Fasady średniowiecznego Albi
1) Że Toulouse Lautrec został stworzony przez muzeum.
A to muzeum zrodziło się z przypadku. Bardzo fotogeniczne miasto Albi otrzymał od rządu francuskiego majątek wysokiego ceglanego pałacu biskupiego z powołaniem twierdzy. Było to w 1901 roku, a jedynym warunkiem było przekształcenie go w muzeum. W mieście nie mieli zbyt wielu dzieł sztuki, dopóki Toulouse Lautrec zmarł w 1905 roku, a jego matka próbowała umieścić 450 dzieł przez malarza. W Muzeum Luksemburskim w Paryżu odrzucono je jako skandaliczne. W Albi nie był on bardzo cenionym malarzem, ale okazało się, że w końcu wystarczyło, by wypełnić pokoje. W 1922 roku zostało ponownie otwarte jako Muzeum Toulouse Lautrec i dopiero wtedy arystokratyczny artysta zaczął odrywać się od swojej etykietki drobnego malarza. W jego salach wczesne i pełne obrazy oraz plakaty, które zrewolucjonizowały reklamę swoich czasów, pokazują, że jest mniejszy.
Ogrody Muzeum Toulouse Lautrec w Albi
2) Że istnieje powód, dla którego wydaje się, że tylko my wymykamy się spod kontroli z czosnkiem.
We Francji jak najbardziej gotuje się z czosnkiem . Tylko ich czosnek nie jest tak agresywny jak nasz. Restauracje, które chcą mieć dobrą nazwę, używają czosnku, który nie jest tak zauważalny, Różowy czosnek Lautrec , łagodniejsza i lekko karmelizowana odmiana, która również dłużej utrzymuje się w kuchni. Jest produkowany przez 180 rolników Tarn, którzy wprowadzają na rynek od 800 do 1000 ton rocznie. To, co w sklepach dla smakoszy w Paryżu kosztuje nawet 25 euro za kilogram, można tu kupić za 7 lub 8 euro.
3) Że Goya ma muzeum dość daleko od swojego domu.
Kolekcję rozpoczęto w 1894 roku trzema pracami autorstwa Goya i ewoluowała, aż stała się ** drugą najważniejszą kolekcją sztuki hiszpańskiej we Francji po Luwrze **. Muzeum jest małe, dostępne w krótkim czasie i robi się interesujące, gdy wejdziesz do dwóch sal z XIX i XX wieku. Oprócz trzech obrazów Goi (mało reprodukowanych i bardzo ciekawych) ma romantyczne portrety pełne charakteru i obrazy autorstwa Picasso, Sorolla i więcej hiszpańskich malarzy. A wstęp kosztuje tylko 3 euro.
Muzeum Goi w Castres
4) To foie we Francji to nie tylko moda.
A tym bardziej na tym obszarze producent i bardzo konsument foie gras. W wyróżnionej gwiazdką Michelin restauracji i wiejskiej rezydencji ** Château de Salettes ** przygotowują ją szczególnie dobrze, ale można też nauczyć się gotować samodzielnie. Biuro Turystyczne Tarn oferuje trzydniowe pakiety z kursami gotowania wokół foie lub pobytami, w których można zjeść pięciodaniowe menu, wszystko na jego podstawie.
Kuchnia, wino i foie we francuskim zamku
5) Że ręczniki modowe nie są puszyste.
Obrusy i ręczniki, które pojawiają się we francuskich magazynach modowych, pochodzą w dużej mierze z warsztatów pełnych historii w okolicach Góra Czarnego Tarn . Są wykonane z bawełny i lnu lub po prostu z bawełny i mają bardziej szorstki wygląd niż tradycyjne, oprócz klasycznego wzoru, który nie jest poddawany krzywoliniowym fantazjom. w małym miasteczku Labastide- Rouairoux robią to ręcznie i sprzedają w Trudy Montagne Noire po 17,50 euro za metr. Warsztat, prowadzony przez mądrego sukiennika, posiada również historyczną kolekcję kołder, które śledzą historię pościeli od Rewolucji Francuskiej do dnia dzisiejszego.
La Montagne Noir, pochodzenie niepuszystych ręczników
6) Jauja jest we Francji.
Kraj Cucaña lub Kraj Jauja to przydomek nadany trójkątowi w renesansie Albi-Toulouse-Carcassonne gdzie uprawiano pastel, jedyny kwiat, dzięki któremu udało się uzyskać kolor niebieski w odcieniach i paletach malarskich. Rzecz o Jauja wynika z tego, że uprawa i handel uczyniły ją niezwykle bogatym krajem, w którym pieniądze dosłownie pochodziły z kwiatów. Wraz z pojawieniem się barwnika indygo w połowie XVI wieku zabrakło im okazji. Mimo to brzegi Tarn nadal rozwijały tradycję włókienniczą, która trwała jeszcze kilkadziesiąt lat temu (teraz jest to świadectwo), jak mówią w **Muzeum Włókiennictwa Labastide-Rouairoux**.
Ręczna produkcja modnych ręczników
7) Że glina może dotrzeć do miejsca światowego dziedzictwa.
Oczywiście najpierw trzeba go usunąć z brzegów rzeki, nadać mu ceglany kształt i zbudować z niego katedrę sięgającą aż 78 metrów wysokości i całe czerwone miasto wokół niego. To właśnie zrobili w Alby, starannie zachowany zespół architektoniczny, do którego czerwona cegła dała mu ciekawą jednolitość od średniowiecza do czasów współczesnych.
Albi, gliniana wioska regionu Tarn
8) Że nagroda za winogrono o najbardziej ekstrawaganckiej nazwie trafia do Gaillac.
Winogrono o najdziwniejszej nazwie na świecie to prawdopodobnie len de l'el , który pochodzi z polędwica de l'oeil , („daleko od oka”). Jest to jedno z autochtonicznych winogron, z którego wytwarza się go na biało w Gaillac . Nadaje mu bardzo szczególne użądlenie i nosi nazwę od szerokich liści, które chronią owoce, dopóki nie zostaną praktycznie pokryte. Nazwa pochodzenia ma najstarsze udokumentowane winnice we Francji, odkąd w roku 972 opactwo wykorzystało swoje wapienne gleby o wysokim nasłonecznieniu. Mówią ci to wszystko (oprócz degustacji) w Opactwo Saint-Michel , gdzie zainstalowano Maison des Vins.
Winnice Gaillac
9) Że miejska rzeka może być ozdobiona neonami bez jaskrawości.
brzegi Rzeka Agoût, w Castres, mają najbardziej fotogeniczny krajobraz miejski w Tarn. Na balkonach nadrzecznych domów, zaskakująco nagrodzonych jako lokale socjalne, strategicznie rozmieszczone światła w różnych kolorach nadają im śpiące brzegi, które wydają się nie przenosić stamtąd przez wieki, niewypowiedziana niejasna atmosfera disco.
„Dyskotekowa” atmosfera Castres
10) Że nie tylko winda z Kadyksu może doprowadzić Cię do szału.
Tarn ma również swój własny wiatr, który sprzyja podmuchom każdego z nich: Autana . Tajemnica dla meteorologów, południowo-południowo-zachodni wiatr który łączy w sobie trzy wpływy: oceaniczny, śródziemnomorski i kontynentalny . Dobrze zakryj głowę i przyjmuj ze sportową atmosferą porcję chaladury, która, pociesz się, służy również do robienia czosnku, wina i słynnego melsat , kiełbasa o pow.
*Możesz być również zainteresowany...
- Powody, dla których warto pojechać (i wrócić) do Carcassonne
- Najpiękniejsze wioski w Europie
- Wszystkie artykuły Rafaela de Rojas
Słynne wino Autan, skąpane w południowo-południowych nawiewach