Za Akweduktem znajduje się Segowia
Przed Mesón Cándido codziennie przechadzają się wyścigi, zajęcia i sposoby patrzenia na świat . Ja sam, podczas różnych wizyt, spotykałem członków rodziny królewskiej, piłkarzy ze złotą piłką, hollywoodzkie aktorki, wielu Japończyków, kolejną garstkę emerytowanych rolników, grupy Hindusów i Afrykanów w różnokolorowych szatach, komunie, wycieczki ze szkoły ...
Segovia, zaczynając od Akweduktu, to dobrze naoliwiona maszyna turystyczna -z tłuszczem z prosięcia - która codziennie przyjmuje i żegna się z dużą liczbą odwiedzających, którzy przyjeżdżają w poszukiwaniu miasta, które się nie zmienia: romańskiego miejsca światowego dziedzictwa, Alkazaru czy katedry. Te same miejsca, które są nieco niezauważone przez Segovians, którzy na przykład rzadko zamieszkują Calle Real (tę, która biegnie od Azoguejo do Plaza Mayor), ale przechodzą przez nią bez przerwy. Mieszkają w mieście duchowo bliższym Madrytowi niż Valladolid, zaskakująco aktywny, jeśli chodzi o kulturę, z odstresowanym i zabawnym duchem dnia codziennego , wyprodukowany wraz ze zdradzieckim Segovian zaparciem, na niebie Sierra. Część tej Segowii, codziennej i niezwykłej, jest tym, co jest obecne w ten wybór rzeczy, które robi Segovian.
1)San Frutos Pajarero . Na jednej z fasad katedry w Segowii patron ptaków ma posąg, w którym widziany jest z książką. W nim zapisane jest życie i śmierć wszystkich Segovian , którzy zbierają się u jego stóp raz w roku (o północy 24 października), aby zobaczyć, jak San Frutos odwraca stronę i daje miastu nową szansę.
2) Torrezno. Właściciel tego sklepu znany jest jako Paco Cueros. Zaczął od robienia ręcznie robionych przedmiotów ze skóry, które zostały mu zabrane z rąk, a kontynuował z kilkoma t-shirtami, w których mieszał prosięta (nieoficjalna maskotka Segovii) z bieżącymi wydarzeniami, filmami lub bardzo segowskimi i nadającymi się do noszenia dowcipami. Sukces koszulek zadecydował o otwarciu sklepu w Cronista Lecea, pomiędzy Plaza Mayor a restauracją Jose María. W oknie prosięta ssące jako postacie z Tarantino lub Woody Allen i ubrania z logo „Castilla y Lechón”.
3) Hotel Candido. Historia Mesón de Cándido zaczyna być równie niesamowita i wieczna jak historia samego Akweduktu . Spacerując po pokojach z widokiem na rzymski kanał, można znaleźć zdjęcia Cary'ego Granta, Unamuno lub Ronaldo. Rodzina Cándido – mianowana Mesonero Mayor de Castilla i reprezentowana w segowijskim posągu przecinającym prosię talerzem, który następnie stłukł, tak jak jego potomkowie nadal to robią – praktykuje gościnność obok Akweduktu, ale także w mniej znanym Hotelu Cándido, który oferuje połączenie prosiaka, spa i dużych klasycznych łóżek powietrznych, wsad, który pasuje jak ulał lub szczęśliwe trawienie.
Mityczne prosię z Mesón Cándido
4) Restauracja Jose Maria. Segovia to jedno z tych błogosławionych miast, w których przy napoju nakłada się pokrywkę. Hojna okładka (zwykle podwójna) i nie ma czego zazdrościć płatnikom. Jednym z miejsc, w których sprawy stają się wysublimowane, jest Jose María, steakhouse, który Segowianie bez wahania polecą. Zwłaszcza, że tapas mają wszystkie te cechy, a wino domowe to Pago de Carraovejas, którego właścicielem winnicy jest Jose María.
5) Cukiernia Alcazar. Musisz fanatycznie lubić słodycze, aby móc zjeść więcej niż jedną porcję ponczu Segovian, Ciasto żółtkowe, cukier, a następnie więcej żółtka i cukru. Zdarza mi się, a kiedy jestem przegrzany, zwykle kupuję go w Alcázar, cukierni na Plaza Mayor, gdzie, jak mówią, została wynaleziona. Trzeba być rannym ptaszkiem, żeby dostać stąd kawałek ciasta, zwłaszcza w weekendy.
6) WIC. Winter Indie City to harmonogram koncertów zaciekle niezależny i teraz trafia do Beat roomu. Do wiosny Juanita i Ugly Ones wychodzą na scenę tak samo jak Havalina, The Mutant Children czy Luis Brea.
7) Pomysłowość chłopca. Julio Reoyo, który dostał pierwsza segowska gwiazdka Michelin z jego Restauracja Villena , jest odpowiedzialny za kuchnię restauracji niedawno odrestaurowanej Casa de la Moneda, położonej na idyllicznym spacerze, Alameda del Parral, nad brzegiem Eresmy. Duże okna i lekki prąd powietrza w przestrzeni, która nie mogłaby być bardziej klasyczna: najstarszy budynek przemysłowy na świecie, założony przez Filipa II, aby wybić walutę całego Imperium. Kuchnia Reoyo ma coś z tego, a niektóre surowce związane z ziemią i jej historią oraz gdzie technika stara się być lekka , jakby nie chciał przeszkadzać smakowi, absolutnemu bohaterowi potraw.
Segowia Segovian