Podróż przez historię: wizyta w bunkrze El Capricho
Pochowany wśród liściastych drzew i wielu zdobiących pomników Parque de El Capricho w Madrycie ukrywa swój bunkier przed wojną secesyjną, podziemna scena naszej najnowszej historii, która otwiera swoje podwoje kilka miesięcy w roku wyjaśnić i zapamiętać, co się tam wydarzyło.
W 1937 , podczas hiszpańskiej wojny domowej w pełnym toku, zdecydowano **zbudować bunkier, który był daleko od centrum Madrytu**, który mógłby pomieścić sztab Sztabu Generalnego Armii Centrum (kierowany przez generała Miaję) na wypadek przybycia do stolicy zamachowców (strona narodowa).
Podróż przez historię
Wybrane miejsce to Stanowisko Jaca: dobrze połączone, z obfitą wodą, ogromne drzewa, które służyły jako naturalny kamuflaż i daleko od frontu. Pozycja Jaca to oczywiście Park El Capricho , jedno z najbardziej magicznych miejsc w Madrycie położone w sąsiedztwo Alameda de Osuna, na północno-wschodnich obrzeżach miasta.
Obok pałacu książąt Osuny (księżna kazała wybudować park w latach 1787-1839), ale na głębokości 15 metrów wykopano ten schron przeciwlotniczy o powierzchni 2000 metrów kwadratowych, unikalny w Europie ze względu na dobry stan zachowania.
Obecnie jest otwarty dla zwiedzających z trasami z przewodnikiem w niektórych okresach roku: ten 2018, od kwietnia do września i od października do listopada (soboty i niedziele, kiedy park otwiera swoje podwoje). Wejście jest za darmo , ale musisz uważać, aby zarezerwować je przez Internet, ponieważ od razu latają.
Park ma dobry dojazd z M-40 oraz parking na obrzeżach gdzie można zaparkować bez problemu trochę wcześnie wstać, a jeśli nie, to można też pojechać komunikacją miejską.
Wejście do Capricho jest również bezpłatne (aż do wyczerpania pojemności), choć przed wyjściem z domu musimy o tym wiedzieć nie możemy przywieźć zwierząt ani jedzenia, ani dojazd rowerem lub łyżwami.
Pięćdziesiąt stóp pod ziemią...
Po wejściu do środka wystarczy iść prosto, aby dotrzeć do bunkra, znanego również jako Schronienie generała Miaji. Po drodze będziemy cieszyć się różnorodnością jesiennych kolorów, które wypełniają kieliszki sosny, topole, cedry, dęby, cercis (główna atrakcja na wiosnę)…
Wkrótce przekroczymy Plaza de los Emperadores, ozdobiony różnymi popiersiami, które będą nas obserwowały ze wszystkich stron i zakończone piękna Exedra, świątynia pełna czarnych sfinksów.
Niedługo potem na niższym poziomie po prawej stronie labirynt wawrzynowych żywopłotów rozbudzi wyobraźnię w kierunku magii Inside the Labyrinth lub grozy The Shining. Odbudowano go w 1987 r. wierność planom pierwowzoru i na dobre i na złe musimy zadowolić się widokiem z góry bo nie można zejść na dół, aby zgubić się w środku.
Wkrótce dotrzemy do Pałac Książąt Osuny, w obecnym stanie odbudowy, które mogliśmy niedawno zobaczyć w rozdziale _Czas ilustrowany_ (3x04) El Ministerio del tiempo. To wystarczy skręć w lewo, aby zobaczyć drzwi bunkra, gdzie jeden z przewodników będzie czekał, aby sprawdzić naszą nazwę.
Wchodzimy jednym z czterech wyjść, które dają dostęp do 2000 metrów kwadratowych podziemnego kompleksu , z których odwiedzimy 90%. Schodzimy krzywymi schodami piętnaście metrów pod ziemią do głównego korytarza, skąd zobaczymy wszystkie pokoje. Od razu zauważymy wilgotność i to właśnie został celowo zbudowany pod kanałem wodociągowym, aby był dobrze obsługiwany w przypadku oblężenia.
2000 metrów kwadratowych podziemnego kompleksu
Przede wszystkim, zanim przejdziemy przez jedne z nielicznych pancernych drzwi, które pozostały, zobaczymy pomieszczenie, w którym basen zdezynfekowałby każdego, kto chciałby się w nim schronić na wypadek, gdyby był narażony na jakikolwiek atak chemiczny.
Następnie będziemy świadkami różne zależności jakie były: ambulatorium, prysznice... Wszystko wykończone płytki ścienne i podłogowe, które nie mają nic zwyczajnego i że, oprócz izolowania wilgoci, wskazywali wojsku tak podstawowe rzeczy, jak kierunek najbliższego wyjścia w przypadku ataku lub zasięg, na który można było dostać się do każdego pokoju.
Przejdziemy korytarzem o długości około pięćdziesięciu metrów dopóki nie zobaczymy maszynowni, gdzie zdamy sobie sprawę, że biel płytek zmienia się w ciemną tapetę. Tak w ogóle wyglądał bunkier podczas jego opuszczenia w latach powojennych i tak też pozostał jako świadek swojej historii.
A czy to, jaka jest historia bunkra? Fizycznie wizyta nie potrwa dużo dłużej, a przestrzeń jest całkowicie otwarta ze względu na grabież, więc musimy puścić wodze fantazji ze szczegółowymi objaśnieniami entuzjastycznego przewodnika, który chętnie odpowie na wszystkie nasze pytania.
Pałac Książąt Osuna
Dzięki niej odkryjemy, że w bunkrze zamieszkało 200 cywilów pod koniec wojny przeżyli dzięki jego opiece. W okresie powojennym, podobnie jak cały park El Capricho, popadł w stan porzucenia i grabieży.
Jego zainteresowanie jako ozdoba królewska nie przeszło niezauważone przez przemysł filmowy, który zaczął go wykorzystywać jako lokalizację.
Fasada pałacu, romantyzm ogrodów i powaga bunkra zrobili z niej idealną przestrzeń do robienia zdjęć Wielka miłość hrabiego Draculi (1974), jeden z najbardziej zapamiętanych tytułów fantaterror (hiszpańska seria b) z udziałem, jakże mogłoby być inaczej, autorstwa Paweł Naschy. To wyjaśnia czarną tapetę w maszynowni, nałożoną, aby nadać ścianom wygląd lochu.
Ale to nie jedyny film nakręcony w El Capricho: od słynnego Doktor Żywago (1965) do może krew (2008) przez Garci przechodzącego Promień światła (1960) Marisol.
El Capricho został zapomniany do 1974 roku, kiedy został kupiony przez Radę Miasta Madrytu. W 1985 roku został uznany za Zasób Kulturalny aw następnym roku przeprowadzono remont, który praktycznie trwa do dziś.
Z uczuciami na powierzchni z powodu doświadczeń, które opowiedział nam przewodnik, cofamy trasę, aby powrócić na powierzchnię. Wizyta trwa trzydzieści minut, więc mamy cały ranek na dokończenie zwiedzania reszty parku.
Wizyta nie kończy się w bunkrze
Wchodzimy do uprzywilejowanej enklawy Świątynia Bachusa , zaglądamy, aby zobaczyć Wenus z La Alameda zamknięte w środku Abejero, przeszliśmy przez Fort, spojrzeliśmy na Ermitaż, szliśmy brzegiem jeziora od strony Casa de Cañas do Dance Casino i żegnamy się z obiektami z bukoliczną Casa de la Vieja, która wydaje się być zaczerpnięta z tej samej historii Jaś i Małgosia.
Przed powrotem w centrum sportowym na obrzeżach parku znajduje się mały bar na plaży z tarasem, na którym można omówić zabawę z kawą w jednej ręce i szpikulcem do omletów w drugiej.
Przewodnik nie umiał tego lepiej wyjaśnić: Znaczenie takich miejsc jest kluczem do zapamiętania tego, co się wydarzyło i zapobieżenia powtórzeniu się tego.