Berlin w kratkę
Są miasta, które się rozumieją na pierwszy rzut oka. Mapa wskazuje obwód historycznego centrum, dobudówki w kształcie kwadratu, parki i krajobrazowe przedmieścia.
** Berlin taki nie jest.**
Okolice układają się w układankę bez osi. Na wschód: mitte , Wyspa Muzeów; Alexanderplatz ; hipsteryzm Kreuzberg . Na zachód: Kudam i burżuazyjne rozszerzenie Charlottenburg . Masa leśna tiergarten rozprasza konstelację jąder.
Kiedy ktoś mnie zapytał, odpowiedziałem, że nie rozumiał Berlina. Miasto było dla mnie dziwnie obce, na które często wpadałem. Wizyty, które miały miejsce przez dekadę Zwiększyli moje oszołomienie.
Niespodziewanie otwarto zaproszenie do rozwiązania pytania. Przyjaciel osiadł tam, w mitte . S-Bahn do Hackescher Markt, powiedział mi: centrum, centrum.
Gdzie jest centrum Berlina?
Sophienstrasse to było tylko kilka metrów od stacji. Było zimno, powietrze skondensowało ołowianą mgłę. Był kościół, mieszczańsko wyglądające budynki. Do domu prowadziło patio. Mieszkanie było przestronne, z drewniane podłogi i improwizowany wygląd . XX-wieczne meble i wielkoformatowe obrazy abstrakcyjne. Nie było go tam. Nie było. pracował Miałem zobowiązania.
Podróż staje się dziwna, gdy kogoś odwiedzasz który pozostaje nieobecny. Walczyłem z nastrojową wrogością w puchowym płaszczu do kolan. Nakryłam się czapką, szalikiem, rękawiczkami i próbowałam znaleźć swoje miejsce w muzea.
Po przybyciu do szatni ustanowiłem rytuał. Zdjąłem ubrania, które jak kostium skrywały moją anonimowość i szukałem towarzystwa na ścianach.
Zacząłem w Wyspa Muzeów. Stara Galeria Narodowa : wielkie schody, korynckie drzwi. Wewnątrz kolejne wielkie schody, kolumny. W ciepłej atmosferze wydłużyłem kroki, przestałem patrzeć, nawiązałem więzi.
Nawiązałem niestabilną relację z postacią cyrkową z Arthura Kampfa. Był muskularny; Miała na sobie podkoszulek i rajstopy, balerinki, różowy culotte obszyty złotem , wąsy. autoportret Anzelm Feuerbach Należał do innej ligi. Długie włosy, ciemny surdut i melancholijne spojrzenie. Rozproszony intelektualista i coś uciążliwy , być może.
Portret Arthura Kampf
Zgubiłem się wśród ruin i romantycznych lasów, kiedy **Friedric h** podszedł do mnie. Impuls zaprowadził mnie do malarza, jak ktoś, kto próbuje znaleźć okazjonalnego kochanka na przyjęciu. Gdy wszedłem do pokoju, poczułem euforię rozległe spotkanie , wciągnięty na. Odtworzyłem postawę dwóch postaci, które… Oglądali morze o zachodzie słońca. Jego plecy odpowiedziały mi niemym echem.
Wstrzymałem się od wizyty Nefertiti , odległy, i zwróciłem się w stronę kolumnada jońska z Stare Muzeum . Tam zastałem satyrów i greckie dziewczęta z archaicznymi uśmiechami. Minąłem Antinousa i dotarłem do **Karakalli.** Zrobił to. Energiczny gest, kręcone włosy, gburowata broda. Zbliżyłem się do cesarza od uległości.
Poza wyspą szukałem sensu miasta w neogotyckim budynku Muzeum Miejskie . The osobistości barokowy Berlin mnie nie uwiódł, ale zrozumiałem ewolucję tkanki miejskiej w kolejnych latach makiety. Nikolaiviertel, za Alexanderplatz, stary Pałac Królewski który zajmuje Uniwersytet Humboldta i spacer Unter den Linden stworzyły zalążek miasta, które pękło po Wojna światowa. Rozdarcie między Wschodem a Zachodem spowodowało przeformułowanie. Polacy mnożyli się. pokonać planowane miasto.
Zimno nie ustępowało. Zerwałem mojemu przyjacielowi obiad w Brązowe Schwarze , koktajl w zataczać się czy , inny w ZieloneDrzwi. W Berlinie dystans staje się obojętny.
Kolacja w kawiarni Schwarzes
Następnego ranka pod wpływem wyimaginowany kac , wysiadłem na dworcu centralnym i przekroczyłem pustkę linii oznaczonej ściana. **centrum sztuki współczesnej**, które zajmuje Hamburger Bahnhof ukryta była za ogrodem i klasycystyczną fasadą.
mam słabość do anselm kiefer , ale nie szukał kontemplacji, ale dialogu. Beuys był bardziej otwarty. W Das Capital wywiązała się cała rozmowa. A Fortepian, projektor, ekran, siekiera, konewka, umywalki, nagłośnienie, drabina i mnóstwo tablic z rysunkami, słowami, zwrotami. Dałam się porwać plotce o dyskusja , konfliktu, rozstrzygniętego sporu.
Wciąż poruszony debatą, zaangażowałem się w intensywną polemikę z wazony które zostały wystawione w dużym szklanym pudełku w muzeum Brohan , w Charlottenburgu. Kawałki ustawiono asymetrycznie na białej przestrzeni, jak rozproszone stado.
Roślinne formy półprzezroczystego szkła Emile Gallé , kąty dekompresji Moser , metaliczne odbicie dzieł Loetz Utworzyli ogłuszający chór. Byłem przytłoczony i uciekłem przed zgiełkiem.
Było ciemno. Wziąłem Ubera do Savignyplatz i wszedłem do Bar Hefnera . W obliczu Negroni otworzyła się przede mną alternatywa Choroba Stendhala . Uśmiechałem się.
W Museum für Gegenwart sztuka jest zawsze rozmową