Grupa przyjaciół spaceruje po Danii
Aby przeczytać **Wskaźnik Percepcji Korupcji 2019 (CPI)**, który właśnie został opublikowany, należy oddawać się niepohamowanemu pesymizmowi. takie dane w ciągu ostatnich ośmiu lat tylko 22 kraje ze 180 analizowanych znacznie poprawiły swoje wysiłki w walce z korupcją ; że wysiłki te zaczynają stagnować w krajach G7 (Niemcy, Kanada, Stany Zjednoczone, Francja, Włochy, Japonia i Wielka Brytania) lub że dwie trzecie analizowanych krajów nie osiągnęło zatwierdzonego poziomu, przyczyniają się do tego.
Ten raport, że od 1995 opracowuje corocznie Przejrzystość międzynarodowa , globalna organizacja walcząca z korupcją, jest jasne, że aby uporać się z tą plagą, jest to konieczne zmniejszyć związek między wielkimi fortunami a finansowaniem kampanii wyborczych i partii politycznych tak; jak również zachęcać do udziału wszyscy aktorzy społeczni w podejmowaniu decyzji politycznych, nie tylko bogaci i dobrze związani. Znamienne jest to, że wiele krajów zajmujących TOP 10 w tym indeksie przejrzystości robi to również w badaniu najbardziej i najmniej demokratycznych krajów świata.
Nowa Zelandia wraz z Danią ma najmniej skorumpowany sektor publiczny na świecie
W rzeczywistości analiza ta zapewnia, że te kraje, w których przepisy dotyczące finansowania kampanii są jasne, a ponadto są stosowane, zwykle mają średnio 70 punktów na 100 możliwych. To samo dzieje się z tymi, które angażują w procesy konsultacyjne całe społeczeństwo, ich średnia zwykle sięga 61 przeciwko nielicznym 32 osobom, które nie są zintegrowane.
Zatem biorąc pod uwagę te aspekty m.in. IPC zaapelował o postawienie na stole percepcji poziomów korupcji w sektorze publicznym w 180 krajach i terytoriach, ujawniając, że ** Nowa Zelandia i Dania mogą pochwalić się najmniej skorumpowany sektor publiczny na świecie**. przywiązany do najwyższego z 87 punktów, o jeden mniej niż w zeszłym roku zdobyła Dania, która zajęła pierwsze miejsce.
Oba kraje znacznie przewyższają liczebność dwie trzecie badanych, którzy nie przekraczają 50 punktów, utrzymując średnią 43, którą uzyskali już w 2018 r., a także w 2017 r.
W tej środkowej strefie tabeli, ale aprobującej, jest Hiszpania który spadł z 58 punktów w 2018 roku do 62 z 2019 roku, stojąc w pozycja 30 wraz z Portugalią, Katarem i Barbadosem w porównaniu do 41 zajmowanych w zeszłym roku.
Na drugim końcu rankingu, na końcowych pozycjach, IPC po raz kolejny plasuje się Somalia, z 9 punktami o jeden mniej niż w 2018 r.; a przy niej, za ogon, pozostaną Południowy Sudan (12 punktów) , Syria (13) , Jemen (15) i Wenezuela (16) .
CPI analizuje postrzeganie poziomów korupcji w sektorze publicznym w 180 krajach i terytoriach, wykorzystując: oceny ekspertów i osób ze świata biznesu jak również 13 studiów . Z tych wszystkich informacji powstaje wynik, będąc 0 wartość, która identyfikuje wysoce skorumpowanych i 100 tych, którzy są od niego wolni.
Aby kraj lub terytorium zostały uwzględnione w tym raporcie, musi: pojawiły się wcześniej w co najmniej trzech z 13 źródeł danych używany do kompilacji CPI. Innymi słowy, fakt, że nie został uwzględniony w rankingu, nie oznacza, że nie ma korupcji, po prostu, że nie ma wystarczających informacji o tym kraju lub terytorium.
Ojciec jeździ z dziećmi na rowerze w Danii
Oprócz wywiadów przeprowadzonych z ekspertami, dane z ww. 13 źródeł niezależnych organizacji zostały wykorzystane do przygotowania 2019 CPI: Institutional Assessment and National Policies 2018, Afrykańskiego Banku Rozwoju; Wskaźniki zrównoważonego zarządzania 2018, Bertelsmann Stiftung; Transformation Index 2020, Bertelsmann Stiftung; Służba ds. ryzyka kraju 2019, od Economist Intelligence Unit; Nations in Transition 2018, Freedom House; Warunki biznesowe i wskaźniki ryzyka 2018, Global Insight; Badanie opinii kadry kierowniczej na rok 2019 w World Competitiveness Yearbook, przeprowadzone przez Światowe Centrum Konkurencyjności IMD; Doradztwo w zakresie ryzyka politycznego i gospodarczego Asian Intelligence 2019; International Country Risk Guide 2019, PRS Group International; Ocena instytucjonalna i polityki krajowe 2018, Banku Światowego; Badanie opinii kadry kierowniczej 2019, Światowego Forum Ekonomicznego; Ankieta ekspercka dla Indeksu praworządności 2019, World Justice Project and Varieties of Democracy (V-Dem) 2019. Wszystkie opublikowane w ciągu ostatnich dwóch lat.
Wśród branych pod uwagę aspektów korupcji, w oparciu o te źródła i pytania zadawane ekspertom, znajdują się przekupstwo, przekierowanie środków publicznych, przewaga funkcjonariuszy publicznych, którzy wykorzystują funkcję publiczną dla osobistych korzyści bez ponoszenia jakichkolwiek konsekwencji; zdolność rządów do powstrzymania korupcji i egzekwowania skutecznych mechanizmów uczciwości w sektorze publicznym ; przeszkody administracyjne i nadmierne wymagania biurokratyczne, które mogą zwiększyć możliwości korupcji; powołania do służby publicznej oparte na nepotyzmie, a nie zasługach ; skuteczne ściganie skorumpowanych urzędników; istnienie odpowiednich przepisów dotyczących ujawniania informacji finansowych i zapobiegania konfliktom interesów urzędników publicznych; ochrona prawna sygnalistów, dziennikarzy i śledczych przy zgłaszaniu przypadków przekupstwa i korupcji; zawładnięcie państwem przez partykularne interesy i wreszcie dostęp społeczeństwa obywatelskiego do informacji o sprawach publicznych.
Jednak zostają na zewnątrz postrzeganie lub doświadczenie korupcji przez obywateli; oszustwo podatkowe; nielegalne przepływy finansowe; facylitatorzy korupcji (prawnicy, księgowi, doradcy finansowi…) ; pranie pieniędzy; gospodarki i rynki nieformalne; oraz korupcja w sektorze prywatnym.
Właśnie z tego ostatniego powodu, pominięcia sektora prywatnego, CPI nie może być uważany za ostateczny osąd dotyczący stopnia korupcji w całym kraju, włączając w to jego społeczeństwo, jego politykę i działalność prywatną.
W naszej galerii możesz sprawdzić 10 krajów z najmniej skorumpowanymi sektorami publicznymi.