W latach 80. The Refrescos triumfowali swoim "Tu nie ma plaży", hymnem, który potwierdził oczywistość. Pewny, w Madrycie nie ma plaży, ale mając Od 1911, kto tego potrzebuje.
Biżuteria na ulicy Juan Montalvo, gdzie klejnoty nie są prezentowane na szlachetnych tkaninach aksamit, ale dalej łóżko lśniącego kruszonego lodu, a zamiast złota i diamentów sprzedają morskie przysmaki przyjazdy codziennie od najlepsze targi rybne z Hiszpanii. Samo wspomnienie twojego imienia, Sprzedawcy ryb z Coruña, wyzwala odruch Pawłowa, który sprawia, że ichtiofagi bardziej nieredukowalny.
Taras, Od 1911, Madryt.
Pescaderías Coruñesas to pierwsze miejsce, do którego bym poszedł Jeśli wygram na loterii, chociaż nie jest konieczne wystawianie wizy przy każdej wizycie. W tej rybnej świątyni nie tylko pracują z węgorzem szklistym i pąkle, ale w środku tłustego sezonu rybnego można proletariacki bankiet z sardynkami, anchois lub bonito z północy.
Coruñesas, jak powszechnie nazywa się dom, zapisał się do Rejestr handlowy La Coruña 15 października 1911. Szybko rozszerzyli działalność do Madryt, a sześć lat później przenieśli nazwę firmy do stolicy.
Historia tego saga rodzinna jest długi i obfituje w sukcesy i obejmuje związek przez małżeństwo z założyciel rodziny Angulas Aguinaga, ostatecznie wynalazcy słynnego Obżarstwa Północy.
Garcia Azpiroz, czwarte pokolenie rodziny, kontynuuje rozbudowę rozpoczętą przez syna założyciela, słynny Evaristo, przy zakupie restauracji Lub „pazo” w 1981 roku.
Węgorze, od 1911 w Madrycie.
Od tego czasu otoczenie hotelu w Coruñesas rozwija się wraz z Rybak, Filandón i wraz z niedawnym włączeniem (i zmartwychwstaniem) mitycznego Lhardy.
3 listopada 2021 rodzina wyruszyła w kulinarną przygodę więcej ambitny do tej pory z otwarciem Od 1911, którego nazwa oddaje hołd dla roku założenia firmy.
Osiem miesięcy po inauguracji i wraz z filmowanie minęło, możemy powiedzieć bez rumienienia się, że tak otwarcie roku w Madrycie.
Sklep, XIX-wieczny budynek przemysłowy Zajęty przez warsztat uzwojenia silników za Coruñesas, powrócił po udanej kompleksowej aktualizacji przez tandem z Barcelony utworzony przez Laura Munoz i Cecilia Moretti.
Ciepłe odcienie, odległość między stolikami i naturalne światło rzutowane z centralnego patio przedstawiają trzy środowiska rozmieszczone między salą restauracyjną, a prywatna jadalnia o pojemności do 35 osób i przestrzeń eventowa (Warsztat bombowy).
Prasa do ryb, od 1911, Madryt.
Ambicja rodziny Garcia Azpiroz jest przedstawiona w ten odlew osobistych, i używamy terminu casting bez cienia frywolności.
On jest odpowiedzialny za kierunek AbelValverde, stary znajomy kibiców po siedzeniu na krześle w znikniętym SantCeloni.
Młody sommelier Sergio Otero, weteran różnorodny i Carbon Negro, zarządza wyborem ponad tysiąc referencji krajowych i międzynarodowych wśród których m.in. pionowy głębokości jednych z najbardziej istotnych z Hiszpanii.
Z matką o rzut kamieniem, każdego ranka Valverde i jego zespół wybierz najlepsze kawałki budować od podstaw menu zmieniające się w rytmie oznaczone przez targi rybne, dzienny zakład za radykalna kuchnia rynkowa z czystymi smakami i prostymi opracowaniami, w których Diego Murciego, profesjonalista przeszkolony w domu, świeci, aby pochwalić się produktem za pomocą technika zawsze w tło.
Ryby, skorupiaki i kawior w Od 1911 roku w Madrycie.
Nie ma listu tylko menu, które zawsze zaczyna się od wspaniały wędzony łosoś de Coruñesas, kontynuuje z dwiema przystawkami i kontynuuje wybór od 3 do 6 przystawek.
Ostatnie danie to zawsze duża szlachetna ryba której towarzyszący sos jest zrobiony z dostosowana prasa myśliwska i zaprojektowane specjalnie dla restauracji, co pozwala na współpracę z rybie głowy i kości, wyciskając każdą cząsteczkę smaku.
Przed słodyczami przychodzi czas, kiedy lepiej przyjechać głodny aby w pełni cieszyć się wózek serowy, ikona odziedziczona po SantCeloni, w której wspaniałe elementy przeplatają się w różnym stopniu tuning, mleko i pochodzenie.
Homar marmitako, Od 1911, Madryt.
Desery przyjeżdżają również samochodem wybrać dwa. Faktura bez wina jest umieszczona od 140€ do 170€ za sztukę w zależności od ilości wybranych przystawek (3,4,5 lub 6), dla najbardziej głodnych można rozszerz menu o irańską Beluga 000 podawane na brioche i beurre blanc (60-100 euro)
Od 1911 roku nie jest to tania restauracja, ale warte każdego euro, które kosztuje.