Niedźwiedź polarny na lodach na Spitsbergenie
Na początek wygodnie jest poszukać miejsca na mapie, fizycznie umieść go na kuli ziemskiej, aby zrozumieć, o czym mówimy. Położona między 74º N a 81º N, zaledwie 1300 kilometrów od bieguna północnego, Spitsbergen — największa z wysp tworzących Svalbard — jest dziś miejscem zamieszkałym na stałe dalej na północ od planety.
PONIEWAŻ TUTAJ?
Chociaż uważa się, że Islandczycy byli tu już wcześniej, Oficjalna data, kiedy człowiek po raz pierwszy postawił stopę na tych ziemiach, sięga 1596 roku. To było Willem Barents — tak, ten sam, który nadał nazwę morzu — który w swej wędrówce przez te szerokości geograficzne w poszukiwaniu morskiego przejścia do Chin wylądował przypadkiem na tych wyspach.
A po tym pierwszym człowieku reszta nie czekała. Wiek po odkryciu Spitsbergenu, który później przyjął swoją norweską nazwę Svalbard, główna wyspa stała się dobrze prosperującą bazą wielorybniczą.
W tym czasie jego olej był używany do oświetlenia publicznego i szacuje się, że w latach 1612-1720 zabito ponad 60 000 okazów tylko w rękach Holendrów. Do wielorybnictwa dołączyła jeszcze jedna działalność gospodarcza: Wydobywanie węgla.
Oszałamiający i dziki krajobraz Spitsbergenu
STOLICA: LONGYEARBYEN
Dziś Longyearbyen to stolica archipelagu i właściwie jedyne miasto z jakimkolwiek podmiotem na Svalbardzie, które, nawiasem mówiąc, jest pod zwierzchnictwem Norwegia od 1920 r. To, co w przeszłości było domem dla wielorybników i górników, jest nim do dziś przez 2368 dusz, które żyją z badań naukowych, turystyki i w mniejszym stopniu węgla który jest nadal wydobywany z kopalni nr 7, jedynej aktywnej z siedmiu otaczających miasto.
Longyearbyen, kto chwali się posiadaniem wielu najbardziej wysuniętych na północ rzeczy na świecie, wśród nich uniwersytet, kościół, a nawet browar, jest to punkt, do którego wszyscy, którzy odwiedzają Svalbard, koniecznie przyjeżdżają – czy to samolotem, czy latem drogą morską.
czy to jest ekstremalna kraina pod każdym względem, mroźnych zim, dzikiej fauny i surowej orografii pokrytej lodowcami, które ledwo zostały podbite przez człowieka.
Longyearbyen, największa osada na archipelagu Svalbard
POZA GRANICAMI
Jesteśmy już w (bardzo) odległym Longyearbyen, ale teraz musimy dostać się do Isfjord Radio Hotel , co pozostaje około 90 kilometrów od stolicy.
Drogi są na archipelagu rzadkim towarem, więc aby wyjechać zimą poza miasto przyda nam się skuter śnieżny lub psi zaprzęg. I również doświadczony przewodnik mieć pozwolenie na broń.
Widok uzbrojonych ludzi na Svalbardzie jest dla wielu szokujący, ale poza granicami Longyearbyen obowiązkowe jest noszenie ze sobą przepisowego karabinu, który umożliwia samoobronę przed ostateczne spotkanie z niedźwiedziem polarnym. Ostatecznie szacuje się, że Na Svalbardzie żyje około 3500 niedźwiedzi polarnych, prawie tysiąc więcej niż ich ludzcy sąsiedzi.
Już na skuterze śnieżnym rozgrzej się do brwi — średnia temperatura w zimie to -10ºC, a minimalna temperatura może spaść do -40ºC – i w towarzystwie doświadczonych przewodników wyruszamy w podróż przez oblodzone góry i lodowce, której piękno zapiera dech w piersiach . **
Isfjord Radio, stary punkt pogodowy i komunikacyjny przekształcony w hotel butikowy
WRESZCIE: RADIO ISFJORD
Isfjord Radio, zbudowane w 1933 roku, jest stary posterunek komunikacyjny i meteorologiczny, który służył również jako punkt strategiczny podczas zimnej wojny. Położony w szczerym polu i widząc jego surową fasadę, nikt nie powiedziałby tego z wnętrza hostelu? taki hotel butikowy.
Stare zależności operatorów radiostacji, podzielonej na dwa budynki, dziś służą jako pomieszczenia. Kolejny moduł, którego nikt by nie powiedział! To jest sauna, która ma przeszkloną ścianę z widokiem na Ocean Arktyczny.
Widoki? nietknięta przyroda, ptaki morskie i czasami wieloryby w niewielkiej odległości. A sauna nie jest tu niczym nowym, w rzeczywistości została zbudowana w latach 50-tych dla użytku i przyjemności pracowników stacji.
Biblioteka hotelu Isfjord Radio Adventure
W Isfjord Radio kolejnym interesującym doświadczeniem jest? gastronomiczną, która opiera się na filozofii żywności arktycznej. Na stole składniki pozyskiwane w sposób zrównoważony w samym archipelagu, a mianowicie: czerwone owoce, lokalne ryby, takie jak dorsz i mięso foki harmonijnie ugotowane przez szef kuchni Simon Liestol Idso.
W miesiącach letnich młody kucharz korzysta tradycyjne metody konserwowania, takie jak solenie, peklowanie, wędzenie czy marynowanie zaopatrzyć spiżarnię na zimę. Po obiedzie wyjście do pokoju, a jeszcze lepiej, jeśli los nam sprzyja, kontempluj zorzę polarną przy kominku lub dlaczego nie, z sauny.
Sauna z widokiem na Isfjord Radio