Dolina rzeki Draa lub zieleń, która wyrasta przed Saharą
Legenda berberyjska mówi, że setki lat temu, podczas letnia noc, a karawana beduińska przemierzał góry Wazarzate , kierując się na rynki Marrakeszu. W konwoju, między wozami i dromadery, było… księżniczka z odległego Timbuktu , którego hebanowa skóra i głęboki uśmiech wzbudzały troskę wśród karawanowiczów. Plemiona Atlasa bezwzględni bandyci zaatakowali karawanę w głębi nocy, zabierając ze sobą hebanową księżniczkę, ukrywając go głęboko w jaskini . Następnego dnia kobieta zniknęła, a na jej miejscu, z korzeni góry, wytrysnęła rzeka o niepodważalnej sile, która torowała sobie drogę przez pustynię w poszukiwaniu odległego miasta Timbuktu.
rzeka Draa , hebanowa kobieta, o której mówi legenda, nigdy nie dotarła do celu. Jej wody kończą się na Oceanie Atlantyckim, kończąc podróż o długości ponad tysiąca kilometrów i stając się najdłuższą rzeką Maroka.
Dolina Draa czyli zieleń pustyni w Maroku
Drzwi na pustynię otwierają się, gdy wody rzeki Draa ukryj się pod pustynnymi piaskami , umierając w morzu wydm, których horyzont jest najtrafniejszym określeniem słowa „nieosiągalny”. przed zniknięciem na południe od Zagory, Draa Wykopuje głęboką dolinę, na której brzegach koncentruje się wszelkiego rodzaju życie. Jak malownicza miniatura Nilu , setki kanałów zaczynają się od rzeki w poszukiwaniu jej wody, nawadniając palmy, morele, granaty i zboża. Szmaragdową zieleń upraw rosnących wzdłuż rzeki Draa osiągnięto dzięki połączeniu afrykańskiego słońca i marokańskiej wiedzy w tworzeniu nawadnianych pól, na których woda jest złota. Wszyscy, których znam ogrody, rowy i pola Andaluzji wie o czym mówię.
Zagora jest bramą pustyni
Nad polami, przycupniętymi na brzegach rzeki lub na miękkich wzgórza czerwonej ziemi , czuwają nad nami adobe konstrukcje o wielkich rozmiarach. Przypominają rodzaj cytadeli, której domy i wieże są stłoczone wokół muru w kolorze ochry, bardzo blisko siebie i ciasno, z kilkoma oknami i drzwiami zawsze zamkniętymi. Nazywają się kasbah , matczyne słowo naszego „ kasba ”. Nie spodziewaj się jednak, że wzdłuż rzeki Draa znajdziesz wielkie fortece, takie jak te w Maladze czy Almerii: u bram pustyni watażkowie byli biedni i trzeźwi.
Taki krajobraz kontrastów między jałowością a żyzną doliną, uprawą i nieużytkami otacza drogę łączącą Ouazarzate z Zagorą. W połowie drogi jest Ksar Ajt Bin Haddu, “warowny zamek Ben Haddou ”, w którym zatłoczone są cztery adobe kasby. Przed obecną sytuacją ten ksar był główną atrakcją Doliny Draa, ponieważ wśród jej wąskich uliczek klasyka kina m.in. Gladiator Tak Lawrence z Arabii . Mimo tłumów warto go odwiedzić, ponieważ na trasie jest kilka dobrze zachowanych ksarów, ze ścianami z cegły i patiami dla bydła, zawsze otoczonymi szmaragdową zielenią upraw.
Ksar Ait-Ben-Haddou, Ouarzazate, Maroko
Z dala od mas leży Ksar Tissergate , do którego można się dostać tylko poprzez podróż do miasta Zagora, bramy na pustynię. W tym zestaw kasb zamieszkuje kilkanaście rodzin berberyjskich którzy obsługują jedną z kasb jako zakwaterowanie i uczestniczą w zbiorach daktyli, które rozsławiają region.
Berberowie to największa populacja w dolinie , ale gdy jeden jest otoczony przez pustynię, zaczynają być widoczne wędrujące stada dromaderów prowadzone przez wysokich Beduinów owiniętych w błękitne płótna. Słońce zaczyna kąsać i droga krasnoludków , całując piasek i asfalt. Na wysokości Wioska Tamgroute , rzeka Draa kryje się między brązowymi i martwymi górami, przedsmak pustyni, która czeka na nas po drugiej stronie. Port z marsjańskim krajobrazem, w którym nie żyje ani nie oddycha żadna dusza, pozwala nam z wysokości zobaczyć ogrom Sahary; a kiedy dotrzemy do podnóża góry, w prochu pojawia się bardzo biedna wieś M'Hamid gdzie kończy się droga. Ogromny znak oznacza pozostałe kilometry do Timbuktu ; dwa dni autem piaszczystymi ścieżkami, które wchodzą w na terytorium Tuaregów i islamistów : a niebezpieczna trasa zarezerwowana dla najbardziej nieustraszonych.
Tamegroute, Maroko
w pobliżu wydmy Chegaga pozwalają podróżnikowi zasmakować aromatu pustyni bez angażowania się w nieprzyjemne przygody. Pustynia rządzi się swoimi prawami i nie są tymi, których znaliśmy w dolinie. Będąc pod gajami palmowymi w Dolinie Draa, spacerując wśród Suki Tagounitów , ludzie śmieją się, tańczą i śpiewają, na pustyni nikt nie mówi, jakby każda kropla śliny była cenna. Odległy zapach kuskusu i tagine wszechobecne w kuchni południowego Maroka, wzywają nas do bardziej życzliwych krain. Zapachy do migdałów i cynamonu, miodu i jagnięciny, ogniska i płonącego błota: spieczone podniebienia wychodzące z pustyni zawsze znajdowały miejsce do ożywienia w dolinie Draa.
Wydmy Chegaga
Pieśń muezinów rozbrzmiewa w Zagorze głośno, odbijając się echem w pobliskich górach. Rynek wypełniony jest rolnikami, ranczerami, handlarzami i ludźmi różnego rodzaju i fortuny niezrażony przez złoty świt, który olśniewa miasto .** Jeden z najpiękniejszych wschodów słońca na świecie** widać z pobliskiego pagórka, który czuwa nad miastem, zwanego Jebel-Zagora , osiągalny w godzinę z przedmieść Zagory.
Z góry promienie gwiazdy uderzającej w naszą planetę budzą nad pustynią fale światła, myląc fiolet z czerwienią, a indygo nieba z zielenią palm. Stado wielbłądów wyruszyło na pustynię, podążając starożytnymi drogami, jak pierwsi ludzie, w scenie powtarzanej przez tysiąclecia. Oni, podobnie jak hebanowa księżniczka, która chciała uciec wzdłuż Draa, również szukają konturów odległego Timbuktu.