Norman Foster zaprojektował tę katedrę wina, Bodegas Portia
W Zastępca i partnerzy Byli zachwyceni tym zadaniem. W XXI wieku możliwość zaprojektowania winnicy z całkowitą swobodą i budżetem około 30 milionów euro to gratka, której nie można odmówić. Na świecie uważa się je za obecne katedry, a wielkie wyzwania architektoniczne wciąż są mało wykorzystywane, ponieważ nie można ich nigdzie wybudować. Powodem jest to, że są one bardzo ściśle związane ze swoim środowiskiem i lokalną gospodarką. A Castilla jest niezwykle wdzięczna, ponieważ pozwala na twórczą swobodę na swoich rozległych równinach, a także jest bardzo uczciwa.
Świadczy o tym szczerość, z jaką **Juan Burgos, dyrektor Bodegas Portia**, mówi o tym projekcie: „Wybraliśmy Normana Fostera, ponieważ jest najbardziej medialny” . A więc bez półśrodków, bez barokowej retoryki i tandetnych wyjaśnień. Aby uzyskać więcej INRI, postanowili podnieść je w zasięgu wzroku wielkiej autostrady, która dzieli Kastylię i León, przechodząc przez Gumiel de Izán, „aby wszyscy mogli ją zobaczyć”.
W tym momencie zaprzeczanie podobieństwom między enologią a religią jest absurdalne, chociaż nagroda dobrego rosołu jest bardziej tego świata, bez względu na to, jak wyrafinowana jest jego liturgia. Ponadto w tym przypadku Normanowi Fosterowi udało się estetycznie połączyć dwa tradycyjne światy, a na dodatek być nowoczesny i imponujący . Daj spokój, to nadało inny wymiar oklepanemu porównaniu. Zobaczmy dlaczego.
Widok z lotu ptaka na winnice Portia
Rzeczywiście, z zewnątrz budynek zwraca uwagę. Wśród winnic wyróżnia się zardzewiały, ale nowoczesny budynek (co za piękny paradoks) ze stali odpornej na korozję. Materiał, który zmienia się w czasie i nadaje mu charakterystyczny charakter. Coś, co nie robi swojej wysokości, co nie zamierza za bardzo zniekształcać horyzontu regionu. Nie są to wieże gotyckie ani ozdobne dzwonnice, ale jego zdolność do namagnesowania jest podobna.
Drugą rzeczą, która się wyróżnia, jest jego kształt gwiazdy z trzema punktami który odpowiada na trzy etapy produkcji wina: fermentacja, leżakowanie w beczkach i butelkowanie . Oczywiście każde skrzydło budynku dedykowane jest jednej z tych faz, co ułatwia transport i kontrolę temperatury. Ogromne drzwi otwierają się w rogach, przez które pulsuje rolno-przemysłowy puls winnicy, z traktorami i ciężarówkami utrzymującymi czas z hałaśliwymi silnikami. A po wschodniej stronie drzwi otwierają się dla gości, tak eleganckich, tak trzeźwych, tak fajnych, tak zarozumiałych i tak obiecujących. Nie ma okładki, tylko logo, które jest całkiem obiecującą.
I od początku zwiedzający zdaje sobie sprawę, że materialna nagość , o cennej i harmonijnej równowadze pomiędzy drewnem (oczywiście dębowym), betonem, stalą i szkłem. Tylko 4 dostępne, pochodzące z recyklingu i tanie składniki , dokładnie te same, które rozpieszczają wino i czynią je tym, czym jest. Takie zestawienie sprawia, że nie jest to industrialna masa, z mrugnięciami jak klepki przeterminowanych beczek, które stanowią centralny motyw dekoracji wnętrz i na zewnątrz i przełamują chłód pozostałych elementów.
Fosterowi nie umyka nawet sposób układania butelek w stos
Foster zawsze starał się projektować przezroczystą winiarnię, w której zwiedzający mogą obserwować, uczyć się, dotykać i powąchać; i którego rezultatem jest zwykle lukratywna kasa. Jest to spacer w górę iw dół po schodach, ponieważ większość budynku jest zakopana na zboczu niewielkiego wzgórza. Fakt przebywania pod ziemią jest bardzo przydatny, jeśli chodzi o utrzymanie temperatury. Z konieczności, z wygody Foster uczynił cnotę i rozwinął całą swoją magię za pomocą jednego szczegółu, który czyni z całego dzieła szczególne miejsce, katedrę i wspomnienie. Daj spokój, to **prawie religijne przeżycie dla oczu (a potem dla podniebienia)**.
Aby uniknąć dezorientacji (ludzie nie są przyzwyczajeni do obcowania z konstrukcjami z tak osobliwymi roślinami) i zaznaczyć linię podłogi zewnętrznej, postanowił położyć linia czerwonego kolorowego szkła , w hołdzie intensywności chromatycznej zapewnianej przez winogrono Tempranillo. Linia, która tańczy i znajduje się na różnych wysokościach w zależności od miejsca, w którym się znajdujesz. A ten prosty witraż, ten najdrobniejszy szczegół, czyni go cudownym. Zwłaszcza w dużych magazynach, takich jak ten z beczkami, gdzie intensywna czerwień niewyraźnie rozświetla dąb. Tak, sprawiają, że chcesz się modlić i klękać bez poniżania siebie. Eminencje Królewski Instytut Brytyjskich Architektów , który w 2011 roku otrzymał najwyższą nagrodę, RIBA.
Wizyta kończy się w sali degustacyjnej oraz w sklepie, gdzie imponujące schody prowadzą do holu głównego. Tutaj musisz podjąć decyzję: wyjść i spacerować wśród winnic ogrodu lub iść do restauracji . Lepiej to drugie, prawda? Przy ich stolikach czekają pełne szklanki i autentyczne jagnię ssące , podawane z dużą uwagą i z krótkim opisem. Przykro mi, ale czasami tak wiele preambuły wyjaśniającej jest niepotrzebne. Żołądek reaguje na powody, których rozum nie może zrozumieć.
W końcu restauracja nas wygrywa, bo wino i jagnięcina prosiaka