St. Barth ma wspaniałe plaże z białym piaskiem i turkusowe wody.
San Bartolomé (lepiej znana jako St. Barth Island) została odkryta przez Krzysztofa Kolumba podczas swojej drugiej podróży do Ameryki w 1493 roku, który nadał jej imię swojego młodszego brata . Jego geografia miała tylko 21 kilometrów kwadratowych jałowej ziemi i bezproduktywne pustkowia na wschodnich Antylach, gdzie potomkowie wczesnych osadników bretońskich i normańskich utrzymywali się z utrzymania. Mała wyspa przechodziła przez różne ręce, aż w 1784 r. została przekazana królowi Szwecji Gustawowi III, a następnie powróciła do Francja w 1878 roku kraj, do którego należy dzisiaj.
Niemal „anonimowa” geografia, do której dostęp był prawie niemożliwy , oraz niekorzystne warunki pogodowe dla rolnictwa, były nieustannym koszmarem dyżurnego administratora francuskiego, który prawdopodobnie pomimo strategicznego zainteresowania malutkiej wyspy uważał, że tak duży wysiłek nie jest tego wart. A tam, gdzie wszystko wydawało się problemem, amerykański wizjoner widział to wyraźnie: że trudno jest dostać się na wyspę? Cóż, w ten sposób nie przybyłaby masowa turystyka, a miejsce byłoby znacznie lepiej zachowane; że średnia temperatura przez cały rok wynosiła od 27 do 30 stopni usypiania? Co więcej, idealne miejsce na spokojne wygrzewanie się na słońcu o każdej porze roku.
W ten sposób grupa bogatych Amerykanów, z najmłodszym z potomków potentata Rockefellera na czele, w 1956 roku odkryła swój prywatny raj, a ta mała wyspa zagubiona na Karaibach znalazła sprawiedliwą receptę na dobrobyt. Dzień po dniu St. Barth to idealna pocztówka przedstawiająca białe piaszczyste plaże otoczone turkusowymi wodami, schludną kolonialną architekturę i naturalne sanktuarium, w którym obfitują legwany i żółwie.
Rajska wyspa St. Barth
Jednak wyspa oferuje nie tylko puszyste i drogie hamaki, aby wchłonąć trochę „witaminy E” w środku ostrej amerykańskiej lub europejskiej zimy, San Bartolomé było w stanie odkryć się na nowo, dodając francuski akcent kultury i wyrafinowania do uprzywilejowanego środowiska naturalnego.
Od kilku lat na wyspie odbywają się różne festiwale i zawody sportowe, takie jak słynny ** Festiwal Muzyczny **, który odbywa się w połowie stycznia i oferuje dwa tygodnie najlepszej muzyki jazzowej i tanecznej, ** St. Barth Bucket Regatta**, zawody żeglarskie, które pod koniec marca gromadzą jedne z najbardziej luksusowych łodzi na świecie, a także trzecia edycja prestiżowych regat **Les Voiles de Saint Barth**, między 2 a 7 kwietnia. Przez cały rok odbywają się imprezy i festiwale, które zamieniają wyspę w tętniące życiem centrum kulturalne i artystyczne. Dodatkowo pomiędzy plażowaniem, nurkowaniem i koncertami warto poświęcić trochę czasu na odwiedzenie tych dwóch miejscowości:
Gustawia
Stolica wyspy, o charakterystycznym kształcie podkowy, swoją nazwę zawdzięcza królowi Szwecji Gustawowi II. Zachowało się w nim kilka budynków z czasów kolonizacji szwedzkiej, m.in. ratusz. Gustavia to wolny port, idealne miejsce na zakupy : najlepsze miejsce na Karaibach, aby zatracić się wśród torebek, perfum i modnych butików najlepszych francuskich firm.
Corossol
Ta wioska rybacka, 2 kilometry na północny zachód od stolicy, zachowuje swoje tradycje w nienaruszonym stanie. O świcie widać na horyzoncie pomarańczowe i niebieskie łódki łowiące ryby, a kobiety w miasteczku trudzą się wykwintnymi rękodziełami.
W St. Barth żadna konstrukcja nie może być wyższa niż palmy, nie zobaczysz na ziemi kawałka papieru, a jeśli turysta przyjdzie chcąc walczyć, zostanie natychmiast „wezwany do porządku” przez jednego z jego sumiennych obywateli . San Bartolomé to raj w cenie złota, a niewiele ponad 8000 mieszkańców pilnuje go z energią i wytrwałością, aby tak pozostało. Wyłączność jest z definicji tym.
Plaże St. Barth tłumy nie istnieją