Rías Baixas jako sposób na życie
Zaczyna się na północy na końcu świata, a kończy na południu granicą. Od Fisterra do ujścia Miño . Jest to wyjątkowy kawałek wybrzeża na świecie, ponieważ składa się z dolin. Corcubión, Muros, Noia, Arousa, Pontevedra, Aldán i Vigo.
Mówią, że to było niemiecki geograf pierwszy w nazwijmy je ujściami rzek. Są to doliny rzeczne, które zostały zalane. Dlatego wszystko, co się tutaj dzieje, zaczyna pochodzić z morza. Przybyli piraci i wikingowie . Jako pierwsi dowiedzieliśmy się, że ziemi jest więcej, niż wiedzieliśmy. Skończyło się na ucieczce do tej ziemi, którą dopiero zaczynamy poznawać. Żegnaj rzeki, żegnaj fontanny, żegnaj małe strumyki.
Plaża Rodos
Wtedy Angielka nazwała tę ziemię „kraina marzeń i wraków”. Niebieskiego tak absolutnego, że wydaje się opinią, zielonego tak głębokiego, że można go zobaczyć mapa pełna zbiegów okoliczności . Tu prawie stracono królestwo. The Bitwa pod Rande to było tak niesamowite, że Julio Verne używał go w swoim 20 000 lig pod powierzchnią morza. Julio Cortazar kąpała się w Nigran jakby był Posejdonem.
Pozostaje nam ostatni promień światła z kontynentalnego zachodu słońca w Góra Pindus. U jego boku Ezaro, jako przyjaciel, jest rzeka, która wpada do wodospadu. Każdy statek zginął tu przynajmniej raz.
Cesarz rzymski Juliusz Cezar przebywał w Plaża Rodos podczas oblegania swoich wrogów. odpoczywał na plaży? , widząc nieskończoność w ziarnku piasku. Ponieważ, jak powiedział, wrogowie, z którymi walczył, Herminio były bardzo trudne.
Ser i sercówki w Barbanza. Spichlerze i kolorowe domy stykające się z wodą w Combarro. ostrygi w arkadyjska i jeżowce. szybowce Kambados Nad okolicą latają helikoptery Gwardii Cywilnej, wiesz o czym mówię. Tutaj hodowane są małże z liną, która nie może dotknąć ziemi, ponieważ w przeciwnym razie gwiazdy wzniosą się.
Combarro
W porcie, w zimowym słońcu, suchymi i twardymi rękami, redeiras Wiążą, zawiązują i siatką morskie tkaniny. Kiedyś spotkałem główny wzór który wymiotował za każdym razem, gdy wychodził z portu. „Kiedy to się stanie”, powiedział mi, „jedz”.
W Pontevedra ulice są wolne od samochodów, żeby kamienie były wolne, żeby ludzie mogli chodzić. Piasek na plażach jest w porządku ze względu na tysiące lat pozostawionych. To nie jest miejsce na budowanie zamków w powietrzu. Tutaj przychodzisz cierpieć i cieszyć się. „Gdzie sosny skarżą się i słychać alalas, gdzie deszcz jest sztuką, a Bóg kładzie się na spoczynek” , co powiedzieliby mieszkańcy Vigo? Całkowicie złowrogi.
Powrót dwa dziewiąte. Sprzedawca rowerów, który przeszedł przez raia. Na wyspie San Simón chcieliśmy być wolni. Pieśni galicyjskie Jest wydrukowany w Vigo. Tutaj nie podaje się piwa, ale tureckie. Albo szarmancki. Ziemia, skała, sól wchodzą, przenikają i uciekają jak ośmiornice. Łupek i granit, toxo i pokrzywy. Białe wino, kawa pota, churrasco wołowe, rosół z rzepy i ziela rzepy , małże, poutsy i chleb. I morze, dużo morza.
Kiedy byłem mały Każdego lata jeździliśmy do Portugalii. Moi rodzice tworzyli wybrzeże, żebym mogła zobaczyć inne morze. Myślałem, że to samo, ale w Rías Baixas wszystko jest inne na północy do wszystkiego, co kiedykolwiek widziałeś. W Rías Baixas nic nie jest takie samo.