Księżna Diana z Walii prowadzi własny samochód. Kabriolet Porsche pomimo zimna, które widać na twarzy aktorki Kristen Stewart która gra (w niesamowitej mimice) księżniczkę w filmie Spencerze, Pablo Larraín (premiera kinowa 19 listopada). Tak zaczyna się film. Lady Di zdaje się błąkać bez celu po małych drogach angielskiej wsi, jest zagubiona. Dosłownie i w przenosni.
Nagle zatrzymuje samochód, rozpoznaje to pole, ten strach na wróble, a nawet płaszcz, który ma na sobie słomiana lalka. Tam się urodził i dorastał: jest King's Lynn, dom, który jego rodzina wynajmowała od lat. Ciekawie i fatalnie, blisko Zamek Sandringham, zamek, w którym tradycyjnie spędzają Boże Narodzenie Windsorowie, brytyjska rodzina królewska. I los tej zagubionej Diany z Walii.
Kristen Stewart i Pablo Larrain.
Historia Spencera rozwija się tylko z czasem trzy dni w Boże Narodzenie 1993. Scenarzysta Steven Knight (Autor Peaky Blinders) a Pablo Larraín (Ema, No) wyobraź sobie, jak w ciągu tych trzech dni Diana postanowiła zakończyć małżeństwo z księciem Karolem i rodziną królewską. „To bajka na odwrót” mówi chilijski reżyser. „To historia księżniczki, która postanowiła nie być królową, która postanowiła zbudować własną tożsamość”.
Larraín przybywa do Lady Di po tym, jak wcielił się w rolę Jackie (2016) najgorsze godziny innej kultowej kobiety XX wieku, Jacqueline Kennedy. Druga część kobiecej trylogii, którą obiecał wkrótce ukończyć. I tak jak w tym, biorą rzeczywiste i dobrze znane fakty i wypełniają emocjonalne luki wizualnymi obrazami o rozległej estetyce. Spencera to prawie sen. Albo koszmar. A tam bardzo różni się od serii Korona.
Bożonarodzeniowy koszmar Diany z Walii.
Diana wędruje po korytarzach Sandringham, wyobrażając sobie w celi śmierci, że przed nią mieszkała inna królowa, Anne Boleyn. „Przeprowadziliśmy szeroko zakrojone badania nad księżniczką, królewskimi tradycjami bożonarodzeniowymi i anegdotami z Sandringham” – mówi Larraín. „Ale brytyjska rodzina królewska jest notorycznie dyskretna. To pozwoliło nam na wiele fikcji”. I dużo miejsca na wyobraźnię. Chociaż według Stevena Knighta ” wszystkie rzeczy w filmie, które wydają się mniej wiarygodne, są prawdziwe”.
Na przykład makabryczna gra polegająca na ważeniu wszystkich członków rodziny przed i po wakacjach, upewniając się, że wszyscy przytyją na takiej uczcie. Albo ten znak w prawie wojskowych kuchniach zamku, który brzmi: Ogranicz hałas do minimum. Oni cię słyszą. (Zachowaj hałas do minimum. Mogą cię słyszeć.)
Lady Di (Stewart) w ogrodach.
ZAMEK KRÓLEWSKI
Zamek Sandringham od tego czasu należy do brytyjskiej rodziny królewskiej Edwarda VII, będąc jeszcze księciem Walii, kupił go w 1862 roku w Norfolk w Anglii, Jest to rezydencja, która przechodziła różne reformy i renowacje, dostosowując się nieco do każdego stylu architektonicznego i dekoracyjnego. Do Jerzy V, jego następca był najukochańszym majątkiem i tam zmarł. A po latach też tam umarł Jerzego VI, ojciec Królowa Izabela II.
W 1957 roku Elżbieta wygłosiła tam swoje pierwsze przemówienie bożonarodzeniowe. Tak Święta tam wciąż trwają między polowaniami, grami planszowymi i mszami w małej kaplicy należącej do zamku św. Marii Magdaleny.
Prawdziwa (fikcyjna) rodzina „Spencerów”.
Zamek, w którym pracuje ponad 200 osób Jest otwarty dla publiczności w gorących miesiącach. I unikanie czasu, kiedy przyjdą członkowie rodziny królewskiej. Chociaż ogrody i spacery pozostają otwarte i udekoruj je świątecznymi lampkami w tym czasie.
ZAMEK KRISTEN STEWART
Będąc własnością w użyciu, produkcja Spencera nie mogła nawet rozważać kręcenia tam. Ale znaleźli zamki i rezydencje w Niemczech, które nadawały im wygląd Sandringham.
The Pałac Nordkirchen, znany jako Wersal Westfalii, To była główna lokalizacja filmu. Kręcili zarówno sceny zewnętrzne, przyjazdy gości, jak i niektóre sceny wewnętrzne.
Dalej na północ, w Kronbergu wybrali Schlosshotel Kronberg, zamek zbudowany w 1893 roku właśnie dla cesarzowej Wiktorii, najstarszej z córek angielskiej królowej Wiktorii. Dziś przerobiony na luksusowy hotel. W Spencerze wykorzystali go przede wszystkim do scen we wnętrzach: parady i tańca szczęśliwej Lady Di, a także jej spaceru w słynnej sukni ślubnej.
I wreszcie użyli Zamek Marquardt, w pobliżu Poczdamu, za sceny odtwarzające dom, w którym dorastała Lady Di, gdzie doznaje ostatecznego objawienia.
Ale nie tylko strzelali w Niemczech, produkcja przeszła również przez Anglię, nawet przez miejsca, które uwielbiała Lady Di. Sentymentalna scena spowiedzi, którą dzieli ze swoją „kredensem” (w tej roli Sally Hawkins) wtoczyli to? Plaża Hunstanton, plaża, którą najwyraźniej sama księżniczka chodziła sama podczas wizyt w Sandringham.
Z jego dziećmi, jego jedyne zbawienie.
Kościół św. Marii Magdaleny zostaje odtworzony w Św. Piotra i Pawła w Shropham, Norfolk.
Byli też u bram Kentucky Fried Chicken na Old Kent Road w Southwark w Londynie. Nie wiadomo, czy Lady Di poszła ze swoimi dziećmi do tej konkretnej restauracji typu fast food, ale uciekli i zabrali je w takie miejsca, kiedy tylko mogła. Film jest pełen tych szczegółów wyobrażonej rzeczywistości.