Jo March (Saoirse Ronan), młoda kobieta z Nowej Anglii.
W 1868 r. Louisa MayAlcott opublikował pierwsze 23 rozdziały Małe kobiety. Louisa May, jedna z czterech córek bardzo rewolucyjnego ówczesnego pedagoga i pracownika socjalnego (abolicjonistki, feministki, wegetarianki), dorastała, chcąc zostać pisarką i była: zarabiała na rodzinę pisząc.
małe kobiety , opierając się nieco na jej dzieciństwie i młodości, zaczęła opisywać to jako „śmieci”, które „nabazgrała”, ponieważ w tamtym czasie było to napiętnowane jako „literatura dla kobiet”. I jeszcze była wystarczająco sprytna i wyprzedzała swój czas, aby zaakceptować prawa autorskie jako zapłatę za swoją publikację.
W ciągu kilku dni od sprzedaży, po sprzedaży 2000 książek, coraz więcej egzemplarzy zamawiano z całych Stanów Zjednoczonych. Jego wydawca zmusił go do napisania drugiej części, Dobre żony, które zakończyło się zjednoczeniem pierwszego w tym, co jest teraz znane jako Małe kobietki, fundamentalna powieść amerykańskiej literatury, która nigdy nie przestała być publikowana, została przetłumaczona na 55 języków i pozwoliła Alcottom prowadzić życie rozpuszczalnika.
Powieść, która poprzez swojego bohatera Jo March zainspirowała wiele dziewcząt i kobiet, takich jak reżyserka, scenarzystka i aktorka Greta Gerwig, który po swoim niemal autobiograficznym debiucie Biedronka, została uruchomiona, aby wprowadzić na ekran kolejną wersję sióstr marcowych.
Ale Małe kobietki Gerwiga to nie tylko kolejna adaptacja. tak jak oni byli Wersje George'a Cukora w 1933 r. (z Katharine Hepburn jako Jo), ta z Marvin Leroy w 1949 r. lub w roli głównej Winona Ryder w 1994 roku to pokoleniowe Małe Kobietki i, jak przystało na to pokolenie nowej fali feministycznej, MeToo, jest… jeszcze bardziej mściwy, bardziej wojowniczy, bardziej ambitny i wreszcie zawiera w sobie wagę tekstu, a nie ślad po tej uwłaczającej kobiecej literaturze.
Siostry marcowe.
To Małe kobietki, w których Gerwig zmienił zakończenie, zbliżając je do rewolucyjnego życia autorki. To bardziej prawdziwe i realistyczne Małe Kobietki, w roli aktorek podzielających pasje marcowych sióstr **(Saoirse Ronan jako Jo, Emma Watson jako Meg, Eliza Scanlen jako Beth, Florence Pugh jako Amy)** oraz nakręcony w tej samej Nowej Anglii, w której mieszkała Louisa May Alcott, przedstawiany w czterech wspaniałych porach roku.
WSZECHŚWIAT JO MARCHA
Rodzina Alcott przeprowadzała się wiele razy na przestrzeni dziesięcioleci, ale miejsce, które zawsze nazywali domem i w którym osiedlali, było zdecydowanie Concord, Massachusetts. Człowiek intelektualny i literacki, wtedy i dzisiaj.
Alcottowie zostali tam przyciągnięci przez jedne z najbystrzejszych umysłów i piór tamtych czasów: Ralph Waldo Emerson, Nathaniel Hawthorne czy Henry David Thoreau. W tym środowisku Louisa May żyła i pisała w domu, Dom sadowniczy, który jest teraz muzeum. Jego wygląd zewnętrzny i wnętrza były bezpośrednim źródłem inspiracji dla Grety Gerwig.
małe kobiety
Chociaż Concord nigdy nie jest wymieniony w powieści Małe kobietki, autor zainspirował się nim i tam przeniesiono kręcenie. „Greta i ja zadawaliśmy sobie wiele pytań: jaka była geografia, jak blisko są sąsiedzi Marchii, gdzie jest stacja kolejowa. To były ważne rzeczy i od razu mapa wszystkiego, na czym opierała się nasza praca” – wyjaśnia w notatkach produkcyjnych Jess Gonchor, dyrektor artystyczny.
Ponieważ Orchard House był za mały, aby strzelać do środka, rozmnażali się jej wnętrza w magazynie we Franklin, Massachusetts. Majestatyczny dom Laurence'ów, sąsiadów Marchii, znalazł go w 50-pokojowa rezydencja w Lancaster w stanie Massachusetts. Zewnętrzne powierzchnie obu zbudowano na tej samej ziemi w Concord, gdzie również znajdowało się ważne w historii jezioro.
Laurie (Chalamet) i Jo (Ronan), miłość niemożliwa.
The Szkoła Filozofii i Literatury która została założona przez Bronsona Alcotta, ojca Louisy May Alcott, również w Concord, została wykorzystana jako szkoła Amy w filmie. Jej ulice typowego miasta Nowej Anglii, które są widziane, ośnieżone (dzięki 60 tonom sztucznego śniegu), w różnokolorową jesień lub wiosną kwiatów, znaleźli je w Harvard, miasto około 15 mil od Concord. „Był tam już kościół i sklep z końca XVIII wieku i musieliśmy tylko dodać kilka dodatkowych budynków”, mówią.
W innych miastach Nowej Anglii znaleźli także XIX-wieczny Nowy Jork i Boston, a nawet Paryż. Lawrence, Massachusetts, podajcie to jako Nowy Jork. „W tym czasie na Manhattanie nie było budynków wyższych niż 11 pięter, więc udało nam się zbudować małe miasteczko przemysłowe [w dawnym centrum włókienniczym]” — mówi Gonchor.
Dobre czasy na plaży.
Pensjonat, w którym Jo pracuje, to właściwie **Gibson House Museum**, szeregowiec z lat 60. XIX wieku. Kolonialny Teatr Emersona z Bostonu Park Plaza Castle został przekształcony w niemiecką piwiarnię, dopóki Jo nie ściga Friedricha (w tej roli Louis Garrel); i Budynek Steinerta zastępuje artykuł wstępny pana Dashwooda.
PARYŻ, NOWA ANGLIA
Jeśli Greta Gerwig nie może pojechać do Paryża, Paris przyjeżdża do niej. W powieści Amy March podróżuje z bogatą ciotką (Meryl Streep) do Paryża, aby szkolić się na malarkę. Tam też udaje, że znajduje męża i chodzi na tańce w okazałych paryskich domach, choć w rzeczywistości to, co widzimy w filmie, to Posiadłość Żurawia w Ipswich, Mass. majestatyczny pałac na wschodnim wybrzeżu. Ten Ocean Atlantycki zawsze coś zimnego, ale z ciepłym światłem, które jest jednocześnie bohaterem najbardziej poruszających scen filmu: wspomnienia szczęśliwych czasów, wszystkich razem i emocjonalnego zakończenia.
Co ciekawe, w scenie paryskiego spaceru po parku – gdzie Amy ponownie spotyka się z Laurie (Timothée Chalamet) – nakręcili **jeden z emblematów Bostonu i Nowej Anglii: Arnold Arboretum. **
Zaprojektowany przez Fredericka Law Olsmted, otwarty w 1872 roku, obecnie należący do Uniwersytetu Harvarda, jest klejnotem krajobrazowej natury, który nie jest łatwy do sfilmowania… ale przez Little Women i Louisę May Alcott.
Ponieważ Małe kobietki to historia kobiet odnajdujących i odzyskujących swoje miejsce, to święto dzieciństwa, a także historia Nowej Anglii.
Amy March (Florence Pugh) w Paryżu.