Riaño i jego zbiornik, w Parku Regionalnym Gór Riaño i Mampodre, León.
Fiordy Leone, tak od jakiegoś czasu zaczęły nazywać się Zbiornik Riaño, położony we wschodnich górach León. A porównanie rozumiem jako atrakcję turystyczną, jeśli weźmiemy pod uwagę ich wspólne naturalne piękno i fakt, że woda płynie w obu przypadkach między majestatycznymi szczytami.
Ale pozostanie tam, tylko w banałach, byłoby brakiem szacunku dla wszystkich rodzin, które zostały zmuszone do opuszczenia swoich domów i widzieli, jak ich wioski zostały zatopione przez wody rzeki Esla 31 grudnia 1987 roku, dzień, w którym zamknięto wrota zapory La Remolina. To była szybka rzecz (następnego dnia weszło w życie rozporządzenie europejskie, które mogło sparaliżować jego budowę ze względów środowiskowych), ale nie bezbolesne, bo poczucie niesprawiedliwości i bezradności wciąż trwa w zbiorowej świadomości regionu.
Porównania w dolinie Riaño nie są nowe, w połowie ubiegłego wieku była znana jako „Szwajcaria Hiszpańska”, Oprócz imponującego naturalnego piękna, Riaño National Tourism Parador (obecnie nieistniejący) przywiózł w góry Leonu luksusowe usługi, niespotykane w tym regionie.
Czas jednak przestać używać figur retorycznych i nazywać rzeczy po imieniu: Riaño to zbiornik wodny (oprócz nowego miasta) i to nie znaczy, że krajobraz jest spektakularny, O ile wiemy (i nadal nas to boli), że pod jej wodami spoczywają Anciles, Salio, Huelde, Éscaro, La Puerta, Burón, Pedrosa del Rey, Riaño i Vegacerneja.
A nie ma lepszego sposobu na oddanie hołdu tym narodom i uczestniczenie w lokalnej gospodarce niż zbliżenie się do odkryj wszystko, co ma do zaoferowania Park Regionalny Gór Riaño i Mampodre. Nawiasem mówiąc, nazwa na tyle nowa (przyjęta, by odróżnić się od Parku Narodowego Picos de Europa), że do niedawna nie pojawiała się na Google Maps (otrzymali ją dzięki popularnej prośbie). Jeśli więc nie chcesz przegapić tego małego kawałka Gór Kantabryjskich w León, zalecamy zapoznanie się z naszymi instrukcjami.
Trasa łodzią przez zbiornik Riaño w León.
NOWA WIOSKA RIAÑO
Riano Jest to najnowsze miasto w prowincji León, więc nie powinna Cię zaskoczyć jego nowoczesna urbanistyka, w której budynki o aktualnej estetyce przeplatają się z **innymi wyłożonymi kamieniem w bardziej tradycyjnym stylu. **
Ważnym skrzyżowaniem dróg między prowincjami León, Asturias i Kantabria, Riaño spoczywa dziś na wzgórzu (wcześniej było głęboko w dolinie, teraz jest zalane), co oznacza, że jego profil architektoniczny wyróżnia się ponad poziom wody. Podobnie jak wielki wiadukt, który zapewnia dostęp do wschodniej części Asturii (droga N-625, która dociera z miasta León) oraz do portu San Glorio (przy N-621), który łączy León z ziemiami Kantabrii.
Na centralnym placu Cimadevilla jest kościół parafialny Santa Águeda, który kamień po kamieniu został przywieziony ze zaginionego Pedrosa del Rey wnieść trochę historii do miasta z wieżą z XVI wieku i wspaniałymi obrazami z XVII i XVIII wieku. Naprzeciwko jest Muzeum Etnograficzne Riaño, które obejmuje eksponaty od prehistorii po lata 60. i 70. XX wieku, takie jak przedrzymskie nagrobki ludu Wadinian i średniowieczne stele grobowe z X wieku.
Także w plac, zamieniony przez radę miasta na skansen, jest leonese hórreo (małe i dwuspadowe), źrebak podkuty (który służył do zakładania podkowy krowom), szałas pasterski typu „horma” lub „terruca” (na planie koła i pokryty stożkowatymi gałęziami leszczyny), dzwonnica Rady i stalowe sylwetki kozła górskiego i wilka, in reprezentacja bogatej dzikiej fauny zamieszkującej górę Riaño.
„Najpiękniejsza ławka w León” znajduje się w Riaño.
Inny kościół, Nuestra Señora del Rosario (pierwotnie z miasta La Puerta, a także przeniesiony do Riaño), jest tym, który ostatnio wymaga większej uwagi ze strony odwiedzających, a nie z powodu romańskich, gotyckich i barokowych malowideł we wnętrzu, nawet nie z powodu horeo typu leońskiego pochodzący z miasta Salio, które jest tuż obok, ale ponieważ obok jest ochrzczony as „najpiękniejsza ławka w León”, z widokiem na szczyty Gilbo, Yordas i Las Pintas.
w tym samym przestrzeń dedykowana pamięci, istnieją dwie inne współczesne struktury, które są wiernym odzwierciedleniem intencjonalność regionu, który chce patrzeć w przyszłość nie zapominając o przeszłości: Cisza dzwonów (żelazny pomnik, na którym znajdują się dzwony miast zanurzonych w wodach zbiornika) i Las Letronas de Riaño, niektóre gigantyczne litery nazwane przez lokalną prasę jako Riaño Sing przez analogię z tymi z Hollywood.
Katamaran firmy Riaño en Barco.
SPACER PAMIĘCI I TRASA ŁODZI
Od XIV-wiecznego wiejskiego kościoła w stylu romańskim (lub z najbardziej instagramowego banku w León, jak wolisz to zapamiętać) zaczyna się jednokilometrowa ścieżka dla pieszych biegnąca wzdłuż brzegu zbiornika zwanego Paseo del Recuerdo. Krótka i prosta trasa, usiana tablicami informacyjnymi – służącymi do: pamiętajcie historię Starego Riaño –, a kulminacją są dwa niezwykłe miejsca w mieście: Corro de Aluches (okrągły budynek, zadaszony, z trybunami i naturalną trawą pośrodku, w którym odbywają się zapaśnicze Leone) i molo Riaño, gdzie w zbiorniku odbywają się zajęcia wodne: rejsy łodzią, skutery wodne i paddle surfing, między innymi.
Podczas rejsu katamaranem o długości 14,16 mi 60 miejsc siedzących przepłyniemy pod wiaduktem i będziemy strzeżony przez cały czas przez łańcuch górski otaczający miasto Riaño, w tym szczyt Yordas z prawie 2000 m n.p.m.
Nie zawsze, ale czasami będziemy mogli zobaczyć dziką faunę, taką jak sęp i kozice” – komentuje Toño González, przedstawiciel firmy Riaño en Barco, który wyznaje, że jeśli będziemy mieli dużo szczęścia, w dolinie Anciles będziemy mogli nawet spojrzeć w dal na żubr, który posiada Fundacja Valle del Bisonte w warunkach półwolności w tym regionie Leon.
Ze swojej strony firma Riaño Moto Jet oferuje możliwość: baw się na wodzie na pełnych obrotach na skuterze wodnym lub skuterze wodnym (szybka łódź dla maksymalnie sześciu osób, która może wykonać obrót o 360º i zanurzyć się na kilka sekund w wodzie podczas hamowania) lub w wolniejszy i bardziej zrelaksowany sposób na desce surfingowej lub kajaku.
BERREA JESIENIĄ, KWIATY WIOSNĄ
Kolejna atrakcyjna aktywność, a raczej powinniśmy powiedzieć spektakl natury, w górach Riaño i Mampodre jest cieszyć się ryczenie jeleni (lub jeleni) jesienią. Casa del Parque de Valdeburón w Lario, za pośrednictwem firmy La Jurbial Servicios Ambientales, organizuje się od września do października (konkretne daty będą w dużej mierze zależeć od tego, czy rok był zimny czy gorący) wycieczki z przewodnikiem, aby posłuchać imponujących dźwięków jesieni w Riaño.
Słuchać, ale także widzieć na własne oczy, bo jak mówi Inés García, odpowiedzialna za te trasy: „Przybyliśmy, aby zobaczyć do pięciu 'dobrych okazów' w jednej dolinie”. A kiedy mówi dobrze, odnosi się do znaczne jelenie, ze wszystkimi cechami, które czynią je doskonałymi samcami, na przykład posiadanie poroża z więcej niż sześcioma lub siedmioma punktami.
„Zazwyczaj wychodzimy z samego rana lub późnym popołudniem i nie chodzimy do gęstych lasów, jak ten w Hormas, ale idziemy do miejsca skaliste [echo gór], z niskimi krzakami, aby móc je lepiej widzieć. Od Boca de Huérgano do doliny San Glorio lub w kierunku portu Las Portillas, który graniczy z León z Palencia”, podsumowuje Inés.
Jurbial Servicios Ambientales oferuje trasy do lasu Hormas, pełnego buków, dębów i ostrokrzewów.
Według Ernesto Díaza, twórcy Jurbial Servicios Ambientales, oferują również w maju szlaki związane z kwitnieniem żonkili i orchidei (osobliwością botaniczną tego obszaru jest to, że znajduje się w nim około 40 gatunków dzikich storczyków); trasa z przewodnikiem do źródła rzeki Esla w Valdosín, a konkretnie w źródle Naranco; spacery geologiczne (nie wolno nam o tym zapominać) prowincja León ma dużą koncentrację interesujących miejsc geologicznych) oraz wizyty w lesie Hormas: „W każdy weekend od wiosny do ostatniego dnia września, bo wtedy wstęp jest zabroniony, ponieważ ten naturalny klejnot góry Riaño jest rezerwatem zainteresowania niedźwiedzia brunatnego, gdzie zwierzę idzie na paszę, więc pozostaje zamknięte przez dwa miesiące".
** INNE TRASY **
Dzieci uwielbiają (oznaczoną) trasę do Cueva de la Vieja del Monte, w bukowym lesie Las Viescas, ponieważ idąc bez trudu odkrywają tę postać z mitologii leońskiej, która przyniosła to, co zebrała w lesie w swojej torbie, i dała starszym, aby oni z kolei, gdy wrócili do miasta po pracy w górach, oddał go do „guajes”.
Z kolei starsi wolą cieszyć się imponującymi widokami panoramicznymi oferowanymi przez Punkty widokowe Alto Valcayo i Las Hazas lub Biescas. W pierwszym (obok kempingu Riaño) zamienili starą strażnicę na rodzaj bacówki, a w drugim właśnie postawili bank w pierwszym rzędzie, który już staje się poważnym konkurentem „najpiękniejszego w León”.
Widoki na zbiornik Riaño ze szczytu Gilbo w prowincji León.
W masywie Mampodre najbardziej nieustraszeni mogą ćwiczyć swoje umiejętności wspinaczkowe w Maraña, gdzie znajduje się ponad 100 sportowych tras wspinaczkowych od trzeciej klasy do 8b. A jeśli chodzi o szlaki turystyczne i podjazdy, najbardziej popularne są krótkie i okrężne trasy do przełęczy Horcadas oraz skomplikowane podjazdy na Las Pintas, na szczyt Yordas (lub Burín) i na Gilbo, który pomimo niskiego wzrostu (1679 m n.p.m.) znany jest jako Leonese Matterhorn.
Kolejne porównanie, które znowu nam daje wskazówka wielkości, jaką znajdziemy w Regionalnym Parku Gór Riaño i Mampodre, że do niedawna nie pojawiała się na mapach, nie ma najwyższych gór, nie jest to nawet dziewicze środowisko, bo ręka człowieka o to zadbała, ai tak Zaniemówił wszystkim, którzy zdecydują się na spotkanie z nim.