„Nutrir la esteem”, stworzony przez artystę Jorge Rodrígueza-Geradę wraz z członkami Fundacji Crisálida
Na poziomie gruntu czasami trudno odróżnić dzieło sztuki wykonane z pszenicy źle zaoranego pola. Na parterze czasami jesteśmy tak ślepi, że wszystko wydaje się takie samo. Myślisz, że kompost to tylko śmieci lub że jeśli ktoś jest inny, to dlatego, że nie wygląda jak ty, ale jest bardzo prawdopodobne, że w obu przypadkach się mylisz i że jeśli odejdziesz, w końcu zdasz sobie sprawę, że tak naprawdę nie miałeś pojęcia o niczym. Prawie nic nie jest tylko jedną rzeczą. Prawie wszystko ma swój powód. Piękno prawie nigdy nie jest tylko tym, co nam się mówi, że jest pięknem. Czasami trzeba upomnieć, żeby spojrzeć.
Tak jest w przypadku land artu, nurtu sztuki współczesnej, który wykorzystuje materiały znalezione w środku natury, aby stworzyć hybrydę między architekturą, krajobrazem i rzeźbą. Doświadczenie tego wymaga innej perspektywy. Wymaga bycia i życia pracą. I tak zdarza się nie raz w naszej własnej biografii, kiedy musimy wstać i nabrać dystansu, by odróżnić to, co mamy przed oczami, a nie stereotypowo.
Płótnem wybranym do pracy było pole pszenicy
Mając na uwadze te elementy Fundacja Crisalida z Huesca, poświęcony integracji osób z niepełnosprawnością intelektualną – pytał artysta pochodzenia kubańskiego Jorge Rodriguez-Gerada, znany ze swoich murali i dużych interwencji przeprowadzanych w przestrzeni publicznej, które stworzyły dzieło sztuki w wiejskiej okolicy Estopiñán del Castillo i obdarzył ich szacunkiem Nourish.
Na ziemi (widok z lotu ptaka), Pielęgnowanie szacunku reprezentuje parę rąk (ręka małego dziecka i dłoń dorosłego), które mają się spotkać. Ręce dla artysty to narzędzia ułatwiające i podtrzymujące życie. Są symbolem twórczej mocy, równowagi między dawaniem i braniem oraz potencjału wszystkiego, co możemy zamanifestować poprzez działanie i pracę.
Ale dodatkowo tymi rękami Rodríguez-Gerada składa hołd pracy wykonanej przez członków Fundación Crisálida, ponieważ Iris, Aleix, Martí, Cristina, Álex, David, Jacinto, Carina, Caroline, Jennifer, Esmeralda, Ana, Milla i Alén codziennie wyrabiają własnymi rękami chleb, ciasta, babeczki i ciasteczka którzy karmią mieszkańców swojej wioski.
Ręce dla artysty to narzędzia ułatwiające i podtrzymujące życie
W szacunku Nourish, którego „żywe pigmenty” są kolory dojrzewającej pszenicy i torfu, Uczestniczyli tak samo, jak ich rodziny i mieszczanie, którzy chcieli się przyłączyć.
Z samej swojej natury praca jest efemeryczna i podlega ciągłym przeobrażeniom. Faktycznie, jego koniec nastąpi w październiku 2021 roku, gdy pszenica jest zbierana, staje się mąką, a członkowie Fundacji Crisálida ugniatają z nią chleb.
Tym aktem zbiorowej kreacji, wyjaśnia na swojej stronie kubański artysta, chcą celebrować wartość relacji horyzontalnych, doceniać indywidualny wkład w dobro społeczności i dostrzegać wszystko, co możemy osiągnąć łącząc siły konkretyzować pomysły, które można zrealizować tylko wtedy, gdy stworzymy zespół.
Metamorfoza pracy zostanie utrwalona na wideo i sfotografowana przez artystę Ana Alvarez-Errecalde, Znana z prac dotyczących porodu i opieki.