Najbardziej sucha pustynia świata zamieniona w ogród z kwiatami
„Zjawiska o takiej intensywności nie widziano od 20 lat”. Mówi Roberto Vergara, przewodnik. „Ostatnia kwitnąca pustynia została odnotowana w 2015 roku” – wyjaśnia. W tym roku może trwać do połowy października i jej szczyt nastąpi we wrześniu. Będzie to wtedy, gdy zakwitnie większa liczba gatunków.
Kwitnienie pustyni odbywa się z pewną regularnością, w okresie od trzech do pięciu lat. Aby nastąpiło kwitnienie, muszą wystąpić pewne okoliczności. Niemniej jednak, Wydaje się, że zmiany klimatyczne i częstsze występowanie El Niño zwiększyły częstotliwość występowania tego zjawiska.
Minęło 20 lat, odkąd zjawisko to było tak intensywne
CO MUSI SIĘ STAĆ, ABY PUSTYNIA ZAkwitła?
Nasiona i cebulki pozostają przez lata zakopane i uśpione, bezwładnie w cieniu pustyni. Czekają na idealne połączenie spadku temperatury z zimowymi deszczami, które powinny wynosić powyżej 30 milimetrów. Wtedy dzieje się magia. Festiwal, w którym można docenić nawet 200 gatunków.
Vergara ma w tym roku szczęście dzięki bezprecedensowemu kwitnieniu. „Bez wątpienia większy napływ turystów na teren z fenomenem kwiecistej pustyni” – wyjaśnia. Zatem, Jego wysiłki w dzisiejszych czasach koncentrują się na zbliżeniu gości z całej planety do kwiecistej pustyni którzy przybywają na ten obszar Atacama w poszukiwaniu tego wyjątkowego dzieła natury.
Nic dziwnego, że ukwiecona pustynia wzbudza duże zainteresowanie wśród zagranicznych turystów. Prym wiodą Niemcy i Francuzi, ale rośnie też liczba Hiszpanów zainteresowanych tym zjawiskiem. Oczekuje się, że ukwieconą pustynię odwiedzi nawet 35 000 osób , w niedawno powiększonej projekcji.
W tym roku ubierz się na biało
W DRODZE DO MORZE KWIATÓW
Kwiecista pustynia pojawia się w całej swej rozciągłości w kilku strefach. Jeden z najbardziej kwitnących aglutynatów znajduje się w okolicach odcinka „Ruta 5” , który łączy miasta Copiapó i Vallenar. Konkretnie w okolicach Park Narodowy Llanos de Challe , gdzie te gatunki roślin pojawiają się tu i ówdzie z gęstymi płaszczami kwiatów.
Niziny tutaj przedstawione są na sposób pustyni Atakama. Panują jałowość i łąki. W pewnych okresach, w przeciwieństwie do innych obszarów pustyni, pojawiają się poranne mgły, które miejscowi znają jako „ camanchacas”.
Dobrą alternatywą jest wybierz trasę, która prowadzi z miasta Huasco Bajo do Parku Narodowego. Najpierw trzeba się zatrzymać, aby kontemplować szum Pacyfiku na białych piaszczystych plażach. Przy odrobinie szczęścia będziesz mógł zobaczyć guanako, podstawowego członka rodzimej fauny.
Tam już widać pierwsze oznaki kwitnącej pustyni. Podążając ścieżką najpierw do Carrizal Bajo, a następnie do Totoral, coraz bardziej zauważalne są wielobarwne płaszcze. Nieuniknione jest zatrzymanie pojazdu i wyjrzenie na łąki.
Przy odrobinie szczęścia można zobaczyć guanako
BLISKO 70 ENDEMICZNYCH GATUNKÓW
„Uważaj, aby nie nadepnąć na kwiaty” – ostrzega Vergara, wkraczając stanowczo na ukwieconą pustynię. Wiele gatunków, które tu kwitną - około 70 - to gatunki endemiczne. Jeśli zostaną nadepnięte lub przecięte, nigdy nie odrosną takie same, wyjaśnia. Białe nolany są obecnie najbardziej rozpowszechnionymi kwiatami, ale są usiane copao lub westchnieniami morza. Piękno wszędzie.
Podążaj drogą do Totoral, małego miasteczka w którym konstrukcje są w większości wykonane z adobe na ścianach i totora na dachach. Jest to trzcina, która rośnie na kilku brzegach rzek w okolicy i nadaje charakter temu uroczemu miasteczku, które wiruje wokół małego kościółka.
lisie ucho
Po przejściu Totoral, wracając do „Ruta 5”, duże i rozległe łąki pokryte kwiatami działają hipnotycznie. To, co w normalnych warunkach jest rozległą, piaszczystą pampą, pokryte jest płaszczem z białych kwiatów, które oddalają się od tradycyjnego wizerunku pustyni. Tak daleko, że przez chwilę można wątpić, czy może to być najsuchsza pustynia na świecie.
Na świecie są tylko trzy punkty, w których kwitną pustynie: w Kalifornii (Stany Zjednoczone), w Australii Środkowej i na Atacama . W tych ostatnich są obszary, w których można zmierzyć deszcz o wysokości 1 mm. lub więcej może mieć miejsce raz na 15 lub 40 lat.
W rzeczywistości zostały nagrane okresy do 400 lat bez deszczu w jego centralnym sektorze. Jednak w niektóre zimy deszcz jest mniej skąpy. Następnie zakrada się do tego sektora Atacama, urzeczywistniając niemożliwe: Niech pustynia zakwitnie.
biały nolan