dla naszej przyjemności wiele miast odzyskało swoje rzeki , którzy żyli plecami do swoich obywateli, na pogrążonych w depresji i opuszczonych obszarach, które teraz tętnią życiem. Gdy biegacz pakuje buty do biegania, by wyruszyć do miasta z rzeką, wie, że czeka go ekscytujący plan. Thoreau już powiedział: „Kto umie słuchać szumu rzek, nigdy nie poczuje całkowitej rozpaczy”.
Rzeka i korytarz biegną równolegle i jednocześnie, czasem w tym samym kierunku, a czasem w przeciwnym. Zachęcam, abym to wiedział woda też się porusza , który nie jest nieruchomy i jest kolejnym zaproszeniem do biegnij i ruszaj się . Bo lubię akcję biegania tak samo jak samo słowo. Nie czuję się utożsamiana z anglicyzmami jogging, jogging – ostatnio koleżanka przypomniała mi to modne w latach 80-tych słowo, ani obecne bieganie. "Biegać" Tak "biegacz" wskazują wszystko, co konieczne, bez konieczności pożyczania czegokolwiek od nikogo. Terminy pojawiają się w tytułach kilku książek związanych z tematem: zdumiewający Samotność biegacza długodystansowego Tak Biegać – przez Allana Sillitoe i Jeana Echenoza, odpowiednio – lub Co mam na myśli, kiedy mówię o bieganiu , przez Murakamiego. Innymi słowy, nie potrafię ich sobie wyobrazić. A tym bardziej, jeśli planujemy towarzyszyć rzece przez kilka kilometrów, podążając za jego prądem lub pod prąd.
Ten artykuł jest zaproszeniem do eksploracji rzek trzech miast, eksplorowania brzegu płynnym, ciągłym, zrelaksowanym truchtem, pozwalającym odkrywać krajobraz w rytm naszych kroków.
Na brzegach Manzanares, w Madrycie.
MADRYT RÍO, WIELKI LUDZKI PRZEPŁYW
Nie wiedziałem, że mieszkam w mieście z rzeką, dopóki nie przeszedłem całego obwodu Madryt Rio , cieszący się międzynarodowym uznaniem projekt rekultywacji brzegów rzeki. Przypuszczam, że to samo stało się z tysiącami ludzi z Madrytu, którzy codziennie zalewają jego brzegi, cenny przepływ ludzi dumny z interwencji. Fernando Porras-Wyspa , jeden z architektów stojących za pracą, mówi mi: „Najlepiej jest zobaczyć, jak obywatele wzięli rzekę, uczynili ją swoją i żyli nią intensywnie na każdym odcinku”.
Manzanares, ta skromna i spokojna rzeka, uśmiecha się chyba po raz pierwszy w swojej historii. Teraz bardziej niż odzyskanie utraconej tożsamości, podbił ją, ponieważ nigdy jej nie miał. Interwencja - skomplikowana i trwająca dłużej niż oczekiwano- jest zdecydowany, subtelny i nieinwazyjny , a w zeszłym roku otrzymał nagrodę Veronica Rudge Award za zrównoważone przestrzenie miejskie, przyznawaną przez Uniwersytet Harvarda.
Od Rondo Księcia Pio rozpoczyna monumentalny bieg łączący rzekę z Wiejski dom z jednej strony , a z drugiej historyczne centrum miasta. „Jednym z moich ulubionych miejsc jest Punkt widokowy Huerta de la Partida , jedne z najlepszych widoków na miasto. Stamtąd został wykonany w s. XVI, pierwszy rysunek Madrytu, dzieło Anton van der Wyngaerde , znany w Hiszpanii jako Antonio de las Viñas”, wyjaśnia Fernando Porras-Isla.
Punkt widokowy Huerta de la Partida.
Idąc nieco dalej - cały odcinek ma około siedmiu kilometrów -, pojawia się Sala Sosnowa , który pozwala biegać w otoczeniu tysięcy sosen. Wchodzisz do pięknej szklarni Parku Arganzuela i docierasz do Matadero, gdzie rzeka kontynuuje swój bieg do Jarama.
Uwielbiam przechodzić przez każdy most: Księstwo Andory, kładka Arganzuela autorstwa architekta Dominique Perrault i dwa bliźniacze mosty -szklarni i Matadero- ze sklepionymi konstrukcjami, które zawierają dwa kolorowe mozaiki Daniela Canogar które przedstawiają dzieci i dorosłych zawieszonych w powietrzu, skaczących.
Most Arganzueli.
PORTO I RZEKA DORADO
Porto i Douro, Porto i Douro , dwie niepodzielne rzeczywistości, które tworzą portowy charakter tego północnego portugalskiego miasta, z wodą tak obecną we wszystkich dziedzinach życia. Po przebyciu kanału o długości 900 kilometrów rzeka wpada do Atlantyku: jeden z banków jest dedykowany branży i rynkowi winiarskiemu , aw drugim monumentalny teren rozlewa się na wzgórze.
Jedną z moich ulubionych tras biegania i przemierzania Douro jest „przechodzenie od mostu do mostu i strzelanie, bo niesie mnie prąd”, przypominająca zabawę z dzieciństwa w gęś. Trzydzieści minut łatwego joggingu z mostu Arrábida - ten ze stalowym łukiem, jeden z sześciu łączących dwa brzegi - do imponującego mostu Don Luis I. Jeden z przykładów ucznia przewyższającego swojego nauczyciela: niemieckiego inżyniera Teofil Seyrig Projekt uzyskał pokonując w konkursie Gustave'a Eiffla.
Najbardziej wyróżniającą się cechą mostu jest wielki łuk, który wychwala jego piękno- i delikatne aplikacje dekoracyjne -również z żelaza- w schody wewnętrzne kręcone i na balustradach u góry.
Od mostu do mostu można podziwiać ogólny widok na ewolucja architektury miejskiej . Przemysł z początku XX wieku Muzeum Samochodów Elektrycznych -tramwaju-, domy portowe z elewacjami wyłożonymi dachówką i ubraniami wiszącymi w oknach, Alfandega , centrum wystawienniczego, którego wnętrze zostało odrestaurowane przez Souto de Moura -uczeń Álvaro Siza-, czyli tętniące życiem tarasy Ribeira. Tuż przed dotarciem do mostu można natknąć się na małą rzeźbę, ponownie autorstwa Souto de Moura, na cześć mostu złożonego z łodzi, na którym tysiące ludzi uciekających przed wojskami francuskimi zginęło w 1809 roku.
Porto i „złota” rzeka.
BIEGNIJ PRZEZ PARYŻA KRĘGOSŁUPA
Nie ma znaczenia na jakiej wysokości Podpisać zacznij biec, albo po którym z brzegów: każda część jest przytłaczająca i nie przyzwyczajasz się do piękna, jakie miasto pokazuje na każdym przejechanym metrze.
Oprócz możliwości przechodzenia przez alamedas Ogród Tuileries -znajduje się obok muzeum Luwru - i dotrzesz do Wielki Pałac , klasyczna trasa dla Paryżan, można zejść do nabrzeży Sekwany i w przeciwnym kierunku zanurkować nad brzegiem rzeki. Z jednej strony będziemy mieć główną fasadę Luwru, a Place de la Concorde, Rue Rivoli i Muzeum Orsay inny. dotrzemy do Pont des Arts , przejdziemy Ile de France i Notre Dame a jeśli mamy siły, możemy przejść przez Ogród Roślin , dworzec Austerlitz, imponujący fosforyzujący i pofałdowany budynek Les Docks, Miasto Mody i Designu i przejdź do Biblioteka Narodowa Francji — Dominique Perrault - gdzie na szerokich esplanadach można wykonywać ćwiczenia rozciągające.
Miasto Mody i Designu.
Innym z moich ulubionych torów jest Kanał Saint-Martin . Przecina dzielnicę, którą można uznać za małe miasto w innym, z rzeką, która tak naprawdę nie jest. Jej zielonkawe wody i zielonkawe mosty ciągną się przez 4,5 km długości w cieniu dużych platanów i kasztanowców. Tam wydaje się, że zawsze jest wiosna: o każdej porze roku można zobaczyć paryżan piknikujących na jego brzegach. W okolicy mieszkają i pracują artyści, projektanci i twórcy z różnych środowisk.
Warto się tam dostać Parc de la Villette od Quai de Valmy lub zacznij tam i zakończ na dom architektury , dawny klasztor des Récollets, bardzo spokojne miejsce, z krużgankiem i wewnętrznym patio, na którym można wykonać ostatnie ćwiczenia.
Biegacz ma zatem kolejną przyjemność, którą mentalny przegląd trasy, Na siatkówce pozostaje tak wiele budynków, twarzy, ubrań, dźwięków i kolorów, że warto na chwilę przymknąć oczy, aby mózg również przestał swój szalony i stymulujący wyścig. Wyścig dający się ponieść rytmowi ciała płynącego z prądem lub pod prąd.
Les Docks, Paryż.
Przeczytaj więcej artykułów:
- Najlepsze trasy do biegania w Madrycie.
- dzielnice po drugiej stronie rzeki.
- Mosty w Europie, przez które trzeba przejść raz w życiu.