Kadr z filmu „Spotkanie” Amai i Alizzz
Ulicami miasta w Alicante nadal przejeżdżają samochody z muzyką. Czy wilki stepowe który kiedyś należał do ruchu. O świcie, gdy churrero sprzedało „churros” na parkingu, w bagażniku Ford Fiesta ktoś zawsze podróżował i muzyka maszyny na nowo zdefiniowała epokę, która sama implodowała. Cantaditas do świtu, klubowicze którzy nie wiedzieli, że byli, a dziś są znani jako „klapki” w uwłaczający sposób lub dyskoteki zerodowane między sadami, które kiedyś znały lepsze dni.
mówić o sławnych Trasa Bakalao (lub Ruta Destroy) oznacza robienie tego w stylu życia, który graniczy z tabu: obwód klubów nocnych rozsianych po całej Wspólnocie Walenckiej, zwłaszcza wokół drogi do sprzedawca , gdzie muzyka maszynowa Była to religia legionu wyznawców, którzy w końcu wymknęli się spod kontroli. Jednak aby zrozumieć to zjawisko (i twierdzić) trzeba podróżować dawno temu, do jakichś wspaniałych lata 80-te w którym Walencja była awangardą, a nie czyśćcem.
Josie Warden z Vicious Pink and Soft Cell
Pewnego razu w Walencji
W 1981 roku Walencja zaczęła budzić się jako stolica clubbing z Hiszpanii. Potrzeba ucieczki muzyka disco , dodane do wpływu Scena w Madrycie , wykazywał nienasyconą ciekawość nowych rytmów i form życia nocnego w śródziemnomorskiej stolicy. The koszary klub nocny był pionierem i domem Juan Santamaria i Carlos Simon , zadzwoń do DJ „biała muzyka” definiowane przez grupy takie jak Depeche Mode, The Cure, The Clash czy The Fall, referencje nowych romantyków w Wielkiej Brytanii. Egzotyczne i nieznane rytmy dla szerokiej publiczności, które przybyły z miast Walencji, by być kimś pomiędzy neonem a rozrywką.
„Wielu z tych, którzy przybyli, było najnowocześniejszymi ze swoich miast”, mówi Condé Nast Traveler . Joanna M. Oleaque , dziennikarz i autor książki W ekstazie (Berlin Books) , którego druga edycja ruszy na początku września. „W rzeczywistości ludziom w stolicy zajęło więcej czasu, aby się o tym dowiedzieć. Jego urok polegał również na tym, że pod wieloma względami było czymś dalekim od metropolii, bardziej związanym z powiatami”.
Wyżej czynnik płci która zainspirowała nocną scenę w innych zakątkach Hiszpanii, w Walencji przyszłość wślizgnęła się i dominowała muzyka, sztuka i nowość : podświetlone występy , najazdy drag queens jak La Faraona lub grupy takie jak miękka komórka grając w mieście lombai w 1983 i proste umysły w Walencji w ten sam weekend 1986 roku, kiedy osiągnęli numer jeden w Wielkiej Brytanii. Europa chciała być tego częścią hedonistyczna oaza a Walencja była oknem na świat awangardy.
Okładka książki „W ekstazie”
„Walencja zmieniła czas wolny: do czasu jego powstania dyskoteki były tylko po to, by bić, flirtować, błaznować itp. Dzięki nim ustalono, że niektórzy mogą być prawdziwe miejsca ucieczki i psychicznej przemiany w weekendy”, kontynuuje Oleaque. „Przez lata o szlaku Bakalao mówiono negatywnie, ignorując to, że w latach 80. była to chyba najważniejsza i najważniejsza rzecz, jaka wydarzyła się w części Europy. Walencja była pierwsza. To kwestia czasu i Wpływ społeczny.”
I przyjechał dom kwasu
W połowie lat 80. przekaz pantoflowy i wsparcie z programów takich jak TVE toccata zarówno TV3 Pop Stock obrócił obwód klubu nocnego Walenckie kobiety w Świętym Graalu hiszpańskiej nocy. Przestrzenie, w których uczestniczą młodzi ludzie z pozostałej części Walencji, Madrytu, Barcelony czy Murcji. To był on Ziemia hodowlana za zarazkiem, który mógł obalić domek z kart od środka, a tym zarazkiem był kwaśny domek.
Do 1987 roku muzyka gitarowa spotkała się z większą liczbą fanów muzyki elektronicznej, niż kiedykolwiek sobie wyobrażano. DJ-e złotego wieku Klub w Walencji próbowali budować mosty z tym nowym nurtem poprzez hip hop lub pop, ale potwór był już zbyt duży. Nowa forma wypoczynku pielęgnowana przez niekończące się godziny , podróżnicy, którzy byli teraz turystami w poszukiwaniu sfory taniec-paella-sangria i jeden styl, EBM lub muzyka maszynowa , urodzony z acid house w klubach takich jak Fabryka czekolady lub straszydeł , gdzie grali Invincible Spirit, Fini Tribe czy Renegade Soundwave. Na początku lat 90. pojawiły się wschodzące postaci, takie jak Chimo Bayo , „mesjasze” tego nowego ruchu, potwierdzili przejście zbyt odległe od początku.
Chimo Bayo
„Pojawienie się acid house pod koniec lat 80. zmieniło ścieżkę dźwiękową awangardowych lokali; piosenki zniknęły, że tak powiem, i zostały zastąpione przez a inna elektronika , bardziej hipnotyczny, bardziej związany z rodzajem transu” – kontynuuje Joan. „Napłynęły partie nowych osób jako klientów, którzy nie mieli lub nie chcieli wyrafinowanej muzyki, ale czysta impreza . Ponadto na początku lat 90. do klubów zaczęła wkradać się bardzo komercyjna muzyka, związana z taniec euro , i nawet taniec mało skomplikowana rzecz, którą wielu lokalnych DJ-ów zaczęło robić”.
Spełnił się paradygmat zmiany pokoleniowej, na co zwraca uwagę Joanna: w latach 80. trasa była kultem ekstremalne eksperymenty i do absolutnego włączenia, w którym Valencia wyprodukowała nowe modele. Jednak w latach 90. ludzie chcieli szaleństwo i impreza Za wszelką cenę; muzyka znikła w tle, aż stała się werbeną.
Zbrodnia Dziewczyny z Alcassera w 1992 roku stał się punktem zwrotnym dla linczu medialnego. W 1995 r. scena dorsza była odkupiona subkultura do kilku sanktuariów, w których „cantaditas” były schronieniem dla ocalałych, z Planeta Walencja aż do Centralna Skała , w Alicante.
A tam, na horyzoncie, Ibiza zrobił lepiej. Wyspa Baleary została zainspirowana do stworzenia najlepszych lat 80. w Walencji “Sen z Ibizy” , miejsce, w którym można znaleźć niemożliwe i w których nocnych klubach muzyka dzieliła światło reflektorów z fantazją: będąc wyspą, do której podróżowali Naomi Campbell lub Kate Moss na zmianę koktajlu w Pacha z koszem trawy esparto na plaży. Ibiza wiedziała, jak stworzyć marzenie, którego nie potrafiła Walencja.
W przedpandemicznym świecie wciąż istniały kluby, w których przetrwał duch ostatnich lat Szlaku Bakalao: parkingi pełna o 7 rano, no cóż strojenie i dres jak mundur. Dziki świat zrodzony z eklektycznego świata, z lepszymi intencjami. świata, który był raj przed uprzedzeniami.
Wiśnie, symbol lata i imprezy.