Wśród domów z cegły adobe wyróżniają się duże konstrukcje w kształcie sklepień z tego samego materiału. „Są to nasze lodówki i zbiorniki na wodę” skomentował żartobliwie Amir, taksówkarz, nie tracąc z oczu drogi. On, jeden z wielu miejscowych, którzy chcą przewozić gości na całym świecie wyspa hormuz za śmieszną cenę czterech euro – ropy w Iranie obfituje – wciąż pamięta i śmieje się, jak w przeszłości przyjeżdżał i wyjeżdżał do sąsiedniego Omanu, rozkoszując się Muskat w zestawie. „Łodzią motorową ledwo dotarliśmy na miejsce w ciągu kilku godzin. wróciliśmy załadowany tytoniem i ubraniami do sprzedania tutaj”.
To były lata przemytu między brzegi Zatoki Perskiej , w której nadal istnieją luki. Dzieje się tak pomimo faktu, że państwowe siły bezpieczeństwa ciężko pracowały, aby położyć kres temu stylowi życia, aby w zamian promować rozwijający się kierunek turystyczny: piękny Hormuz, niegdyś wspaniały historyczny port , położony w cieśninie o tej samej nazwie. Jego surrealistyczne pejzaże o wyjątkowej kolorystyce , zwróciły na niego w ostatnich latach oczy całego Iranu.
Dziś, Hormuz kontroluje wysyłkę ropy z Bliskiego Wschodu , mimo że jej sąsiedzi są w sytuacja niepewna finansowo . Mając to na uwadze, irańscy architekci ZAV Architects postanowili opracować zlecenie stworzenia „rezydencji kulturalnej” z jasnym celem: wzmocnić społeczność lokalną na wyspie.
Teraz Majara Residence, bo tak nazywa się ta mała „wioska”, udało się zjednoczyć życie mieszkańców i turystów zarówno pod względem kulturalnym, jak i ekonomicznym . „Architektura ma zdolność bycia mediatorem, który potrafi łączyć interesy różnych grup, od państwa i inwestorów po różne klasy i grupy ludzi. Majara robi to, skupiając właścicieli ziemskich z sąsiedniego portu Bandar Abbas, którzy organizują coroczne wydarzenie poświęcone sztuce ziemi w Ormuz, inwestorów ze stolicy Teheranu i miejscową ludność jako partnerów w tym samym projekcie”.
MATERIAŁY I LOKALNA PRACA
Rezydencja Majary składa się z mnóstwa niewielkich kopuł - jak te, o których mówił Amir -. W ich obrębie znajdują się salony, restauracje, kawiarnie, sklepy z pamiątkami, strefa masażu, punkty informacji turystycznej oraz wiele miejsc noclegowych.
Wszystkie te przestrzenie zostały zbudowane z wykorzystaniem Technika superadobe Nadera Khalili . Irański architekt zrewolucjonizował świat w latach 70., zmieniając drapacze chmur w Teheranie na wyjazdy badawcze na pustynię , przesunięty tylko o jeden cel: wzmocnić pozycję biednych i uchodźców na świecie, zmuszając ich do budowania domów z ziemią pod stopami.
mam to z innowacyjna i prosta technika „superadobe” ”, do czego wystarczy ubita ziemia i piasek. „Kopuły są znanymi strukturami w regionie. Ich mała skala sprawia, że są kompatybilne z umiejętności budowlane lokalnych rzemieślników i robotników niewykwalifikowanych, s, które zostały przygotowane do tego projektu wraz z wcześniejszymi mniejszymi projektami. Dzisiaj są mistrzowie murarzy wyszkoleni w technice superadobe ”, wyjaśniają z ZAV Architects.
Ten projekt społeczny, pomysłowy i z efektownymi wynikami, przyciągnął uwagę całego świata. Tak bardzo, że osiągnął druga nagroda na Memar Awards i pierwszy w Międzynarodowy Konkurs Projektowy w Tajpej, poza tym został skatalogowany jako Budowa Roku przez specjalistyczne czasopismo ArchDaily.