Pilar Pérez Albéniz, właścicielka winnicy Torremilanos.
Jest to jeden z najpotężniejszych regionów winiarskich i ma armię kobiet, które chcą wydobyć to, co najlepsze z ziemi i jej tradycji. Ribera del Duero ma kobiecą duszę: rolnicy, winiarki, kobiety biznesu i pracownicy biur rady regulacyjnej, kobiety te mają własną wizję regionu, który rozwija się i ewoluuje z wolności, która dała im prawie niewidoczne.
PIONIERZY
„Największym marzeniem życia mojego męża było kupienie tej farmy” – mówi. Pilar Perez Albeniz, siedzi w jednym z pokoi swojej winnicy, Torremilanos, imponującej posiadłości, w której współistnieje produkcja wina i zakwaterowanie dla gości, Był to pierwszy hotel z winnicą w Hiszpanii.
Dla niej początek w świecie wina był jak skok do basenu, bo wtedy „byliśmy tam z Vega Sicilia”. Wspomina, jak ona i jej mąż Pablo Peñalba czuli się jak „wieśniacy” z La Ribera w pierwsze doświadczenia w sprzedaży wina za granicą , czas, kiedy "pomylili nas z Torremolinos", zabawna notatka.
Jednak Pilar, która została wezwana przez swoich kolegów winiarzy „Angela Channing de la Ribera”, Nauczyła się angielskiego, aby radzić sobie z zagranicznymi kupcami i pozostała w roli rodzinnej matki i winiarni, która nie waha się dostrzegać wpływu Peñalby na wszystko, co ją otacza: „Był pionierem, z inicjatywą, wielu z tych, którzy mieli wszystko wokół szli jego śladami”.
I to było właśnie zalążek Denominacji Pochodzenia, w której główną bohaterką była Pilar. Dziś już jako wdowa i wraz z dwójką dzieci zajmujących się produkcją wina, żyje ze wspomnieniem ciężkiej i nieustannej pracy, która się opłaciła. „Kiedy chodzę z 'emerytami' z mojego miasta, mam pewność, że ważne są winnice”.
Mistrz wina Almudena Alberca.
Bardzo inna jest historia Mistrz Wina Almudena Alberca, która trafiła na pierwsze strony gazet jako pierwsza kobieta w Hiszpanii, która zdobyła ten tytuł, osiągnięcie, które osiągnęło tylko 330 osób na całym świecie.
Almudena jest dyrektorem technicznym Viña Mayor, winnicy położonej na Ribera Golden Mile, która produkuje 15 milionów butelek. Ten Madrilenian, z Zamory przez adopcję, jest pełen wyzwań. Rozpoczął pracę w spółdzielni w Villanueva de Campeán, skąd przeniósł się do Cénit Zamory, który wspomina z nostalgią, bo „zaczęliśmy od zera”, i który był preludium do jego pobytu w Dominio de Atauta, gdzie mógł "odkryć Tempranillo przed zimnem" w Soria.
Tutaj znalazł winnicę, w której największym zadaniem było uporządkowanie, zamknięcie jednego etapu i rozpoczęcie kolejnego, w którym wina miały zalety ziemi o większej świeżości niż popularna Ribera. Pięcioletni wysiłek, dzięki któremu wina z Te roczniki, w latach 2010-2015, zyskały uznanie krytyków. Do tego czasu Alberca był już zanurzony w drodze do Mistrza Wina: „Za to, co zainwestowałem w ten tytuł, mogłem zdobyć jeszcze dwa wyścigi”, przyznaje.
Pionier też jest Lina Páramo, założycielka Páramo Arroyo Wraz z braćmi winnica, która od 2003 roku stawia na wino ekologiczne i jako pierwsza w regionie wprowadziła na rynek wino czerwone bez dodatku siarczynów. Ale gdy winiarnia zrobiła naprawdę ważny krok, to wstąpienie do Rady Regulacyjnej, po uświadomieniu sobie tego warto było walczyć o Denominację Pochodzenia która nieco ponad dwie dekady temu przeszła głęboki kryzys.
„Musiałem prosić o głosowanie rolnik po rolniku”, wspomina, dopóki nie otrzymał stanowiska członka. Podkreślił z oburzeniem, że nie było ani jednej kobiety w prezydium, a tylko dwóch członków kobiety w całej swojej historii, z których jedna jest sobą, a druga, Yolanda García Viadero, współwłaścicielka Bodegas Valduero.
Páramo twierdzi, że nie zapomnij o rolniczkach z Ribery, tych, którzy zbierali żniwa i uprawiali pole oraz przyczynili się do uczynienia tego terytorium prestiżowym obszarem, chociaż przyznaje, że jest zmęczona brakiem ciągłości kobiet na stanowiskach wpływów.
W przeciwieństwie do Paramo, Viadero dobrze czuje się w męskim sektorze, ale jej perspektywa to bunt: kiedy była uczennicą, zakonnica powiedziała jej, że w najlepszym razie zostanie fryzjerką, i to było iskra, która doprowadziła ją do zostania inżynierem rolnictwa i produkcji wina, coś, co było dla niego jasne, gdy miał 15 lat. Yolanda stworzyła pierwszy w regionie rezerwat Ribera Rosé i pierwszy biały albillo i mocno wierzy w zalety tego regionu, aby produkować wspaniałe wina.
Yolanda García Viadero, współwłaścicielka Bodegas Valduero.
NOWA ENERGIA
Nowe generacje ribereñas wprowadzają świeższe style, choć pomagają również zachować tradycję i wyrazistość Tempranillo, najbardziej uprawianego grona w regionie.
tak samo? Noemí Callejo w rodzinnej winnicy Félix Callejo, gdzie pracuje po szkoleniu poza terenem i nauce, jak mówi, doceniać urok kontrastów. Dla Callejo winnica i krajobraz są ważne, a ona wraz z bratem opiekuje się winnicą, aby produkować wina, które nie łam tradycji rodzinnej.
Noemí Callejo w rodzinnej winnicy Félix Callejo.
Działa w tej samej linii Beatriz Rodero, córka Carmelo Rodero i następczyni pracy tego winiarza z Pedrosy. Beatriz podróżowała przez winnice Bordeaux, afrykańskie i kalifornijskie, po czym kontynuowała ramię w ramię ze swoim ojcem, który okazał jej absolutne zaufanie. Rodero szanuje zapoczątkowaną przez niego linię win, ale chciał pójść o krok dalej, usuwając „szorstkość” z win, co dało im wyższą sprzedaż.
Niedaleko, jej kuzyn Estefanía Rodero przygotowuje się do przejęcia sterów winnicy założonej przez jej rodziców, Paco Rodero i Conchita Villa oraz poprowadzą nowy projekt winnicy na ziemi Fuentenebro.
Beatriz Rodero, z Bodegas Rodero
María López współpracuje z rodzicami w eksporcie i komunikacji Sarmentero, rodzinna winnica i napotyka trudności w informowaniu o niej podróżnych w okolicy i na rynkach zagranicznych.
María López Repiso z winnicy Sarmentero.
Ze swojej strony Belén Sanz właśnie zakończyła swoje dwadzieścia zbiorów winogron na czele Dehesa de los Canonigos, ale dla niej wyzwaniem są nowe pokolenia. Enologicznie „wychowana” przez jej ojca, Luisa Sanza, i przez enologa Mariano Garcíę, nestora wina z Douro, świętowała swoją karierę spotkaniem, które zawierało odkrywcze pozy ze swoimi nauczycielami z sektora: ona jest jedyną kobietą.
Belén Sanz Cid, z winnicy Dehesa de los Canonigos.
BEZ STRACHU
La Ribera ma również takich przedsiębiorców jak Ana Carazo, która odzyskuje rodzime odmiany w swoim młodym projekcie La Loba, hołdzie dla babci, farmerki.
Ana Carazo z projektu La Loba.
ZARÓWNO Andrea Sanz z Madrytu, która opuściła swoje miasto, aby zostać winiarzem i „dziewczyna do wszystkiego” w swoim rodzinnym projekcie Magna Vides, który założyła w 2005 roku wraz z mężem, zajmując się produkcją własnych win i dostarczaniem wysokiej jakości winogron do innych winnic.
Chociaż Carazo odnajduje kacykizm w regionie, Sanz jest zachwycona swoim nowym życiem na wsi i poświęca się opowiadaniu o swoim projekcie za granicą.
Andrea Sanz, z Magna Vides
Oni też zaczęli znikąd María del Yerro i jej mąż Javier Alonso, założyli Alonso del Yerro, rodzinna winnica w Roa, która stała się punktem odniesienia dla finezji i oryginalności swoich win.
María del Yerro, współzałożycielka Alonso del Yerro.
Prawnik María Luisa Cuevas sama prowadzi Ferratusa, winnicy, której poświęca swoje wysiłki i kwalifikuje swoje wina jako „wina właściciela”.
Del Yerro i Cuevas zastanawiają się, jak zmieniła się Ribera, w której ciężko wiosłują, aby utrzymać ją wśród najlepszych regionów hiszpańskiego wina, ale gdzie wysiłek ten nie zawsze jest dostrzegany w tej samej proporcji.
María Luisa Cuevas z winnicy Ferratus.