Widok z lotu ptaka La Puebla Vieja w Laredo, Kantabria.
Pewnego września, u bram kantabryjskiej jesieni, kiedy Carlos I z Hiszpanii, V Świętego Cesarstwa Rzymskiego, wylądował po raz ostatni w Królewskim Porcie Laredo wraca z Niemiec, aby udać się na emeryturę w miejscu, które miało być jego ostatnim miejscem spoczynku, klasztorze Yuste.
Jego dwór poszedł z nim, być może towarzyszył mu nawet alias Francés de Zuñiga „el Francesillo”, jego błazen, prekursor groteski jako gatunku literackiego, a może został już wyrzucony z tego właśnie dworu za przesadzenie ze swoim korodującym humorem.
Laredo, ogłoszony portem królewskim w 1496 r., w dniu, w którym Doña Juan de Castilla (Juana la Loca) wyruszyła na statek do Flandrii, aby poślubić Felipe de Borgoña (Felipe el Hermoso), upamiętnia co roku we wrześniu lądowanie Karola V, ubieranie się w stroje z epoki i przedstawianie historycznego momentu w autentycznym pokazie kreatywności.
Najdłuższa plaża w Kantabrii znajduje się w Laredo.
SURF I SARDELE
Nadmorskie miasto Laredo wciąż ma tę starodawną atmosferę który siedzi na placach Kapucynów i Karola V, które uhonorują go jego posągiem, oraz na jego modernistycznym stylu i nieco eklektycznym Mercado de Abastos, gdzie, nawiasem mówiąc, te **jagody, które niedawno pokrywały ziemię dywanem, są już sprzedany kantabryjski. **
Stare miasto, średniowieczne pochodzenie, nazywane La Puebla Vieja, w 1970 roku ogłoszono kompleksem historyczno-artystycznym i gorliwie strzeże kościoła Santa María de la Asunción, jednej z najbardziej znanych gotyckich świątyń w Kantabrii. La Puebla Vieja szczyci się również szeregiem tawern: zmuszony prosić o krążki kalmarów lub małże a la marinera przed wyruszeniem w kierunku portu i mariny.
Do nowoczesnej części Laredo można dotrzeć pieszo wzdłuż pięciokilometrowej plaży, na której szkoły surfingu i surferzy łapią fale. Raz w El Puntal, jak to się powszechnie nazywa, Warto wsiąść na barkę i przeprawić się do Santoña. Miasteczko rybackie i konserwowe od wieków, Słynie z sardeli, które można skosztować w jednej z restauracji lub tawern na Plaça de la Concordia, na przykład w Tawernie Alberto lub Asón Sidrería.
Santoña nie powinna pozostać bez spójrz na jego spektakularne bagna, które rozciągają się na kilka gmin oraz na romański kościół Santa María del Puerto z XIII wieku. Pieszy wzdłuż Paseo de Pereda natkniesz się na fort San Martín można się też domyślać, niestety, słynnego Penal del Dueso.
Plaża Berria w Santoña (Kantabria).
NIESPODZIANKI NA LĄDU
Podążając szlakiem Karola V, w głębi lądu pojawia się miasto Limpias. Twój parador to idealne miejsce na przystanek po drodze i spędź noc w pałacu hrabiów Eguilior, otoczony pięknymi ogrodami. Nie bez uprzedniego złożenia hołdu słynnemu Cristo de Limpias w kościele San Pedro, dziełu rzeźbiarza Montañés i zakończ wizytę pijąc tę czekoladę z typowymi dla miasta grzankami? w którejkolwiek z jej kafeterii.
Ampuero ma ładne centrum miasta? i świąteczną duszę, która popycha go do organizowania wszelkiego rodzaju przyjęć przez cały rok. Restauracje takie jak Las Peñas czy El Pereda świadczą o doskonałej gastronomii. Kantabryjskie miasto szczyci się gwiazdką Michelin za restaurację La Solana, położoną na szczycie dzielnicy Brown, gdzie stoi Sanktuarium Matki Bożej z Aparecida, patronki Kantabrii od 1905 roku.
Udalla jest kwestionowana przez Ampuero i Rasines. I nic dziwnego, więc lata temu ten skarb Kantabrii został ogłoszony Miastem Kantabrii ze względu na swoje indyjskie rezydencje, wiejskie domy, ze względu na kościół templariuszy w Santa Marina, ogłoszone miejscem o znaczeniu kulturalnym w 1984 roku, a także ze względu na doskonałość jego krajobraz, przez który przepływa rzeka Asón, otoczony wierzbami. Rzeka oferująca wszystkiego po trochu. Łosoś pływa świeży w swoich wodach, czekając, aż ktoś je złapie, a kajaki, kajaki i inne rzeczne urządzenia czekają na poszukiwaczy przygód, aby poprowadzić ich przez kaskady nieskończonych krajobrazów na drugim najważniejszym po Sella zjeździe kajakowym w Hiszpanii.
Sanktuarium Studni, które ukazało się w Hoz de Marron, Ampuero, Kantabria.
RODZAKI ZAKOCHAJĄ SIĘ
Rasines na pierwszy rzut oka wydaje się urokliwym i ustronnym miasteczkiem, po prostu uliczka, na której stoją kokieteryjne górskie domki, które konkurują z pelargoniami na balkonie, usiany dworami i dworami. Jest Casa Delfi, restauracja, tawerna, kawa, tytoń i sklep na wszystko. A prawie obok i nowo otwarta La Taberna, gdzie można zjeść pyszne chorizo, ziemniaki z aioli, pyszne krokiety z szynką i krążki z kalmarów.
W mieście panuje cisza. Jego ramę malują żniwa i góra. A jednak Rasines kryje w sobie znacznie więcej. Jej gmina ma 43 kilometry długości i jest zamieszkana przez różne „dzielnice”, których początki sięgają X w. W średniowieczu była ważnym miejscem transportu żelaza i pszenicy między Biskajami a Kastylią.
Kolebka kamieniarzy i architektów, Dała początek dzieciom z kategorii architekta Juana Gil de Hontañón i jego syna Juana Gil de Hontañón, el Mozo, budowniczy miejskiego kościoła parafialnego San Andrés. Nie zapominając o kwadratowej arenie walki byków Santos Mártires – obok kościoła San Martín, z XV wieku – gdzie składano ofiary ze zwierząt, a także organizowano przedstawienia teatralne.
Woda kierowana do rzeki Asón, która przepływa przez miasto Udalla w Kantabrii.
Rasines zakochuje się tak bardzo, że sam cesarz Carlos V, podczas swojej pielgrzymki do Yuste, przebywał na dworze w rodowych domach dzielnicy La Edilla, który wśród innych atrakcji ma zdumiewające pole pass bolo, tradycyjny sport Kantabrii. A niedaleko Edilli znajduje się rzymski most z okiem nad rzeką Silencio, który otwiera drogę do Restauracji El Molino de Cadalso Posada, z dobrym jedzeniem, od doskonałego turbota po stek lub smaczny gulasz górski .
Nie mogąc przebywać w królewskich rezydencjach Edilli, jak zrobił to Carlos V, dobrą wskazówką jest pozostanie w nordyckich pokojach La Posada de Ojébar, w samym sercu Dolina Asón, której masywy wapienne niosą ze sobą ogromne bogactwo speleologiczne co wyróżnia go jako obszar Europy z największą liczbą jaskiń na metr kwadratowy. Stamtąd możesz wędrować między bukami i dębami, aż dotrzesz do parku paleolitycznego, w którym znajduje się ogromny mamut, który chroni Cueva del Valle, najdłuższy w Europie.
Wioska Ojébar, w sercu doliny Asón, Kantabria.
ŻYJ PLANTACJĄ
Jednak nie wszystko we Wschodniej Kantabrii jest historyczne, paleolityczne, stare. Borówka to nowa uprawa na żyznych ziemiach Kantabrii a jeden z pionierów, Pilar, ma historię, która zasługuje na opowiedzenie. Jej korzenie w Rasines i wielka miłość do tej ziemi, w której urodzili się jej przodkowie, kiedy znalazła się na czele rodzinnej farmy La Manzanera, skłoniły ją do refleksji nad tym, co z nią zrobić.
„Trzeba wykorzystać ziemię”, pomyślała Pilar. Rozważał różne możliwości. Dedykowałbym go na paszę, ustawiłbym szklarnię... Pewnego pięknego dnia, gdy rzeczy są fałszowane, jak gdyby nic, bliska przyjaciółka powiedziała jej o jagodzie. Co jeśli jest coraz bardziej modne ze względu na swoje zdrowe właściwości i bogaty smak, że tak na południu zbiory są skończone wcześniej, a uprawa na północy byłaby dobrym uzupełnieniem...
Pilar, której nikt nie może pokonać jako przedsiębiorca, informowała się, studiowała, projektowała i wreszcie zabrała się do pracy, że dziś mówi się o jednym uprawianym hektarze z czterech, które ma gospodarstwo i który będzie stopniowo uprawiany, gdzie główne odmiany owoców – Aurora, Duke i Ochlocknee – są idealnie wyrównane, pod osłoną góry zwanej La Casildona, która informuje ich o pogodzie.
Plantacja borówki w rodzinnym gospodarstwie La Manzanera, Kantabria.
Aranberry, bo tak nazywa się firma, istnieje na rynku od lat. Pilar przeszła od niewiedzy o świecie jagód do zgadywania jego rozwoju i potrzeb, wspomagany przez jej niezbędnego Humberto, szarmanckiego i pracowitego Kubańczyka, jak niewielu innych, oraz charyzmatycznego Mariana, nie przebierającego w słowach, który zna tę ziemię, kocha ją i rozpieszcza. Wśród nich wszystkich i kilku innych, którzy przychodzą, aby pomóc w czasie żniw, przeprowadzili piękna plantacja, której świeże owoce trafiają na rynek podczas żniw podczas gdy destrío staje się deliryczną jagodową brandy, sokiem i dżemem.
Dwór zachowuje swoją obecność przodków, że po mądrej przebudowie ma wszystkie udogodnienia XXI wieku, aby stać się wspaniałym zakwaterowaniem Airbnb i Tripadvisor, w którym spędź noc u boku La Casildona, która wygląda przez okno i obudź się przy ujmującym tolonie krowich dzwonków i kóz które zaczynają dzień. Spacer po plantacji i czas zapisać się na jeden z planów kulturalnych, sportowych lub gastronomicznych, które oferuje Cantabria Oriental.
La Casona, dwór wśród plantacji borówek w Rasines w Kantabrii.