie, zawsze możesz z niego skoczyć Trampolina przy basenie na plaży Bon Secours , duma miasta. Został zbudowany w 1937 roku przez René Lesauniera, dyrektora jednego z istniejących wówczas zakładów uzdrowiskowych, aby konkurować z widocznym w oddali po drugiej stronie zatoki basenem zalotnego sąsiada Dinarda.
Został zbudowany przez bogatych brytyjskich urlopowiczów i zamieszkały przez francuskich arystokratów, którzy chcieli zmierzyć się z Anglikami. To jest etap, na którym Éric Rohmer nakręcił swoją Letnią opowieść i gdzie Salma Hayek i jej mąż François-Henri Pinault spędzają wakacje bez przeszkód.
Mówią, że Hitchcock nauczył się tu pływać i że Agatha Christie założyła tam swoje pierwsze bikini.
Dom marynarski na wyspie Ouessant
Nasza ścieżka prowadzi przez kilometry plaż, niektóre dzikie i miasta takie jak St. Lunaire , z dużymi willami, lub St. Briac-sur-Mer, mała wioska rybacka zamieszkana przez artystów, w której schronili się Romanowowie przez cztery pokolenia.
Pewien różowawy odcień skał jest zapowiedzią tego, co ma nadejść. Uzdrowisko Perro-Guirec ma dwadzieścia hoteli, trzy plaże, dwa porty, centrum żeglarskie, centrum nurkowe i najważniejszy rezerwat ptaków we Francji, Siedem Wysp.
Formacje granitowe w Le Grouffre, wybrzeże z różowego granitu, własność prywatna
Posiada również najpiękniejszy odcinek wybrzeża na wybrzeżu Breton. Na świecie są tylko trzy różowe granitowe wybrzeża: in Korsyka, w Chinach i tutaj . Krajobraz to czysta fantazja lizergiczna, ze zrównoważonymi skałami, które nie odpowiadają prawom grawitacji i kształtami, które przypominają nam stworzenia Porywający.
Pomiędzy nimi stoi latarnia morska zbudowana z tego samego kamienia w kolorze truskawkowym. Jest to jeden z najbardziej rozpoznawalnych w Bretanii, ale nie najważniejszy. Taki zaszczyt należy do latarni morskich na wyspie Ouessant, a konkretnie do latarni Kéréon , który wznosi się pośrodku morza, i do Le Créac'h , najpotężniejszy w Europie, zdolny do oświetlania nawet 60 km i tym samym chroniący statki przed jednym z najniebezpieczniejszych prądów na świecie.
Panoramiczny widok na różowe granitowe wybrzeże z latarnią morską Ploumanac'h w tle
Ze względu na położenie na krańcu kontynentu, Gdziekolwiek wody kanału La Manche spotykają się z Atlantykiem, Ushant wydaje się odległe i odizolowane, coś, czemu jej mieszkańcy (około 400 zimą, 2500 latem) są odpowiedzialni za zaprzeczanie.
Tutaj życie towarzyskie jest intensywne. Ponadto w ciągu ostatnich dziesięciu lat wyspa przeżywa wyraźny renesans wraz z pojawieniem się nowych mieszkańców i projektów. Większość to tubylcy, którzy wracają z wyspy.
Tak jest w przypadku Odine, który założył zrównoważony biznes rybacki, a także pracuje jako przewodnik wycieczek, czy Fryderyka, który pięć lat temu zdecydował się otworzyć naleśnikarnię.
Inni są jednak z zagranicy, jak Emmanuel, który spełnił swoje marzenie o prowadzeniu restauracji, lub Helene , dziennikarz i redaktor, i jeden z ostatnich przybyłych. Co najbardziej lubisz? Kiedy wspomina ludzi w paryskim metrze, z satysfakcją wyznaje: „ Ouessant to jedyne miejsce, w którym płaczę, kiedy wychodzę”. To samo stanie się z nami.
*_Ten raport został opublikowany w numerze 119 magazynu Condé Nast Traveler Magazine (lipiec-sierpień). Zapisz się do wydania drukowanego (11 wydań drukowanych i wersja cyfrowa za 24,75 €, dzwoniąc pod numer 902 53 55 57 lub z naszej strony internetowej). Wydanie Condé Nast Traveler z lipca i sierpnia jest dostępne w wersji cyfrowej, z której można korzystać na preferowanym urządzeniu. _