„Oczekiwanie jest ogromne, ale nie wiemy, jak to się skończy. Będziemy wiedzieć, kiedy obudzimy się pewnego ranka i zobaczymy mural przedstawiający Banksy . Albo nie”. Autorem tego postmodernistycznego i wirusowego listu do Trzech Mędrców jest Edward Hermida . A jeśli ktoś zasługuje na wysłuchanie nieuchwytnego brytyjskiego artysty, to właśnie on: ten malarz z Ferrol uruchomił w 2008 roku projekt, który sprawił, że świat spojrzał na niezbyt przygnębioną dzielnicę Canido.
Mówimy oczywiście o ** meninach z Canido **. „Tę dzielnicę mocno dotknął kryzys lat 80., dlatego zacząłem malować fasady opuszczonych domów. Ludzie zaczęli przychodzić i to stało się sławne. W pierwszy weekend września 2008 r. opowiedziałem innym znajomym malarzom, rzeźbiarzom , muzycy... Spotkaliśmy się razem ponad 200 artystów interweniuje w okolicy . I powtarzamy to co roku – mówi Hermida.
Właściwie i Festiwal przekroczył granice sztuki i jest przykładem rewitalizacji miasta. Zapisy do szkół, budowa nowych budynków i rehabilitacja starych dzięki brutalnym roszczeniom. „Z tymi wszystkimi malowidłami ściennymi ukryliśmy smutek, który przekazywały jego ściany”. Brakuje tylko jednej rzeczy...
Kiedy Gwiazda Galicyjska Zauważył Festiwal, rozpoczęła się bezprecedensowa kampania: murale w Bristolu i Londynie oraz reklamy w najważniejszych włoskich, brytyjskich i francuskich mediach wystosowały petycję: żeby Banksy namalował swoją wersję Las Meninas. Czeka na nią pusta ściana.