Podróż drugorzędnymi drogami, aby odkryć krainę otoczoną morzem
Podróżowaliśmy z ** Gijón ** do Aviles , przekraczając jej wybrzeże i punkty widokowe otaczające obie rady. Ciąg nieskończonych plaż i magicznych lasów , usiany przedromańskimi kaplicami, hórreos, modernistycznymi budynkami i sztuką awangardową, z której możemy odkrywać ekscytujące drogi.
Ten obszar Asturii odradza się po rozbiórce przemysłowej, której doświadczył w drugiej połowie XX wieku, i chociaż wielu Asturczyków musi nadal emigrować w poszukiwaniu bajek, coś zaczęło się zmieniać i to widać.
Zniknięcie fabryk i stoczni pozwoliło na odzyskanie dużych przestrzeni, które zostały zurbanizowane, odzyskując część świetności sprzed ponad wieku. Morze odzyskało swoje miejskie znaczenie, a za nim bujne góry Asturii malują krajobraz we wszystkich odcieniach zieleni.
Gijón, nasz obóz bazowy
W OTOCZENIU MORZE
To idealne miejsce na weekend lub most. Asturia jest dobrze skomunikowana z centrum i wschodem Półwyspu, Co ciekawe, oczekujące prace to te, które przybliżają ją do sąsiedniej Galicji.
Bierzemy Gijón jako bazę i zaraz po przyjeździe zostawiamy samochód na parkingu i udajemy się na spacer do Plaża San Lorenzo miejska mielizna o długości prawie trzech kilometrów, która ma swoje godło w La Escalerona, wybudowany w latach 30. XX wieku, aby umożliwić dostęp do areny zwiedzającym, którzy już wtedy zaczynali przyjeżdżać.
Gijón to miasto, które zachęca do spacerów, delektowania się i jedzenia. Na lewo od plaży Campo Valdés zaczyna się i kończy o Cimadevilla , stara dzielnica rybacka.
Cimadevilla, półwysep otoczony morzem, Jest sercem Gijón od czasów rzymskich. Drzwi sąsiedztwa to Iglesia Mayor de San Pedro, najbardziej symboliczna i gdzie wszyscy jej mieszkańcy chcą się pobrać. Dziś jest wesele i dudziarze czekają na wyjazd pary młodej, bo w Asturii dudy i cydr są obecne na wszystkich przyjęciach.
Cimadevilla i jej kolorowe domy
MUZEUM ZEWNĘTRZNE
Cała północ od Cimadevilla, z widokiem na morze, jest spektakularny park La Atalaya . W najwyższym punkcie wzgórze Santa Catalina, znajdujemy Elogio del Horizonte (1990), gigantyczną rzeźbę Chillida ; i na zachód Północny wschód, przez Joquina Vaquero , hołd dla wiatru, który latem oczyszcza niebo z chmur.
Gijón stało się w ostatnich dziesięcioleciach skansenem. Joaquín Rubio Camín, Miquel Navarro, Miguel Ángel Lombardia, Alejandro Mieres lub Pepe Noja Udekorowali place, ulice i parki miasta, aby zaskoczyć spacerowicza lub ozdobić przyrodę.
Fernando Alba zainstalowany w Mayán de Tierra cztery stalowe drzwi z otworami o wysokości około pięciu metrów, które zaznacz punkty kardynalne i tworzą ciekawy pokaz światła i cieni, gdy zachodzi słońce.
Stary port rybacki był celem podróży wielorybników kantabryjskich w XVIII wieku i Ulica Tránsito de las Ballenas przypomina ten handel, choć dziś jest to elegancka marina i stara Rula (targ rybny), hala wystawiennicza. W tle port El Musel był miejscem, w którym w XIX wieku rozpoczął się rozwój przemysłowy tego regionu.
Pochwała horyzontu, Eduardo Chillida
Na końcu otaczającego półwyspu Cimadevilla, **na Plaza del Marqués wita nas rzeźba Don Pelayo (pierwszego króla Asturii)**, który spogląda na morze, trzymając w górze krzyż, który wiele wieków później jeden z jego potomków rozsławiony na torach Formuły 1 na całym świecie.
Handlowe i finansowe centrum Gijón jest pełne budynki w stylu modernistycznym, z wyraźnymi elementami secesji, wybudowany na początku XX wieku przez zamożną lokalną burżuazję, która sprowadziła architektów z Barcelony, aby budowali dla nich swoje domy.
SŁOWNICTWO GASTRONOMICZNE
Spacer zaostrza apetyt i pora zjeść. W Gijón gastronomia nigdy nie zawodzi, wystarczy nauczyć się słownictwa, aby zrozumieć literę. Andaricas (nécoras), llampares (limpety), oricios (jeżowce), parrochas (małe sardynki) lub pixín (żabnica) to nazwy niektórych emblematycznych produktów.
Gastronomia Asturii wniosła istotny wkład w kuchnię światową, taką jak fabada, ser Cabrales lub pudding ryżowy. Podstawą jest wysoka jakość produktów z ziemi, ryb i skorupiaków z Zatoki Biskajskiej, „czerwonego” mięsa z Asturii, produktów z ogrodu i esencji cydru, obecnych we wszystkich barach. Gulasz rybny jest mistrzowskim akcentem i lokalnym punktem odniesienia.
PRZYLĄDEK SKAŁ
Nakarmieni i wypoczęci ruszyliśmy w drogę wcześnie na zwiedzanie poszarpane wybrzeże Gijón zmierzające na zachód do Cudillero.
Przylądek Penas
Do miejsc, które chcemy odwiedzić można dojechać autostradą, ale my zdecydowaliśmy się drogi drugorzędne, które pozwolą nam zbliżyć się do morza i zobacz pozostałości przeszłości. Trasa o długości około 78 km, na której prawie zawsze mamy w zasięgu wzrok morze, jakby była galerią nad Zatoką Biskajską.
Udaliśmy się na północ AS-118 przez miasta Candás i Luanco. Droga o gładkich zakrętach i dobrej nawierzchni, pozwala nam zobaczyć wieże opuszczonych kopalń lub silniki okrętowe do połowy zanurzone w morzu, gdy wschodzi słońce.
Przybywając do Viodo skręcamy na północ do zobacz Cape Peñas. To tylko dwa kilometry, ale warto, bo w tym miejscu, które kojarzy się z puszkami małży i sercówek, widoki są spektakularne. Na skraju klifu znajduje się drewniana promenada, po której można przejść.
W TRASIE DO AVILES
Z Viodo nasza trasa kieruje się na południe wzdłuż AS-328 graniczący z ujściem do dna, gdzie czeka na nas Avilés.
Miasto, które było jednym z głównych ośrodków przemysłowych XX wieku, przeżył rekonwersję z ogromną twardością.
Stare miasto, uznane za miejsce historyczno-artystyczne, odzyskało wiele ze swojego dawnego blasku dzięki renowacji. Najbardziej unikalnym elementem architektonicznym są arkady Służą jako schronienie przed zwykłymi deszczami.
Centrum Niemeyera w Aviles
Miasto jest pełne emblematycznych budynków, takich jak Pałac Ferrera, obecnie przekształcony w luksusowy hotel z eleganckim ogrodem, lub Teatr Palacio Valdés z 1920 roku. Armando Palacio Valdés napisał w Avilés jedne z bestsellerów z przełomu XIX i XX wieku, rodzaj romantycznej opery mydlanej, teraz nieco archaicznej.
Tym, który radykalnie zmienił wygląd tego miasta w 2011 roku, był Brazylijski architekt Oscar Niemeyer z centrum kultury noszącym jego imię. To jedyne dzieło w Hiszpanii architekta z Brazylii, zdobywcy nagrody Pritzkera i księcia Asturii w 1989 roku. W rzeczywistości był to prezent dla Asturii od architekta, który uważał to za swoje najlepsze dzieło w Europie.
INDIANI I SURFING
Idąc wzdłuż linii brzegowej docieramy do Plaża Salinas , jedno z głównych ośrodków turystycznych w Asturii i raj dla surferów przez cały rok.
Z plaży, by N-632 Kierujemy się na zachód, przekraczamy rzekę Nalón i docieramy do Somado (Somao, jak nazywają to miejscowi). W tej części trasy jesteśmy otoczony typowym asturyjskim lasem, carbayos, kasztanowce, paprocie, wawrzyn, kolcolist ale także ponowne zalesianie eukaliptusa.
Plaża Salinas
Przystanek w Somao ma na celu zobaczenie uderzającej architektury miasta, gdzie typowe wiejskie domy Asturii sąsiadują z uderzającymi rezydencjami w stylu modernistycznym. Zostały zbudowane około 1900 roku z fortun przywiezionych przez emigrujących na Kubę sąsiadów i wykonane zgodnie z ówczesną modą, w stylu modernistycznym, z galerie, witraże i eleganckie ogrody, w których nie mogło zabraknąć palm. To jak podróż w czasie lub zanurzenie się w filmie.
Z Somao wracamy do N-632, aby dotrzeć do **Cudillero, małego i uroczego miasteczka** z portem tak malutkim i zadbanym, że wydaje się prawie bajka. Jedynym problemem jest to, że w niektóre dni jest za dużo ludzi jak na wielkość miasta. Być może z tego powodu, aby uchronić się przed najazdami, jego mieszkańcy, Pixuetos mają swój własny język, niezrozumiały dla osób postronnych.
Z Cudillero wracamy do Gijón by Autostrada A8 to pozwala nam to zrobić dystans 58 km w nieco ponad pół godziny i kontempluj kolejne doki i fabryki, przemysłową wersję regionu.
TERYTORIUM CZARNE
Gijon jest krainą literatura i czarna powieść. Co roku, w czerwcu lub lipcu, a od 1988 roku w pełnej przebudowie przemysłowej, Obchodzi Czarny Tydzień inicjatywa pisarza Paco Ignacio Taibo II, skupiona wokół literatura kryminalna, która została poszerzona o komiksy oraz powieści historyczne i fantastyczne.
Nierzadko można znaleźć na tej ziemi ciekawych autorów, takich jak Xuan Xose Sanchez Vicente co w pod wiaduktem konto upadku sektora morskiego w latach transformacji. Tunel , autorstwa miejscowego pisarza Davida Barreiro, skupia się na latach 90. XX wieku.
Ponadto tę wycieczkę można wykorzystać do zrecenzowania powieści Palacio Valdés i zobaczenia, jak świat zmienił się w ciągu nieco ponad wieku. Na przykład czytając Sister Saint Sulpice, The Lost Village, Pastoral Symphony lub The Government of Women.
Cudillero