Instalacja dźwiękowa Tamtam w Berghain
Choć raz wszyscy oczekujący u bram najbardziej nieprzejezdnej twierdzy w Berlinie są pewni, że będą mogli przekroczyć próg. na twoim nadgarstku, spersonalizowana papierowa opaska na rękę z Twoim imieniem i nazwiskiem gwarantuje im dostęp do świątyni techno poprzedni umówienie wizyty i opłata wpisu przez internet . Na wszelki wypadek większość ubiera się na czarno, jak wskazują wszystkie podręczniki wstępu. Ale oczywiście może to być zbieg okoliczności, bo to jest Berlin, a dokładniej Berghain.
Klub jako jeden z pierwszych zamknął swoje podwoje w połowie marca, świadomy swojej wzorcowej roli , kiedy jeszcze nie było oficjalnego wymogu, zamknięcie tylko unosiło się nad miastem a cisza dopiero zaczynała się formować zagrożenie dla życia nocnego, które uczyniło go sławnym na całym świecie.
Claire Danes powiedziała w wywiadzie, że również spotkała się z inspekcją obserwacyjną imponującego Sven Marquardt u drzwi dyskoteki. Z drugiej strony w tych miesiącach odwiedzający znajdą swoje spojrzenie w środku. Ponieważ legendarny opiekun berlińskiej nocy wystawia swoje prace fotograficzne wraz z 116 pozostałymi artystami składających się na wystawę StudioBerlin z którym sześć miesięcy po tymczasowym zamknięciu, 9 września Berghain ponownie otworzyło swoje podwoje.
Jako ciekawostkę, aktorka Homeland miała więcej szczęścia niż Conan O'Brien lub Felix da Housecat który nie przeszedł przez drobne sito bramkarza, który, jak mówi, nie wspiera aury wyższości . Jeszcze bardziej anegdotyczna – i skomentowana – była wizyta Keanu Reeves że w przerwie od kręcenia Macierz 4 , wziął udział w otwarciu wystawy wraz z żoną. Kto chciałby tego przegapić?
A Norbert Thormann, właściciel Berghain , wystarczyło, że podniósł słuchawkę, by wraz ze swoim dobrym przyjacielem odnaleźć kolekcjonera Chrześcijański Boros , alternatywę, która nieznacznie zrekompensowała straty gospodarcze, które jeszcze na wiosnę były widoczne w grubości horyzontu pandemicznego. że w tym samym czasie utrzymuj aktywną latarnię morską, która oświetla noce dzielnicy Friedrichshain przez 16 lat, a ponadto twierdził, że Klubkultur o czym tak dużo mówi się na niemieckich demonstracjach.
Juliet Kothe, Karen Boros i Christian Boros
Będą tacy, którzy uznają to za niepoważne, ale Unamuno już to powiedział: Kultura to nie to samo co Kulture . I to właśnie obrona tego pojęcia była podstawą najlepszej filozofii niemieckiej ( Simmel, Weber, Kant, Nietzsche ) służyło również jako błędne usprawiedliwienie największych historycznych okrucieństw. Ostatecznie, że kultura we wszystkich jej formach – czy to w kulturze klubowej ( klubkultur ) czy nudystyczna kultura wolnego ciała ( Freikörperkultur zarówno FKK ) – i we wszystkich swoich interpretacjach stanowi istotną część niemieckiej idiosynkrazji.
Po tym wezwaniu renomowany kolekcjoner wraz ze swoimi partnerami w Fundacja Boros , jego żona Karen Boros i Juliet Kothe, pod dwoma jedynymi lokalami. Pierwszym z nich jest zebranie prac wykonanych w ostatnich miesiącach przez: artyści mieszkający w Berlinie . I drugi, aby próba nie została zredukowana do garstki „prostych białych mężczyzn”, na wyraźną prośbę Thormanna . W ten sposób różnorodność to jeden z nielicznych wspólnych wątków, które niosą ze sobą wystawę finansowaną w części przez Senat. A wraz z pluralizmem solidarność, która z niego emanuje. Jak stale demonstruje w Berlinie społeczność imigrancka czy gildia artystów.
Od świątyni techno po galerię: sztuka zadomowiła się na parkietach tanecznych Berghain
W skomplikowanej sytuacji, w której świat wydaje się być podzielony na tych, którzy bronią maski i tych, którzy podejrzewają międzynarodowy spisek, Berghain rozsądnie dystansuje się od kontrowersji , odwołując się do poczucia jedności i do korzeni berlińskiej sceny klubowej, która wyrosła na tych prywatnych podwórkach i opuszczonych budynkach gdzie często można było zobaczyć wystawiane prace różnych artystów, którzy współpracowali, a nawet zarządzali połączeniami.
Oficjalny opis określa tematykę wystawy wokół przestrzeni przeznaczonych do produkcji artystycznej. Zamiast tego rzeczywistość narzuciła się i skłoniła w tym samym kierunku, co międzynarodowa agenda medialna. Krytycy już ostrzegają: tak bezużyteczne, wyczerpujące i frustrujące jest poszukiwanie jednoczącego przekazu, który obejmuje i wykracza poza zestaw prac , jak przezwyciężyć efekt galwanizacji, jaki ma na niektórych częściach stara elektrownia wschodnioniemiecka, skazani na ciemność nieosiągalnych zakamarków.
Na fasadzie sztandar Rikrit Tiravanija wita gości, mieszkańców i ciekawskich z napisem, który brzmi „ jutro jest pytanie ". Z braku kukły, która stanowi dla nas zagadkę, obok wejścia znajduje się monumentalna rzeźba „MIŁOŚĆ” Dirka Bella . Zanim zanurkujemy w głębiny techno katedra , nadszedł jeszcze czas, aby przejść tradycyjny rytuał przejścia, który mimo okoliczności pozostaje nienaruszony: poczekaj w kolejce, zwróć się do portiera – nie bez obaw – i zaklej kamerę telefonu klejem . Zdjęcia nie były wcześniej dozwolone w celu ochrony odhamowania i nie są teraz że chociaż prawdopodobnie nie będziemy świadkami jakiegokolwiek spotkania seksualnego, W Berghain znajduje się inny rodzaj sztuki konceptualnej.
W środku witają nas obrazy malarza Norbert Bisky zainstalowany na stałe w szatni. W następnym pokoju, ogromna rzeźba Juliana Göthe przypomina wzmacniacz. W holu, przed pójściem do Pasek panoramiczny, powiesić instalację Juliusz von Bismarck : boja, która jest połączona z odpowiednikiem znajdującym się na Atlantyku i porusza się jednocześnie z prawdziwym pionem w morzu.
Nowa rzeczywistość Berghain
na parkiecie , być może przestrzeń, w której pustka boli najbardziej, artyści Petrit Halilaj i Álvaro Urbano Odeszli, unosząc się nad miejscem, w którym spotkali się i pocałowali po raz pierwszy, jeden z tych stalowych i płóciennych kwiatów, które są obecnie wystawiane w Palacio de Cristal w El Retiro w Madrycie.
Na ziemi pulsujące nuty basowe, które niegdyś kierowały tanecznymi krokami głuchej artystki Christine Sun Kim , zwykły parafianin. W rozległej przestrzeni, gdzie w jego czasach grzmiało muzyka elektroniczna , teraz rezonują nagrania, które nigeryjski artysta Emeka Ogboh wyprodukowano w ulice Lagos podczas porodu. Wysoko w górze zegar tyka wstecz . Ponieważ czas jest względny i tam jest więcej. Zapytaj tych, którzy przychodzili do Berghain w piątek wieczorem i wychodzą w poniedziałek rano, jakby świat się dla nich zatrzymał.
Olafur Eliasson przedstawia trzy owalne lustra, które zwielokrotniają bezdenną ciemność industrialnej przestrzeni. Piotr Welz podziel się wiadomością „Pieprzyć swoją samotność” berlińskiego graffiti. Ketuta Alexi-Meskhishvili Daje nam kwiaty, które sfotografował, po jednym na każdy dzień jego odosobnienia. Tak Dziekan filiżanki pocztówki, które wysyłał swoim przyjaciołom na całym świecie. Szkoda, że niektóre nagłówki tylko podkreślają nadmuchiwany penis dostarczony przez Rosemarie Trocke fale rzeźby odzwierciedlające troskę Szymona Fujiwary o syfilis , choroba, którą lubią inni artyści Lautrec, Van Gogh i może Gauguin.
Praktycznie żadna z prac nie pozostanie w Berghain na stałe z wyjątkiem może grawer, który Cyprien Gaillard wykonał na metalowych ścianach łazienki . Stal nierdzewna była tak twarda, że musiał odwołać się do eksperta dysponującego specjalistycznymi narzędziami, aby móc nagrać swój hołd dla pracy Pieter Brueghel Starszy pod tytulem „Kraina Cockaigne” (po hiszpańsku, „Kraina Jauja” żart jest stracony) i powód, dla którego kolejki do łazienki były prawie tak długie, jak ta przy wejściu.
od wtorku do piątku wycieczki z przewodnikiem przez zespół Boros Foundation i pracowników Berghain zaplanowane są od południa do 19:45 co 15 minut w grupach po 16 osób . Weekendy Harmonogram jest utrzymywany do 20:15. , chociaż wizyta jest bezpłatna . Koszty wejścia 18 euro (bez wycieczki) i 20 euro (z wycieczką) , takich jak noc w klubie, a zyski przeznaczane są na ich utrzymanie. Mimo to w pierwszych tygodniach rezerwacje zostały wyprzedane, więc organizatorzy postanowili przedłużyć wystawę do grudnia.
“Opuścisz Berghain z głową pełną wspomnień i pomysłów, a nie z kolekcją zdjęć, które zdobią Twoje sieci społecznościowe ”, obiecuje Fundacja Boros.
„Wyjedziesz z Berghain z głową pełną wspomnień i pomysłów, a nie z kolekcją zdjęć, które zdobią Twoje sieci społecznościowe”