Dom Zakonu Brata
Ktoś gwiżdże melodię z westernu . Jeden z wielu, które skomponował Ennio Morricone . Ale nie byle jaki, ale główny motyw Zmarli mieli swoją cenę .
Gwizdek łączy się ze wschodnim wiatrem, który jest w stanie wywołać tyle bólów głowy, a w tle brązowawa natura, step i nago nie próbuje ukryć porzucenia zabytkowego budynku, który nas tu sprowadza: dom zakonny mnicha.
Zbudowany przez dominikanów w wiek XVIII im zawdzięcza swoją nazwę. Konfiskata Mendizábal pozostawiła gospodarstwo w rękach prywatnych. Otoczenie nie mogło być bardziej sugestywne.
El Cortijo del Fraile: przestępczość wciąż jest w Almerii
The Dom Zakonu Brata jest bez wątpienia najbardziej uniwersalnym ze wszystkich w naszym kraju, ponieważ żaden inny nie dotarł przez ekran do tylu zakątków świata. To była sceneria dla jednych z najwspanialszych westernów, jakie kiedykolwiek nakręcono.
Wśród nich Trylogia dolarowa: Za garść dolarów, dobrych, złych i brzydkich i wyżej wymienionych Zmarli mieli swoją cenę , w reżyserii Sergio Leone. Wszystkie główne role Clint Eastwood , o którym mówi się, że jego blade jasne oczy nie mogły wytrzymać ostrego słońca Almerii, zmuszając go do trzymania ich na wpół przymkniętych. A stamtąd jego legendarny wygląd najtwardszego faceta na amerykańskim zachodzie.
Co ciekawe, dziwniejszy, ten daleki zachód jest tak naprawdę na wschodzie. Dokładniej, w Almeria . Wewnątrz Park przyrody Cabo de Gata-Níjar znajduje się ten budynek, który pomimo swojego stanu i upływu czasu jest najlepszą reprezentacją okazałego wiejskiego domu w tej okolicy i jednym z hiszpańskich zabytków, które dzięki do filmu i telewizji.
Jest wielu aktorów, którzy przeszli przez to niegościnne miejsce i wiele filmów, które zabrały go w świat.
Mimo to historia lub sława Dom Zakonu Brata Nie jest to zasługa kina, ale wydarzenia, które miało miejsce na długo przed zainteresowaniem reżyserów tą enklawą, 22 lipca 1928 r..
Zachód słońca w Cortijo del Fraile
Fakt znany jako „Zbrodnia Nijara”. Tego dnia zaaranżowany ślub między Francisca Canadas Morales , mała i kulawa córka kierownika Cortijo del Fraile, i Casimiro Perez Pinos , skromny robotnik dzienny. Ale wspomniany link nigdy nie był celebrowany, a zamiast tego pojawił się ucieczka, zemsta, honor i krew.
W tym czasie, zgodnie ze zwyczajami weselnymi panującymi na polach Níjar, wesela obchodzono nocą. I Franciski, znanej jako “Paquita la Coja” , a Casimiro miałoby się zdarzyć o trzeciej nad ranem w Kościół Fernana Pereza, dzielnica w pobliżu domu, w którym mieszkała panna młoda.
Ale rzeczywistość była inna i Paquita, wbrew ówczesnym zwyczajom, ujawniła się i tej samej nocy uciekła z mężczyzną, w którym była naprawdę zakochana, jej pierwszym kuzynem Francisco „Curro” Montes.
Kościół Fernana Pereza
Ale ich ucieczka na koniu nie zaszła zbyt daleko, jak odkrył ich José Pérez -brat Casimiro- i jego żona Carmen Canadas - siostra Franciszki - i rozumiejąc, czego chcą, poszli za nimi, ponieważ hańba i zdrada były w tamtych czasach słono opłacane.
Próbowali ją udusić i udało im się uratować, udając martwego. I tak znaleźli ją na wpół martwą, kiedy musiała być już zamężna, a kilka metrów dalej Zwłoki Curro Montes , zabity kilkoma strzałami z bliskiej odległości.
Dziś lipowy krzyż namalowany na balacie oznacza dokładne miejsce, w którym José zabił Francisco w sąsiednia dzielnica Los Martínez, przed domem Capellanía.
Inma Cuesta na planie „Oblubienicy” na podstawie „Bodas de sangre”
Ku rozgoryczeniu swoich bohaterów, Zbrodnia Nijara stał się jednym z najbardziej znanych z czarnej kroniki hiszpańskiego XX wieku. A Cortijo del Fraile jest symbolem tego wiejskiego dramatu typowego dla głębokiej Hiszpanii.
Prasa okryła to wydarzenie aureolą tajemnicy; zbrodni, która była wiernym odzwierciedleniem surowych warunków życia jej bohaterów i… n suche środowisko odizolowane od innych skupisk ludności, ale także od intensywnych uczuć i namiętności. To, co wydawało się zabójstwem honorowym, bardziej przypominało pieniądze. Francisca była spadkobierczynią gospodarstwa swojego ojca i gdyby wyszła za Casimiro, wszystko zostałoby w rodzinie: dwie siostry dla dwóch braci.
Kiedy Francisca podjęła ten niespodziewany lot, nigdy by nie przypuszczała, że ślub, z którego uciekała, zapisze jej historię na kartach literatury narodowej krwią jej prawdziwej miłości.
Była postacią kobiecą i uciszała podczas reżimu Franco, Carmen de Burgos, urodzona w sąsiednim mieście Rodalquilar i pierwsza kobieta redaktorka gazety i korespondentka wojenna w Hiszpanii, która podpisując się jako Kolumbijska , jako pierwszy opublikował w 1931 roku dzieło inspirowane tym prawdziwym wydarzeniem, które miało miejsce w 1928 roku.
Z sztylet goździków pisarz nadał nowe spojrzenie na historię, pozostawiając otwarte zakończenie i odzierając je z tragedii. W ten sposób Colombine przedstawia historię z feministyczne czytanie zakończenie, w którym bohaterowie zostają wrzuceni w lepszą przyszłość; ponieważ praca była efektem zaangażowania autora jako pionierskiego działacza w obronie praw kobiet a ich romantyczna opowieść zakończyła się ucieczka kobiety, która wbrew społecznym normom wybiera swoje przeznaczenie dla siebie.
Dziewczyna
W 1933 r. Federico Garcia Lorca opublikowany Wesele krwi , zmieniając ucieczkę Paca Cañadas od mężczyzny, którego kochała, w przeddzień zaaranżowanego ślubu z innym, w jedno z arcydzieł hiszpańskiego teatru XX wieku. W słynnej tragedii Lorca Francisca jest panną młodą, Casimiro panem młodym, a Francisco Montes jest Leonardo.
Tego gorącego lata 1928 r. Federico odkrył na stronach wydarzenia kronikę tragedii, która wydarzyła się dwa dni wcześniej na wsi Níjar. "Prasa, jaka cudownie! Przeczytaj tę wiadomość! To trudny dramat do wymyślenia" , przyszedł skomentować swoim przyjaciołom.
I on, podobnie jak Carmen de Burgos, również wymyślił go na nowo. Tym razem w teatralnej tonacji, zmieniając postacie na bardziej archetypowe - Matka, Dziewczyna, Chłopak...-, ujęcia szwagra na finałowy pojedynek na noże Chłopaka i Leandro zastąpienie tego wiejskiego domu domem jaskiniowym Granada, gdzie mieszka Panna Młoda. Wesele krwi pozwoliło to Lorce pokazać swoje liczne talenty artystyczne i wyrazić swoje najgłębsze obawy.
Farma Fraile jest obecnie w opłakanym stanie
Pomimo swojego piękna i posiadania tak inspirujących postaci i bycia na planie filmowym, Cortijo del Fraile miał tylko aureola widoczna dla nielicznych. W połowie drogi między dzielnicami Rodalquilar i Los Albaricoques, jego stan zrujnowany i zaniedbany Wydaje się to wskazywać, że nikt nie przejmował się tym od dziesięcioleci, mimo że w 2010 roku został uznany za Zasób Zainteresowania Kulturowego z typologią „ Historyczne miejsce ”.
Rok później zawaliły się niektóre mury, a budynek doznał poważnych uszkodzeń. Ryzyko, że w każdej chwili wszystko może się zawalić, jest bardzo realne, a znak zabrania wejścia do budynku.
"Okolica była smutna...; suchy dom wiejski pośrodku opustoszałego terenu między płaskimi i nagimi wzgórzami, bez innej roślinności niż drewno opałowe, palmy i atochas" . Tak Carmen de Burgos opisała posiadłość w swojej pracy. Teraz zniknęła nawet kultowa palma, która górowała nad główną fasadą budynku, ofiara żarłocznego czerwonego wołka palmowego i zaniedbania jego właścicieli.
Dziś bohaterowie zbrodni, która rozpoczęła się w Cortijo del Fraile, już nie żyją, a świadkowie i potomkowie tragedii nie mówią o tym. Od tego czasu panuje cisza zarówno w ludziach, jak iw miejscach. Niemniej jednak , życie toczy się dalej, nawet jeśli zostaniemy z niego wyrwani, a dom jest teraz tam, czekając na ciekawskiego podróżnika i na poetycką sprawiedliwość dzięki swojej wartości architektonicznej i wyjątkowej historii.
W szczerym polu gospodarstwo zakonnika stoi w gruzach