Ariane w tradycyjnej tawernie przy ulicy Ajschylos, w dzielnicy Psiri
„Pomarańcze, drzewa oliwne, papierosy, samochody”. Cztery słowa, cztery wrażenia węchowe, z którymi Ariane Labed opisuje miasto, w którym się urodziła w 1984 roku, gdzie mieszkała do szóstego roku życia, a następnie do trzech lat jako dorosła.
Wśród jego wspomnień są nuty kwiatowe zmieszane z dymem wszechobecnych cygar (uwaga: w Grecji zabronione jest palenie w zamkniętych miejscach publicznych, ale ludzie pomijają regułę torreadorowi).
„The kwitnące drzewa pomarańczowe Kocham je, to niesamowita mieszanka ich słodkiego i delikatnego zapachu z rury wydechowe pojazdów lub mięso souvlaki”. Ze wszystkich krajów świata, Ariane pozostaje ze swoją ukochaną Grecją i jej mieszaninami i sprzecznościami.
„Oczywiście, że widziałem ich wszystkich” – żartuje ze śmiechem. „Mam świetny związek z tym krajem, bardzo głęboki i wyjątkowy. Czasami próbuję pojechać w inne miejsca i w końcu tu kończę. Jest coś, czego nie potrafię zdefiniować... to jak bycie zakochanym, to jest silniejsze ode mnie. A Ateny w jakiś sposób łączą się z tym, jak się czuję”.
Ariane przegląda rynek obok Rynku Centralnego w Monastirakiy
Ariane mieszkała też w Niemczech, wiele lat w Paryżu, a teraz w Londynie, podejrzewamy więc, że na myśl przychodzi mi bycie wizerunkiem perfum Nomade autorstwa Chloé.
„Dorastałam z myślą, że można podróżować i mieszkać w innych miejscach” – opowiada nam siedząc na kanapie w apartamencie prezydenckim NJV Ateny Plaza , weteran rodzinny hotel na historycznym placu Syntagma.
Na pierwszy rzut oka ten imponujący pokój z tarasem z widokiem na Akropol a estetyka hotelu biznesowego z lat dziewięćdziesiątych nie pasuje do nas jako sceneria do pogawędki z nią. Ariane przez wszystkie pory promieniuje paryską bohemą i intelektualnością.
Ale po tym, jak zobaczyła, jak porusza się wśród mebli tego pięciogwiazdkowego hotelu, bez przerwy vaping – „Przestałam palić 20 dni temu” – ubrana w czarną sukienkę w stylu worka i męskie buty, rozpoznajemy jego nieco ekstrawagancki magnetyzm.
Dzielnica Pangrati, jedna z nowych modnych dzielnic Aten
Ten sam, który pokazuje w **filmach takich jak Alpy (2011)** – bardzo wskazane jest, aby googlować jego scenę taneczną, jeśli nie byłeś w stanie jej zobaczyć – **lub słynnego homara dystopii (2015)* *, z udziałem Colina Farrella.
W obu reżyserował ją jej mąż, Yorgos Lanthimos, jest teraz na ustach wszystkich dla swojego uznanego La faworyta. Ariane i Yorgos spotkali się na planie Attenberga, filmu Athiny Tsangari, która była również producentem Canino, kolejnego krytycznego sukcesu Lanthimosa.
W Attenberg obaj działali i od tego czasu obaj byli częścią tego, co niektórzy nazywają Greek Weird Wave, partia greckiego kina z surrealistycznym wydźwiękiem, czarnym humorem i krytyką społeczną, początkowo z niskim budżetem z powodu kryzysu, a Lanthimos jest jego największym przedstawicielem.
„Wróciłem do Aten po ukończeniu studiów we Francji i występowałem z moim zespołem w Teatrze Narodowym”, Ariane opowiada nam o Vasistas, eksperymentalnej firmie, która uwielbia dramaturgie, których nie definiuje konwencjonalna narracja.
Ariane w Narodowym Ogrodzie Aten, ubrana w totalny look Chloé
„Przyjechałem właśnie wtedy, gdy zaczął się tutaj kryzys i wzrost skrajnej prawicy, kiedy wszyscy Grecy chcieli opuścić Grecję. Nie było miejsca dla aktorki, ale to właśnie chciałam robić i to zrobiłam. Coś gwałtownego, ale jednocześnie bardzo energetycznego unosiło się w atmosferze, wszyscy byli na ulicy. Artyści byli bardzo aktywni, to było ekscytujące. Po studiach we Francji było to jak skok do życia, do nieco mrocznego. Wierzę w to sprawiło, że bardzo się rozwinąłem i pomogło mi potwierdzić to, czego chciałem, pośród chaosu. Kryzys był w tym sensie czymś pozytywnym dla mnie, ale był to długi i trudny proces. Wielu przyjaciół miało bardzo zły czas i nawet dzisiaj nadal”.
Okoliczność, że zapewnia nas, nie zmieniła się głęboko zakorzeniona kultura przyjmowania cudzoziemca, która pochodzi ze starożytnej Grecji, kiedy sądzili, że każdy może być w pewnym momencie obcokrajowcem i że za człowiekiem mogą stać bogowie. „Ta koncepcja hojności pozostaje, ale wiele osób ma zrozumiałe poczucie niesprawiedliwości”.
Ale już Yorgos i Ariane mieszkają w Londynie i, co ciekawe, on, który całe życie mieszkał w Grecji, zapewnia, że Ariane bardziej tęskni za Atenami. Ale para jest bardzo zajęta rozpowszechnianiem swojej szczególnej koncepcji sztuk wizualnych na całym świecie (i nieprzekupnego stylu na czerwonych dywanach połowy planety).
„Nie mam żadnego szczególnego związku z żadnym krajem, Lubię być obcokrajowcem – zapewnia nas Ariane. „Czuję się bardziej komfortowo będąc „na zewnątrz”. W pewnym sensie czuję się bardziej jak w domu, gdy nie ma mnie w domu”.
Taras tradycyjnej tawerny w Monastriraki
Oczywiście to chaotyczne i nieco dekadenckie miasto Starej Europy, gdzie taksówkarze co jakiś czas próbują cię potrącić – uważaj, jeśli widzisz, że nie włączają licznika – wielu kierowców jeździ bez regulaminowego kasku i najwspanialsze ruiny i najbardziej fascynujące cerkwie mieszają się z najmniej uroczymi sklepami na świecie, Pasuje do Ariane jak ulał (bez wady, wręcz przeciwnie, jej paryskiego uroku).
Zarzucanie mieszaniu kultur i narodowości Ariane jako uzasadnienia jej atrakcyjności byłoby popadnięciem w banał, ale równoległość jego fascynującej osobowości z osobowością greckiej stolicy jest nieunikniona. Ją, aktorka odmawia wyboru dzielnicy.
„Dobrą rzeczą w Atenach jest to, że w pewnym sensie są małe, można dojść do wielu miejsc. Na przykład, aby egzarcheia , obszar anarchistyczny, studencki i zaangażowany politycznie. to jest kolonaki , obszar burżuazyjny, bardziej szykowny, czyli inny świat. W tych rejonach jest wiele miejsc, które kocham, ale Nawet w najbardziej turystycznych enklawach można znaleźć bardzo ciche pobliskie uliczki, gdzie można napić się kawy bez ludzi wokół ciebie. Dlatego tak trudno mi zdecydować, która jest moją ulubioną dzielnicą, tym, co mnie podbija, jest właśnie połączenie różnych klimatów. To właśnie czyni Ateny wyjątkowymi”.
I właśnie to czujemy, kiedy smakujemy kilka typowych tapas w Dexameni, z dala od turystycznego zgiełku i w otoczeniu zieleni, przed spacerkiem Alternatywne sklepy Psiri zarówno modne kawiarnie Pangrati, wschodząca dzielnica studencka, w której dominują pąki designu, duch vintage i dobra muzyka, zwłaszcza o zachodzie słońca.
Ariane idzie ulicą Ailou?
Chodziliśmy z nią o zachodzie słońca Wzgórze Mouseion, na którym znajduje się Pomnik Philopappu. Z tego miejsca na południowy zachód od Akropolu można podziwiać jeden z najlepszych widoków na słynne pozostałości archeologiczne (dosłownie) górnej części miasta.
„Często tu przychodziłem, kiedy mieszkałem tu kilka lat temu, przyprowadzając na spacer psa przyjaciela. Nie jest zbyt turystyczny i uwielbiam to”. Może ma psa? „Nie, ale wspaniale jest mieć przyjaciół z psami i dziećmi. Lubię mieć wokół siebie psy i dzieci”. Dodaje między śmiechem: „Co za porównanie...!”.
Myśląc o kierunkach ucieczki, recytuje: Tinos, Amorgos, Folegandros... „Te greckie wyspy mają różne oblicza: bardziej dzikie, a drugie z małymi wioskami. Tam też znajdziesz piękne kościoły w szczerym polu. Doprowadzają mnie do szału jego krajobrazy, ta niesamowita architektura wewnątrz skał i kocham twoją energię. Uwielbiam to to uczucie bycia otoczonym przez morze. Że gdziekolwiek spojrzysz, możesz to zobaczyć, być tak z nim związanym”.
Podróżowanie łodzią to jedna z jego pasji i, częściowo z tego powodu, ekscytuje ją wspomnienie swojej głównej roli w filmie Fidelio (2014), który opowiada historię Alice, kobiety, która pracuje jako mechanik na frachtowcu.
"Ja uwielbiam ją! Bardzo! Kiedy reżyserka Lucie Borleteau opowiedziała mi o projekcie, byłam bardzo podekscytowana. Kobieta, która pracuje na statku, podróżuje… To nie jest zwykłe środowisko dla kobiet i kontrast tej gigantycznej, prawie żywej maszyny z jednym z najczystszych krajobrazów, jakim jest morze, jest fascynujący”.
Kot na stole w restauracji Pangrati
W swojej filmografii Ariane wykazała się wielką odwagą jako performerka, chociaż zapytana o najtrudniejszą rzecz, której doświadczyła jako aktorka, pełne akty lub tytuły, takie jak ponury i niepokojący Malgré la nuit (2015), o branży porno, lub La escala (2016), o okresie dekompresji niektórych żołnierzy powracających z Afganistanu.
Jak wyjaśnia, najbardziej wymagającym filmem, jaki zrealizował, jest Assassin's Creed, adaptacja gry wideo, w której zagrała z Michaelem Fassbenderem w 2016 roku, na wysiłek fizyczny.
„W każdym razie zapominasz, że coś było trudne, kiedy to skończyłeś i Zwykle trzymam się pozytywnej strony rzeczy – dodaje. Szczęście, celujemy.
"Próbuję. To dla mnie trudne, ale staram się. Zwykle wybieram to, co robię, jestem bardzo wymagająca i pracuję z ciekawymi ludźmi i projektami, w które czuję się zaangażowana. Nie lubię pracować z bólem”.
Akropol, sfotografowany przez Ariane używanym aparatem analogowym, który kupiła w Monastirakyi
Dzielimy lunch z Ariane i resztą zespołu w restauracji NJV Athens Plaza, co pozwala nam odkryć o niej dwie ważne rzeczy: uwielbia greckie jedzenie (i dobrze je zna) i jest bardzo zainteresowany tym, co inni mają do powiedzenia. Zwłaszcza jeśli wyrażają miłość do teatru, muzyki czy jakiejkolwiek dyscypliny artystycznej.
Słuchając szczegółowo jej doświadczeń na scenie, zastanawiamy się, czy jest aktorką metody. „Lubię się przygotowywać, a następnie być intuicyjnym i intuicyjnym podczas kręcenia lub gry. Wolę nie intelektualizować sytuacji. Nie podoba mi się pomysł za dużo gadania lub myślenia na planie filmowym. Nie żeby dyrektorzy za dużo gadali. Moim zdaniem, aby wskoczyć w scenę, nigdy nie powinieneś się zastanawiać, oczywiście, aby osiągnąć ten stan, potrzebujesz dużo przygotowań.
Kogo chciałbyś wyreżyserować w swoim następnym filmie? „O mój Boże, czekaj. Mam listę: Alice Rohrwacher, (Wonderland, 2014), Kelly Reichardt, (Niektóre kobiety, 2016), Claire Denis (A Sun Within, 2017). Chciałbym też powtórzyć z pierwszą reżyserką, z którą pracowałem, Athiną Tsangari. I tu kończy się ten dział promocyjny dla kobiet!” – wykrzykuje ironicznym tonem.
Jej zaangażowanie w feminizm nie podlega dyskusji. „Oczywiście czuję się całkowicie zidentyfikowany. Nie tylko w tym sektorze w ogóle”.
Niemniej jednak, jego doświadczenie w Hollywood nie różniło się tak bardzo od tego w Europie. „W filmowaniu dzieje się tak, jak w prawdziwym życiu, każdy jest z innego miejsca, z Australii, Ameryki Północnej, Hiszpanii… jest super, jak mikrokosmos. W zależności od budżetu doświadczenie nieco się zmienia, ale Nie widzę tak wielu różnic, a może nie chcę ich widzieć, bo nie chcę pracować inaczej”.
Greckie tapas na placu Dexameni, w dzielnicy Kolonaki
W tej chwili jej pierwszy film krótkometrażowy jako scenarzysta i reżyser Jest w postprodukcji. „Chodzi o kobiecość, trudności w komunikowaniu się, seksualność i co to znaczy przejąć kontrolę nad własnym życiem. Myślę, że to film feministyczny. Mam nadzieję. To jest to czego chcę".
Bycie wizerunkiem domu takiego jak Chloé jest kamieniem milowym w karierze aktorki, Ale z wielką mocą wiąże się wielka odpowiedzialność. „Gdybym myślał, że jestem wzorem do naśladowania dla innych ludzi, byłbym przerażony. Ale ta kobieta, obraz Nomade, nie jest całkowicie mną. Podszedłem do niej jak do postaci, choć z pewnością jest inspiracją.”
Nie prowadzi żadnego apostolatu w sieciach społecznościowych, ponieważ w ogóle ich nie używa – „Lepiej tego nie pisz, to nie jest coś, co zwykle firmy kochają…”, żartuje – ale z dumą bierze udział w kampanii o kobietach i dla kobiet.
„To była miła niespodzianka, to firma, którą podziwiam iz którą się łączę. Reprezentuję kobietę nie dbającą o granice, otwartą na świat, na ludzi, zdolną do podejmowania ryzyka. A najlepsze jest to, że nie ma człowieka, który musiałby na to pozwolić. Uogólnianie nie jest dobre, ale często piękno w tych reklamach wiąże się z uwodzeniem. Nie o to chodzi".
Nakręcenie spotu było również prezentem: swoją pierwszą podróż do Indii. „Kolory Jodhpur są niesamowite i byłem pod wrażeniem sposobu, w jaki ubierają się na wsi, nawet do pracy na polu noszą cenne tkaniny, makijaż i biżuterię”.
Nie jest już tak „backpackerem”, jak kilka lat temu – „Nie pojechałabym już do celu, nie zaplanowałam trochę” – i zawsze podróżuje z jedną lub dwiema książkami, kostiumem kąpielowym „Nigdy nie wiadomo!”, laptopem, notesem i długopisem.
„Jeśli mam pomysły, to lubię je spisywać”. Spowiedź? “ Dużo czasu spędzam na lotniskach, ale nie lubię ich, wszędzie są takie same. Zbyt globalne. I nie możesz palić. Tego też nie kładź..."
Ariane idzie ulicą Ailou?
GDZIE ZJEŚĆ
Hotel Galaxy, Hilton: Spektakularna międzynarodowa kuchnia z pięknymi widokami i sesjami DJ-skimi. Sushi jest wyjątkowe.
Cookowaja : Sezonowe, domowe i lokalne. Pięciu szefów kuchni gwarantuje ten nowoczesny i przytulny obiekt w pobliżu charakterystycznego hotelu Hilton.
Wezene: W tym samym obszarze, co poprzednie, bistro oferuje swobodne i wykwintne podejście do greckiej tradycji kulinarnej.
Ptasznik (Skoufou, 2) : Ariane uwielbia tę tawernę yakitori od szefa kuchni Vezene, innego z jej ulubionych.
Oinopoleion: Przytulna tradycyjna tawerna w Psiri. Dobre wino i domowe jedzenie w bardzo dobrej cenie.
Lub Thanassis: To autentyczne miejsce pełne (i cóż to ważne) turystów to klasyka.
Deksaminy ( Plaza Dexamenis) : Dobre, ładne i tanie. Niezbędny w dzielnicy Kolonaki.
GDZIE PIĆ?
Kaja (Voulis, 7 lat): Ariane mówi, że kawa w Atenach jest lepsza niż ta w Paryżu! Sprawdź to (wstając) tutaj.
Hotel Chelsea (Proklou & Archimidous): W rozwijającej się dzielnicy Pangrati, na drinki w nocy przy najlepszej muzyce.
stołówka towarzyska (Leokoriou, 6-8): alternatywna muzyka i dobra atmosfera do wczesnych godzin porannych w dzielnicy Psiri. Wschód.
GDZIE KUPIĆ
Zaharias Records (Ifestou, 20 lat): Ten sklep z płytami CD i winylami w pasażu pchlego targu Monastiraki to miejsce, w którym można się na chwilę zgubić.
Pamiętaj o modzie (Eschilou, 28 lat) : Niesamowite ubrania z drugiej ręki i legendy rocka (które ubierały się tam, kiedy jeździły w trasę), w Psiri.
Widoki na Akropol z restauracji Sense w hotelu AthensWas