Silos Alvara Aalto, położony w fińskim mieście Oulu
Oto przykład, że nie tylko feniks jest w stanie powstać ze swoich popiołów. The Silos Alvara Aalto (AALTOSIILO) -który przechowywany trociny- przechodzi metamorfozę, która jest dziełem Fundacji Factum i renomowanej pracowni architektonicznej Skene Catling de la Peña, która od ostatni sierpień Są odpowiedzialni za transformację.
Cel? Konwertuj kultowe i brutalistyczny betonowy relikt katedralny w a Centrum Badań który promuje konserwację i ponowne wykorzystanie architektury.
AALTOSIILO uwidoczni wpływ branży na środowisko
Topienie i upadek architektury przemysłowej są dowodem na zmianę klimatu, która dotknie nie tylko krajów północnych, a nadanie drugiego życia niszczejącym z biegiem czasu zabytkom było decydujące dla Fundacji Factum i Skene Catling de la Peña.
W ten sposób, oprócz stania się punktem, w którym możesz digitalizować i komunikować się znaczenie północnej architektury przemysłowej, AALTOSIILO uwidoczni również wpływ branży na środowisko: wizualizacja energii elektromagnetycznej zorzy polarnej , ponowne przemyślenie użycie papieru i śledzenie zanieczyszczenie morza będzie jednym z głównych problemów.
„Forma musi mieć treść, a treść musi być związana z naturą”, mówił w swoim czasie Alvar Aalto , który wraz z Fiński architekt Aino Aalto dał życie silosowi w 1931 roku. Konstrukcja powstała w zakładzie produkcji masy celulozowej zlokalizowanej na obrzeżach miasta miasto Oulu, na skraju koła podbiegunowego.
Natomiast od końca XVII wieku Oulu było największym ośrodkiem światowa produkcja smoły dziś miasto jest epicentrum Rewolucja technologiczna w Finlandii: osiedlili się w nim firmy zajmujące się grami i eksperymentowanie z materiałami.
Celulozownia Toppila
To było w XX wiek, wraz z upowszechnieniem się druku , kiedy Alvar i Aino Aalto przystąpili do projektowania konstrukcji, od produkcja celulozy odegrał kluczową rolę w gospodarce.
AALTOSIILO stał się znany na całym świecie w 1931 po tym, jak został sfotografowany przez słynnego profesora Bauhausu Laszlo Moholy-Nagy i znajduje się na liście „Obszarów Architektonicznych o Znaczeniu Krajowym”, chronionych pod klasyfikacją „SR-1 Znaczący Krajowy Budynek Zabytkowy”.
W ostatnich latach celuloza została odsunięta na bok, a uwaga skupiła się na innych pochodnych drewna (z upraw ekologicznych), takich jak lignum i nanoceluloza -wykorzystywane m.in. do promocji Systemy komunikacji 5G i 6G.
„Bóg stworzył papier, aby narysować na nim architekturę. Wszystko inne jest, przynajmniej dla mnie, nadużyciem tej roli” – powiedział. Alvara Aalto.
Podczas gdy silos dzielnica Toppila jest odmładzany, zmodyfikowano także sąsiadów: jeden jest żłobkiem, inni są centra wspinaczkowe, trampolina i lokalne produkty z recyklingu.
Celulozownia Toppila to kluczowy projekt w karierze Aalto. Jako jego pierwszy kompleks produkcyjny był poprzednikiem późniejszego zakłady przemysłowe, takie jak Sunila, Inkeroinen i Summa. Ukończony w 1931 roku budynek jest przykładem pierwszego architektura funkcjonalistyczna w Finlandii”, powiedział Jonas Malmberg z Fundacji Alvara Aalto.
XIX-wieczny rysunek Olulu
Budynek ma powierzchnię 258 metrów kwadratowych , położony na terenie o powierzchni 1494 metrów kwadratowych. Wewnątrz znajduje się wyjątkowa przestrzeń o wysokości 28 metrów z trzy zawieszone leje. To wielofunkcyjna przestrzeń publiczna, która zdaniem zespołu odpowiedzialnego za reformę może funkcjonować jako: „gabinet ciekawości”.
Skene Catling de la Peña i Fundacja Factum współpracują z zespołem inżynierów budownictwa, inżynierów serwisu, rzeczoznawców i architektów konserwatorskich specjalizujący się w obiektach zabytkowych. Grupa ekspertów posłuży jako pomost między Wielka Brytania, Hiszpania i Finlandia.
Z drugiej strony, do prowadzenia działalności ośrodka badawczego, sieć współpracownicy z Finlandii, Szwecji i Norwegii.
Z kolei podpisano umowę z Uniwersytet Nauk Stosowanych w Oulu (OAMK) a kolejny jest finalizowany z Uniwersytet w Oulu, a także ustalone powiązania z Fundacja Aalto, Uniwersytet Aalto, Centrum Krytycznych Studiów Architektonicznych w Oslo oraz z lokalnymi i międzynarodowymi artystami.
Chociaż data ponownego otwarcia jest w tej chwili nieznana, Prace rozpoczną się w maju br.