Aleja Pamięci Bilbao, stare reduty magazynów i doków, dziś jest to muzeum ogrodnicze, w którym znajdują się prace rzeźbiarzy na miarę skrzeczenie (Begirari IV), dali (Muza tańca) Markus Lupertz (Judyta), William Tucker (Maja) i inni.
Wśród nich warto wyróżnić bolesna i piękna grupa rzeźbiarska Sirgueira, dzieło nawarryjskiej artystki Dory Salazar w hołdzie kobietom, z których wiele jest wdowami, które w zamian za bardzo niewiele holowali barki utknięte w piasku w ujściu rzeki, ciągnąc ścieżkę holowniczą (lina) i która została zainaugurowana 30 kwietnia 2021 r.
Nad tymi samymi wodami, na wysokości mostu Zubizuri, od września 2021 głowa dziewczynki pojawia się niepokojąco i zależnie od przypływu, pomnażając jedenastokrotnie wymiary 10-letniej dziewczynki, dzieło meksykańskiego Rubéna Orozco.
Spacer pamięci o Bilbao.
Nazywa się Bihar (jutro) i jest częścią kampanii BBK, której celem jest: alert o znaczeniu decyzji w życiu które jutro uniosą się lub zatopią.
W pobliżu mostu Euskalduna, Żuraw Carola wyróżnia się wysokością i kolorem – kolekcja Muzeum Morskiego w Bilbao – która zawiera ciekawą anegdotę. Jego imię odpowiada piękna Carola, przed którą każdego ranka robotnicy przerywali pracę, żeby ją zobaczyć.
Tak bardzo, że biznesmen nie wiedząc, jak uniknąć nieuniknionej przerwy, Zaproponował Carolie wysłanie jej samochodu, który zabierze ją prosto z jej domu pod frontowe drzwi z dala od widoku personelu, na co Carola odpowiedziała z podniesioną głową, że Nikt jej nie ukrywał, a ona nadal rozjaśniała poranki na molo.
SPACER PRZEZ ZAZPIKALEAK
Bilbao to idealny rozmiar na spacery. W czterech krokach można dostać się z Paseo de la Memoria do Casco Viejo – Zazpikaleak – które nawiązuje do Siedmiu Ulic, z których się tworzy w średniowiecznym układzie, ubrany w domy reprezentacyjne i malowniczych popularnych, które zaludniają ulice Pescadería, Carnicería lub Ronda w której liczbie 16 mieszkał Miguel de Unamuno.
Ich spodnie zajmują sklepy spożywcze, sklepy odzieżowe, patrz Calzados Bizkarguenaga, uroczy sklep, w którym sprzedawane są buty robocze we wszystkich rozmiarach, ale również imprezowe espadryle, a nawet skórzane espadryle.
Plac Santiago w Bilbao.
Sąsiedni sklep to hołd dla tradycyjnego rzemiosła. Właściciele Orriaka robią ręcznie szczegóły związane z tradycją Bilbao czy są to repliki olbrzymów i wielkich głów, czy też staranne kawałki wykonane z naturalnego suszenia liści.
Następny przystanek, warsztat skórzany Ramóna Ezkerry, to powrót do czasów, kiedy odzież była naprawiana lub przebudowywana, z generacji do generacji. Tak jest w przypadku projektanta, w którego atelier znajdują się nie tylko skórki robione ręcznie i oparte, jego własnymi słowami, w dobrej pracy, jakości i obsłudze 24/7, ale możesz też wziąć tych, których styl wyszedł z mody i podnieść go przerobiony na najnowszy model.
Kontynuując spacer, między tarasami pełnymi ludzi, niektórzy kończą śniadanie, inni zaczynają aperitif tradycyjnego pintxos, docierasz do Skfk, gdzie zdumienie rośnie, gdy wchodzisz do miejsce tak awangardowe, jak i gościnne.
Na pierwszy rzut oka w projektach, których tkaniny i wykonanie są drukowane, widać dobry gust i wspaniałą osobowość zaangażowanie w zrównoważony rozwój i środowisko, jak powiedział jej właściciel Mikel Feijoo, wskazując, że 90% odzieży jest wykonana z trwałych tkanin i formuł.
BILBAO PRZEPEŁNIA RADOŚĆ
A mówiąc o pintxos, niewybaczalne opuszczenie Casco Viejo bez zwiedzania Mercado de la Ribera, podziwiaj kolosalny budynek, a następnie skosztuj niektórych z jego wyszukanych pintxos, zanim pójdziesz zjeść jak królowie w gwiazdce Michelin Nerua.
Po przyjrzeniu się strażnikom Guggenheima, Pająk Bourgeois i gigantyczny szczeniak Jeffa Koonsa, który zmienia swoje jesienne ubrania, wchodzisz do gastronomicznego raju muzeum. Tam szef kuchni Josean Alija przygotował jeden przysmak po drugim, czy to Txitxarro w marynacie z oliwek, czy niesamowity grzybek w eklerze z żółtkiem, cebulą i kawą, kokotxa morszczuka w omlecie z białymi szparagami lub ciasto czekoladowe i lody z kozieradki.
Wszystko to w połączeniu z Itsasmendi 7 Magnum 2020 D.O. Bizkaiko Txakolina, prywatna kolekcja Ysios Magnum 2016 i D.O. ok. Rioja i ukończyć Mestres Coquet Gran Reserva Brut Natura 2015. D.O. Kopanie.
Nerua, duże okno, z którego można podziwiać Nervión.
Po drodze są dwa inne przystanki, które są bardziej niż zalecane. Biżuteria z Bilbao honoruje ten słonecznik (eguzkilore), który zawsze wisiał przy wejściu do domów baskijskich jako symbol ochrony. Jubilerzy Zuloaga, właściciele marki stworzonej w 2007 roku, odzyskali tę legendę w swoich klejnotach i zasłużyli uznanie od Krajowego Stowarzyszenia Jubilerów.
Galeria Michel Mejuto, założona w 1984 roku przez handlarza dziełami sztuki i historyka o tej samej nazwie, jest hołd złożony artystom baskijskim z lat 1850-1936 w kategorii Regollos, Arteta, Ibarrola czy Zuloaga, nie zapominając o postaciach z lat 50. i 60.; Jorge Oteiza i Rafael Ruiz, nor awangardowi artyści, tacy jak Nikolas de Lekuona.
Michel Mejuto w zabawny sposób opowiada historię Galerii. Rozmawiać o kategoria jego artystów z dziełami eksponowanymi w Muzeach Sztuk Pięknych kilku miast, Królowa Sofia i Prado (Madryt), i podkreśla wybitne dzieło, La Chimenea Roja Ricardo Arrue, 1935.
Bilbao jest pełne ludzi, którzy chcą nadrobić stracony czas i więcej, gdy legendarne Białe Noce 2021 zostały przeniesione z powodu pandemii od czerwca do października i miasto wypełnione jest widowiskami, rozświetla się stylowo, szczególnie kontrowersyjny most Calatrava (Zubizuri) i muzyka rozbrzmiewa w każdym zakątku.
Idealne miejsce do świętowania tej nocy Basuki jest wyjątkowe, osłonięte dekoracją, która łączy kolumny i ściany oryginalnego budynku z nowoczesnymi materiałami. Mówiąc o gastronomii, wybitny trafia do auizás kremowy ryż z ośmiornicą, pieczonym okoniem morskim z małżami i czerwonym chili lub grillowanym antrykotem z Pedro Ximenezem.
Pora snu w uprzywilejowanym otoczeniu hotelu Hesperia Bilbao nad brzegiem ujścia rzeki, naprzeciwko Guggenheima, w pierwszej klasie słuchając przez okno nut Vivaldi które świętują Białe Noce w Bilbao.
Kunsthal, Bilbao.
DESIGN I ZRÓWNOWAŻONY ROZWÓJ
Tak zwana Isla Zorrotzaurre, niegdyś obszar hangarów, jest najnowszy projekt rewitalizacji miejskiej w Bilbao starając się stworzyć nową dzielnicę łatwo dostępną i dobrze skomunikowaną z resztą miasta.
I nie tylko domy, budynki przemysłowe doskonale nadają się do przekształcania ich w centra kultury, nauki... Wspaniała jest metamorfoza odlewni roku 58 która została zainaugurowana w 2018 roku jako Szkoła Projektowania, Kunsthal jest otwarta i przejrzysta, aby ułatwić synergię między nauczycielami i uczniami, którzy będą mogli brać udział w krótkich kursach, zdobywać stopnie naukowe lub specjalizować się w zakresie studiów magisterskich w zakresie projektowania. projektowanie graficzne, wnętrza, moda i produkt.
Miejsce, które emanuje pozytywna energia i relaks, tak bardzo, że kapcie czekają w swoich boksach na większy komfort, a pokoje sprawiają, że czujesz się jak w domu, w którym Kreatywność jest serwowana jako pierwsza, druga i deser.
Aby skorzystać z dobrej energii Kunsthala, nie ma nic lepszego niż zanurzenie się w tej stworzonej dla wszystkich przestrzeni, pełnej sztuka, kino, koncerty, sport, uroda, awangarda i inne urzekające epitety to Azkuna Zentroa, dawny magazyn wina Alhóndiga Bilbao, w stylu modernistycznym, przerobiony w środku przez Francuski projektant Philippe Starck w centrum Społeczeństwa i Kultury Współczesnej otwartym na dialog międzynarodowy.
Uważny na Program Projektu 2019-2023 as łącznik społeczeństwa z kulturą współczesną, skłania obywatela do uczynienia z Centrum swojego miejsca partycypacyjnego wypoczynku. Starck zamienił 43 filary podtrzymujące trzy budynki w kolumny, które: Symbolizują różne kultury, religie… i zgodnie z ideą scenografa Lorenza Baraldiego zaadaptował przestrzeń do: wspaniała oprawa kinematograficzna.
Ale Bilbao nie tylko postępuje skokowo w kierunku znaczącej przyszłości, otoczenie miasta jest również włączone w zrównoważony nurt. Nad górą Güeñes, w Las Encartaciones, znajduje się Baskijskie Centrum Designu. Zaprojektowany przez pracownię architektoniczną Ingelan, jego celem jest biodesign, ze strategicznym naciskiem na zrównoważone materiały.
Olga Iradier, dyrektor projektu, opowiada, jak międzynarodowe kursy w ośrodku dają możliwość prowadzenia badań eksperymentalnych rozwijających się nowe podejście do tworzenia, produkcji i dystrybucji elementów tekstylnych oraz uczenie się mody do pracy z żywymi organizmami w Laboratorium Sztuki, Laboratorium Cyfrowym, Laboratorium Tekstylnym i Laboratorium Bio.
w bibliotece materiałów możesz dotknąć plastiku, który nie jest plastikowy, ale ma ten sam dotyk, szmatki z papieru; innowacyjne materiały do tworzenia tekstyliów i mebli. Prawdopodobnie to pionierskie centrum rozwiązań w niedalekiej przyszłości są zintegrowane ze społeczeństwem.
Za przyszłość Baskijskiego Centrum Designu wznosi się txakolí Viña Sulibarria, którego winnice na kratach kaprysowi mgieł, które przybywają z Morza Kantabryjskiego, i zasolenie łagodzone przez prekordy wewnętrznego klimatu, z którego kiełki winogron wykwintne buliony.
Środowisko, w którym znajduje się winiarnia, nad rzeką Barbadún, nie mogło być bardziej czarujące: jest nawet młyn wodny z młynarzem, który miele zboże sąsiadów i z dumą pokazuje, jak to działa.
A w nagrodę za tak wspaniały dzień pyszny posiłek w klasztorze San Roque de Balmaseda, gdzie po kilka domowych krokietów z aúpy, warkocz sukalki z ogona i bulion ryżowy z krabami i skorupiakami następują po sobie.
Na deser wizyta w sklepie z czekoladą Kaitxo lub efekt najlepsze aromaty, smaki i konsystencje w czekoladzie i kawie, z ziarnami przywiezionymi z Etiopii, Konga, Peru, Madagaskaru, Filipin, z uwodzicielskimi akcentami przypraw, a nawet papryczek chili.
Chodzi o marzenie braci Jon Mikel i Raquel Gonzalez który, przyzwyczajony do długich rodzinnych posiłków, w których dominowała kawa i czekolada, Pewnego dobrego dnia w 2017 roku postanowili stworzyć własną markę która w każdym ziarnku daje dobre dzieło.
Czas wziąć zimne piwo w towarzystwie tapas w destylarni Basquery, dobierając piwo tostowe, blond, czarne, o różnych smakach, w towarzystwie hamburgery do smaku zawinięte w pieczywo wypiekane właśnie tam, wśród wielu innych dobrych opcji.
Most wiszący w Bilbao.
MOST ZAWIESZENIA, CZYTAJ…
Koniec wycieczki nie mógł być inny niż wyjazd na żaglówce do morza, wdychając saletrę, czując powiew wiatru, a następnie wchodząc na Most Wiszący, kontemplując wspaniały widok panoramiczny i krzyż do Portugalete, która świętuje.
Tłum ludzi, stoisk, gier i grupy grające txistu, dultzaina lub txanbela, być może świętować możliwość bycia tam w końcu razem. Punktem kulminacyjnym morskiego dnia jest lunch w butikowym hotelu Puente Hanging, którego ściany opowiadają o przygodzie jego prawdziwego właściciela, Manuel Calvo y Aguirre, który dorobił się fortuny w Hawanie na trzcinie cukrowej, Kupił dom i zostawił go na piśmie, że po śmierci ma służyć jako hotel, a z zysku rozdawać garnki i chleby wśród potrzebujących.
Tam wylądował kwiat i śmietanka społeczeństwa, nawet sam Alfons XIII urządzał w małym hotelu niektóre ze swoich przyjęć. Dziś przekształcony w butikowy hotel, nadal zachowuje swój kolonialny urok i z tarasu, degustując przysmaki swojej kuchni, widać przychodzenie i odchodzenie, radość Portugalete.