To jest Sari, Oszust.
"Żadnych kotów, Stambuł straciłby swoją duszę”. mówi głos jednego z ludzkich bohaterów filmu dokumentalnego _Kedi (Istambuł Koty) _ (premiera w najbliższy piątek, 21 lipca). „W Stambule kot to coś więcej niż kot. Kot reprezentuje nieczytelny chaos, kulturę i niezbędną wyjątkowość Stambułu”.
Koty są znamienitymi obywatelami Stambułu ponieważ są w nim od wieków. Byli tam na długo przed tym, zanim z przeciętnego miasta, z czterema milionami mieszkańców, stało się 20-milionowym megamiastem, jakim jest dzisiaj. I tak wspomina to reżyser Kedi, Ceyda Toruń który urodził się i wychował tam w latach osiemdziesiątych w Stambule, dopóki nie wyjechał, gdy miał 11 lat. A dziesiątki lat później wciąż pamięta te bezpańskie koty, które dotrzymywały jej towarzystwa jako dziecko.
To Gamsiz, właściciel swojej ulicy.
Gdybyś kiedykolwiek odwiedził Stambuł, zgodziłbyś się z nią i uświadomiłbyś sobie liczbę kotów, które chodzą po jego ulicach i spokój i pewność siebie z tym, co robią. Jeśli jeszcze nie odwiedziłeś Stambułu, powinieneś, a kiedy już to zrobisz, zwróć uwagę na jego bardziej rodzimych sąsiadów, którzy mogą zostać królowie kawiarni, królowe sklepu lub cesarzowe z bazaru.
Ceyda Toruń i jej operator Charlie Wuppermann spędzili dwa miesiące śledząc koty po mieście. Filmowali je kamerami umieszczonymi na ich wysokości, aby odkryć inne miasto, które można zobaczyć ze stóp ludzi. Zostały nagrane z drony zobaczyć ich spacery wzdłuż gzymsów i jego drzemki w markizach. Podążali za nimi przez dziury, które pozostają niezauważone dla naszych oczu, i podążali za nimi przez noce, kiedy wielu z nich staje się łapaczami myszy i szczurów (ten moment Toma i Jerry'ego z filmu). I z całego materiału, który otrzymali, postanowili podążać siedem kociąt, z bardzo różnymi osobowościami i wspaniałymi historiami, które wiele mówią o mieście.
Siesty w markizach, zawsze.
Czy Sari (Oszust), Bengu (Czuły), Aslan Parçası (Myśliwy) , psychopata (Psychopata), Deniz (Towarzyski), Gamsiz (Zabawny) i Duman (Elegancki). Każdy mieszka w sąsiedztwie zgodnie ze swoją osobowością.
Na przykład Dunam mieszka w Nisantasi , najbardziej elegancka dzielnica Stambułu, chodzi tam jak dżentelmen i zakochał się w kawiarni-restauracji, w której jest bardzo rozpieszczany. Nigdy nie wchodzi do lokalu, wspina się na ławkę i zaczyna stukać w okno, żeby wiedzieli, że jest głodny. I niczego nie głodny, pierwszej klasy indyk i ser Manchego.
Sarı mieszka u podnóża Wieża Galata a ona wychodzi tylko w poszukiwaniu jedzenia dla siebie i swoich młodych, aby je zdobyć, robi wszystko, co trzeba. Chociaż zdobyła już sprzedawcę, który dba o nią tak bardzo, jak tylko może. psychopata Jest zazdrosną kotką z sąsiedztwa, Samatya, starej dzielnicy Stambułu, broni własnej, a nawet trzyma na dystans swojego kociego męża.
„To jest moja ulica”, mówi mu Psikopat.
Dla mieszkańców Stambułu koty są inteligentnymi istotami, bardziej niż psy i prawie więcej niż mężczyźni. Według nich wiedzą nawet o istnieniu Boga i że ludzie są jego pośrednikami, podczas gdy dla psów ludzie są ich bogami. „Nie są niewdzięczni” – mówi jeden z mężczyzn w filmie dokumentalnym. „Oni po prostu wiedzą więcej”.
Dlatego Wolą je uwolnić wierzą, że kiedy wprowadzasz je do domu, tracą swoją kocią naturę. Chociaż koty, tak mądre, godzinami szukają swoich panów, to ci ludzie, którzy wiedzą, że będą je rozpieszczać, gdy się zbliżą i dadzą im jedzenie, gdy mruczą.
Kocięta Sari.
Teraz, gdy miasto wciąż się rozwija i gentryfikuje, podobnie jak pozostałe stolice świata, jego mieszkańcy zastanawiają się co stanie się z twoimi kotami. Cóż, Stambuł straciłby swoją duszę, wiecznych obywateli. A bez nich ulice tętniącego życiem miasta wydają się puste.
Gatetes i Stambuł: marzenie podróżnika.