Conte d'éte, Eric Rohmer
W dzisiejszych czasach wszyscy zostaliśmy filozofami. Wyglądamy jak postacie Woody'ego Allena, ale gorzej oświetleni . Wypuszczamy bez wstydu nie frazy, ale zdania typu „Wróćmy do poprzedniego” zarówno „Tęsknię za morzem, wiatrem na twarzy, solą na skórze” . Brzmimy też jak Pieśni Augusto Alguero który na swój sposób był także filozofem.
Tęsknimy morze bo nie trzeba być ekspertem od metafor, żeby to wiedzieć to wolność, lato i czas wolny . Ostrzeżenie, paradoks: teraz, kiedy mamy tak wiele, to potwierdziliśmy życie to wolny czas . Również to, nawet w środku zimy niezwyciężone lato można nosić w środku . Cóż za dobry dzień, żeby je ponownie przeczytać Lato Camusa i pomyśl o nadchodzących dniach.
Conte d'éte
Tęsknimy za morzem . Nawet ci, którzy woleliby plaże wyłożone dywanem, nawet ci, którzy narzekają, że Kadyks jest pełny, nawet ci, którzy nie wiedzą, jak zarządzać swoją mocą, robią to. W tych miesiącach nie było morza, ale tak filmy plażowe? . Domowy cykl Rohmer prawie pozwala poczuć piasek na stopach. Kiedy znów będziemy mogli oglądać bez poczucia winy dwa filmy dziennie? Sesja podwójna Paulina na plaży i letnia opowieść potwierdzić prawdziwy dzień na plaży.
W tych filmach, które rozgrywają się między Bretanią a Normandią, plaże są znajome: ręcznika na piasku i sąsiadów, którzy się spotykają . W historii jeden z jego Opowieści czterech pór roku , bohaterowie spacerują po plażach Dinard i Saint Malo podczas gdy rozmawiają o dwóch lub trzech ważnych tematach życia. Cóż za pragnienie, aby móc z kimś chodzić wzdłuż brzegu; a nawet kłócić się z tym kimś. W Paulina na plaży , Strzał w Granville , plaża jest zawsze tam, nawet jeśli nie zawsze się pojawia. Możesz zobaczyć ogród domu pełen hortensji, na opalonej skórze bohaterów , w swoich białych ubraniach i bretońskich koszulkach. Plaża i morze nie muszą być widoczne, aby być?.
Paulina na plaży?
Na Krecie jest plaża, do której trudno się dostać. Musisz wchodzić i schodzić z góry o nieludzkich zakrętach , trzeba poczekać na łódkę, po przejściu przez piekarnię kupić wodę i serową empanadę o nazwie Kalisounia . Po 20-minutowej podróży (wiatr na twarzy, rozczochrane włosy i cały poetycki pakiet na wierzchu) docierasz do Sfakia . Jest plaża? Słodka woda ; nazwa jest zbyt opisowa i nie oddaje epickości podróży. Jesteśmy na Morzu Libijskim, a przed nim Afryka . Za nami góra, która filtruje świeżą wodę do morza. Kąpiemy się czując słoną wodę i czasami zimne prądy. Kolor jest intensywnie błękitny. Nie jest turkusem, co tutaj brzmi niemal wulgarnie. W Grecji nic nie jest . Ta plaża nie może się teraz cieszyć, ale jeśli ją widziałeś, masz ją już w sobie.
W Huelvie jest bar na plaży, do którego łatwo się dostać? . Jest w Matalascañas, tak popularnym i nieznanym. Jest nazwany Łódź i nie trać czasu na szukanie jego Instagrama: nie ma . Tam o 1 po południu zaczyna się ćwiczenie cywilizacyjne: aperitif zwrócony w stronę morza . Parasol stoi obok stołu, krzesło w cieniu i nic nie mówiąc, nawet jeśli nie pojawiłaś się od roku, jego właściciel wie, że ma ci do zaoferowania ostatnią rzecz, o którą prosiłeś w zeszłym roku : zimne białe wino i sardynki zapiekane z odrobiną chleba, którego, o dziwo, nie zrobiliśmy. Wszyscy poruszają się zgodnie z choreografią udoskonaloną po dziesięcioleciach spędzonych na plaży. Ta chwila, tak prosta i tak wyrafinowana, jest to ważny horyzont dla tych, którzy go znają.
Plaża Sweetwater, Kreta
Niektórzy twierdzą, że jednym z podziałów na świecie jest ten, przed którym stoi… do kamienistych plaż z piaszczystymi plażami . Jakie ubóstwo ducha trzeba wybrać. W tym roku plaże piaszczyste i atlantyckie przeżyją swój wspaniały moment, ponieważ ułatwić słynną odległość fizyczną . Oni już to spełnili, kiedy było to coś, czego nie braliśmy pod uwagę. Gdybyśmy mogli, byłby to rok plaż Las Landes i Alentejo, tak szerokich, a czasami tak wściekłych. Piasek i miejsce dla wszystkich . Kawa w Lou Cabana z dużym wiatrem (w Hossegor zawsze jest bardzo wietrznie) i głupie popołudnie w Melides , prawie nie śmiejąc się kąpać z powodu zimna, to wszystko, czego teraz pragniemy.
Tak, możemy się kąpać Galicja, w Corrubedo , z ożywczym morzem i wydmami w tle. Potem możemy iść na przegrzebki w pobliżu domu Chipperfielda. Albo możemy spędzić popołudnie w Lanzarote, w Famara , nie śmiejąc się pływać, ale patrząc na morze nieruchomym wzrokiem. Również chcemy zatoczek, krabów i Morza Śródziemnego . Namawiamy się, aby wejść do wody bez kostiumu kąpielowego i dać się kołysać, założyć gogle i poszukać rybek, usiąść na kamieniu z książką obserwując upływający dzień, wyjąć z torby brzoskwinię i wziąć ugryzienie. Jeśli często przymykamy oczy i koncentrujemy się, aż pomieszamy włosy.
Podczas gdy morze nadejdzie, będziemy nadal szukać go w domu . Jednym z filmów, który najlepiej oddaje poczucie wspólnoty, do której zaprasza plaża, jest Rekin . To, że protagonista jest mordercą, jest w tej chwili bardzo na czasie. W ogród winny Marthy , gdzie fikcyjne miasto Przyjaźń Spielberg nas tego nauczył na plaży wszystko się dzieje , od grilla po atak rekina.
Durrellowie
W dzisiejszych czasach, gdy fantazja szaleje, planujemy zostać w Hotel z widokiem na port . Tutaj zarezerwowano ekipę filmową w 1974 roku pięćdziesiąt pokoi . Czy mamy w dzisiejszych czasach coś lepszego do roboty niż czytanie wewnętrznej historii Szczęki? Dla niektórych mitologia hotelu to joga. Albo możemy podróżować do Korfu, z rodziną Durrell . Jej plaże będziemy eksplorować z domu z łuszczącymi się ścianami i polować na jaszczurki mały Gerald . Dla niektórych mitologia literacka jest ich ciastem.
Cortazar w pewien Łukasz Pisał, że „spacer po lesie, kąpiel w wodospadzie, ścieżka wśród skał, mogą nas dopełnić estetycznie tylko wtedy, gdy mamy pewność powrotu do domu lub hotelu i lustralny prysznic”. Z szacunku dla graczy, tym, którzy wytrzymują osiem godzin na piasku? Najlepszą rzeczą na plaży jest popołudniowy prysznic. W tym momencie kończy się plaża, kiedy doświadczenie się kończy . Powolny prysznic, chrupiące po słońcu pachnące życiem, mokre włosy, świeże ubrania i ten piasek, który pozostaje między piaskiem stóp, to plaża. Jak w filmach Rohmera, nie trzeba tego oglądać, żeby zrozumieć, że w tych ziarenkach piasku jest cała plaża i całe życie. . Zobaczmy, czy to prawda, że zostaliśmy filozofami.